"Kobieta była chora na raka płuc, stwierdzono w jej ciele guz wielkości cytryny. Poddała się ona modlitwie o uzdrowienie, którą przeprowadziła cała grupa. Spostrzegliśmy, że istniało coś, co sprawiało, żę nasza modlitwa była bezskuteczna. Odmówiłem więc bardzo krótką modlitwę o uwolnienie [od złego ducha oczywiście, Autor ma na myśli], a następnie gdy kobieta została uwolniona od przeszkody, kazałem nowotworowi zniknąć. I zniknął w jednym momencie."
Ten fragment chyba najlepiej opisuje głupotę tej książki. Na miejscu oczywiście zapewne był Rentgen i inne takie a Ksiądz jest lekarzem specjalistom. Oddaje to idealnie obraz pychy, głupoty, manipulacji Kościoła Katolickiego. Niestety też głupoty wiernych.

"Kobieta była chora na raka płuc, stwierdzono w jej ciele guz wielkości cytryny. Poddała się ona modlitwie o uzdrowienie, którą przeprowadziła cała grupa. Spostrzegliśmy, że istniało coś, co sprawiało, żę nasza modlitwa była bezskuteczna. Odmówiłem więc bardzo krótką modlitwę o uwolnienie [od złego ducha oczywiście, Autor ma na myśli], a następnie gdy kobieta została...

" Egzorcyści i psychiatrzy" to pozycja polecona przez mojego wykładowcę na kierunku psychologia. Książka bardzo mi się podobała, ponieważ poszerzyła moją perspektywę na obraz psychiki człowieka, a szczególnie na jego duchowość.
Autor posługuje się wieloma przykładami, nawiązuje do opinii wielu specjalistów w dziedzinie medycyny/ psychiatrii jak i innych egzorcystów. Moim zdaniem wyczerpująco opisuje również zagrożenia duchowe. Spodziewałam się jedynie więcej perspektywy psychiatry na opętanie- natomiast przewaga jest opisu zjawiska ze strony egzorcystów.
Uważam jednak, że dla osób nie znających wcześniej zjawiska opętania/ nie zagłębiających się nigdy w ten temat- może być momentami przerażająca oraz trudna w odbiorze.

" Egzorcyści i psychiatrzy" to pozycja polecona przez mojego wykładowcę na kierunku psychologia. Książka bardzo mi się podobała, ponieważ poszerzyła moją perspektywę na obraz psychiki człowieka, a szczególnie na jego duchowość.
Autor posługuje się wieloma przykładami, nawiązuje do opinii wielu specjalistów w dziedzinie medycyny/ psychiatrii jak i innych egzorcystów. Moim...

Ciężka do przebrnięcia książka... Jednak książka bardzo ciekawa z punktu psychologicznego.

Ciężka do przebrnięcia książka... Jednak książka bardzo ciekawa z punktu psychologicznego.

Warta przeczytania, choć dla czytelników "Wyznań egzorcystów" tego samego autora będzie to tematyka częściowo znana.

Dla wszystkich zastanawiających się, czy tzw. opętania, to w rzeczywistości tylko choroba psychiczna, będzie to ciekawa lektura. Podobnie zresztą, jeżeli ktoś widzi choroby psychiczne jako formę opętania.

Warta przeczytania, choć dla czytelników "Wyznań egzorcystów" tego samego autora będzie to tematyka częściowo znana.

Dla wszystkich zastanawiających się, czy tzw. opętania, to w rzeczywistości tylko choroba psychiczna, będzie to ciekawa lektura. Podobnie zresztą, jeżeli ktoś widzi choroby psychiczne jako formę opętania.

Niesamowite! Autor opisuje na przykład taki przypadek: "Kobieta była chora na raka płuc, stwierdzono w jej ciele guz wielkości cytryny. Poddała się ona modlitwie o uzdrowienie, którą przeprowadziła cała grupa. Spostrzegliśmy, że istniało coś, co sprawiało, żę nasza modlitwa była bezskuteczna. Odmówiłem więc bardzo krótką modlitwę o uwolnienie [od złego ducha oczywiście, Autor ma na myśli], a następnie gdy kobieta została uwolniona od przeszkody, kazałem nowotworowi zniknąć. I zniknął w jednym momencie."

Drugi cytat: "Mój przyjaciel egzorcysta egzorcyzmował w kościele młodego człowieka. W pewnym momencie człowiek ten uniósł się i zaczął powoli wznosić się coraz wyżej, aż jego głowa dotknęła sufitu kościoła. Możemy sobie wyobrazić co czuli obecni, lękając się, ze ich krewny spadnie i roztrzaska się na posadzce. Egzorcysta uspokoił ich jednym gestem i kontynuował dalej egzorcyzmy. Pod koniec modlitw młodzieniec zaczął opadać i spoczął spokojnie na swoim miejscu."

I tak cały czas. Dwa mam wyjaśnienia tego bełkotu: albo mamy do czynienia z po prostu z kłamczuchami, którzy na przykład z powodu "wyższego dobra" nakłaniają ludzi do wiary w Boga i w tym celu kłamią. Albo też mamy do czynienia z głuptasami, którzy przyjęli za prawdę jakiś światopogląd (np. złe duchy istnieją i są realne) i w związku z tym każda brednia, która wyjaśniona jest złym duchem wydaje się im prawdopodobna.

No w książce cytowane są osoby, traktowane jako autorytety, które wprost mówią, że widziały jak ktoś lewituje. To jest oczywiste kłamstwo.
Twierdzenie, że "guz nowotworowy wielkości cytryny natychmiast zniknął pod wpływem krótkiej modlitwy, to zwyczajne myślenie życzeniowe (ciekawe jak tam po modlitwie ksiądz zajrzał do tych płuc).

Aberracje, zabobony, ciemnota, brak inteligencji, naiwność. Prawdopodobnie też i przekonanie, że jest to wszystko "na chwałę Bożą". Trochę przerażające, że są ludzie, którzy czytają takie rzeczy i w nie wierzą. Jeszcze bardziej przerażające, ze są ludzie, którzy je piszą.

Niesamowite! Autor opisuje na przykład taki przypadek: "Kobieta była chora na raka płuc, stwierdzono w jej ciele guz wielkości cytryny. Poddała się ona modlitwie o uzdrowienie, którą przeprowadziła cała grupa. Spostrzegliśmy, że istniało coś, co sprawiało, żę nasza modlitwa była bezskuteczna. Odmówiłem więc bardzo krótką modlitwę o uwolnienie [od złego ducha oczywiście,...

Ciekawa, ale ciężko było przez nią przebrnąć

Ciekawa, ale ciężko było przez nią przebrnąć

książka odmienna od Wyznań egzorcysty, ponieważ pisana bardziej dla psychiatrów, nie zawiera aż tylu przykładów egzorcyzmów, a raczej jest rodzajem opracowania historii egzorcystów w Kościele, odpowiada też na pytania jak możnaby rozróżniać zachowania opętanego od chorego umysłowo, przywołuje doświadczenia psychiatrów i psychologów

książka odmienna od Wyznań egzorcysty, ponieważ pisana bardziej dla psychiatrów, nie zawiera aż tylu przykładów egzorcyzmów, a raczej jest rodzajem opracowania historii egzorcystów w Kościele, odpowiada też na pytania jak możnaby rozróżniać zachowania opętanego od chorego umysłowo, przywołuje doświadczenia psychiatrów i psychologów

Książka ciekawa, jednak momentami męczyłam się podczas czytania. Uwielbiam tego autora jako pisarza i człowieka dlatego przebrnęłam przez lekturę. Pomogła mi ona w czasie czytanie innych książek o egzorcyzmach i egzorcystach

Książka ciekawa, jednak momentami męczyłam się podczas czytania. Uwielbiam tego autora jako pisarza i człowieka dlatego przebrnęłam przez lekturę. Pomogła mi ona w czasie czytanie innych książek o egzorcyzmach i egzorcystach

Polecam szczególnie psychiatrą i psychologom.

Polecam szczególnie psychiatrą i psychologom.

Długo zastanawiałam się nad podjęciem tej lektury. Z 1 strony zachęcały mnie przychylne opinie na jej temat, z 2 jednak obawiałam się stronniczości ze strony autora - duchownego.
Niestety moje obawy okazały się uzasadnione...
Książka częstuje nas chrześcijańskim bełkotem, który subtelnie aczkolwiek zawzięcie obraża racjonalnie myślące osoby.
Z pobłażliwym uśmiechem potraktowałam fakt iż autor niemal wprost wyraża strach przed nauką oraz osobami potrafiącymi myśleć samodzielnie, tęsknie wspominając czasy ciemnoty i zabobonu.
Autor zarzuca nas typową dla osób 'głęboko wierzących' argumentacją pt. "tak jest bo bóg tak chciał i nic nie muszę udowadniać."; często zaprzecza sam sobie.
Nie należę na szczęście do osób wypowiadających się o książkach które zaledwie przekartkowały czy których nie doczytały do końca.
Jeśli uda nam się przebrnąć przez ok. 40% lektury najgorszy horror minie i w końcu dotrzemy do interesujących nas rzeczy.
Ciekawe są 2 zbiory wypowiedzi tytułowych grup osób.
Egzorcyści wypowiadają się w temacie dusz zmarłych, psychiatrzy na temat współpracy.
Ciekawe jest,że rzadko które 2 osoby podzielają to samo zdanie.
Znajdujemy też opis rytuału - dobrze jest zobaczyć różnicę miedzy spektakularnymi wersjami filmowymi oraz codzienna pracą egzorcystów.
Ciekawa byłam jak wygląda egzorcyzmowanie ateistów jednak przez wspomniane wcześniej sprzeczności logiczne nie udało mi się tego dowiedzieć.
Książka jest równie stronnicza jak i moja opinia.
Mam nadzieję ze w przyszłości wpadnie mi w ręce coś obiektywnego o tej tematyce.

Długo zastanawiałam się nad podjęciem tej lektury. Z 1 strony zachęcały mnie przychylne opinie na jej temat, z 2 jednak obawiałam się stronniczości ze strony autora - duchownego.
Niestety moje obawy okazały się uzasadnione...
Książka częstuje nas chrześcijańskim bełkotem, który subtelnie aczkolwiek zawzięcie obraża racjonalnie myślące osoby.
Z pobłażliwym uśmiechem...