Opis książki strasznie intrygujący. Przyznajcie to sami :) . Nic więc dziwnego, że z entuzjazmem sięgnęłam po debiutancką powieść Agnieszki Tomaszewskiej. Zwykle do debiutów podchodzę dość sceptycznie, ale ta książka pochłonęła mnie od pierwszej strony tak, że jeżeli nawet miałam jakiekolwiek wątpliwości zapomniałam o nich w momencie kiedy nasza bohaterka stworzyła swoją pierwszą inwokację. "Invocato" zagościło od razu na półce z moimi ulubionymi powieściami i jestem pewna, że jeszcze nie raz sięgnę po tę książkę. Co jest powodem mojego zachwytu ? Jak rzadko kiedy całokształt :) . Książka intryguje już okładką, która według mnie jest bardzo trafiona. Poza tym opis z tyłu książki - mówi nam niby dużo, ale tak naprawdę niewiele poza tym gdzie będzie toczyła się akcja powieści. I to mi się bardzo podoba , no bo po co już na samym początku mówić czytelnikowi czego się spodziewać :D
Styl tej młodej pisarki mnie powalił. Świetne dialogi, bardzo świetnie wykreowany świat miasta Samobójców, przecudnie barwne postacie.
Główna bohaterka Bura lub jak wolicie Lilith jako jedyna żyjąca osoba przeniknęła do miasta. Od samego początku jest osobą tajemniczą i niewiele o niej wiemy poza tym, że ma cięty język , a jej trafne riposty potrafią (dosłownie) zrzucić z krzesła. Wygląda jak dziewczynka i tak początkowo traktują ją wszyscy, którzy nie mieli okazji poznać jej lepiej.
Poza Burą znajdziemy w książce całą ferie barwnych bohaterów, z których każdy jest inny, niepowtarzalny. Każdego z ich pokochałam całym sercem. Zresztą inaczej się nie da :D . Każdy z nich oczaruje czytelnika swoją osobowością i podejściem do Burej, a przede wszystkim bezgraniczną wobec niej lojalnością. Tak sobie myślę ,że jednak w największej mierze poza Burą moje serce zdobyli Klecha i Koshe bohaterowie, na których autorka skupiła się najbardziej zaraz po Burej.
Jak już wspomniałam wcześniej mocną stroną powieści są dialogi, które momentami ubawiły mnie do łez.Uwagi bohaterów (w szczególności Burej) są celne ,często okraszone dość niewybrednymi żartami . Moim skromnym zdaniem dialogi nadają "Invocato" charakter.
Jeżeli chodzi o akcję powieści to nikt nie będzie się nudził czytając książkę. Pełno w niej strzelanin, pogoni za demonami i innych atrakcji rodem wziętych z dobrych książek akcji. Wszystko to przeplata się scenkami z życia ekipy Koshego i Burej. W zasadzie bardzo udana mieszanka.
Agnieszce Tomaszewskiej udało się coś co w dzisiejszych czasach umyka autorom powieści - swoją książką porwała czytelnika bez reszty, sprawił ,że czytając "Invocato"człowiek zapomina o bożym świecie chcąc chłonąc tylko świat przez nią wykreowany. Książka od pierwszych stron czaruje czytelnika sprawiając, że tylko ona jest ważna.Nie będę ukrywała, że beznadziejnie uzależniłam się od tej książki i już nie mogę doczekać się tego co autorka zafunduje nam w "Insomnii" , którą wydawnictwo Bullet Books wyda w przyszłym roku.
Książkę polecam każdemu, kto lubi dobrą akcje ubarwioną dużą dawką humoru oraz bohaterów, którzy na długo zapadają w pamięć.
Źródło recenzji : http://moniczyta.blogspot.com/2011/12/invocato-ksiazka-zdecydowanie.html

Opis książki strasznie intrygujący. Przyznajcie to sami :) . Nic więc dziwnego, że z entuzjazmem sięgnęłam po debiutancką powieść Agnieszki Tomaszewskiej. Zwykle do debiutów podchodzę dość sceptycznie, ale ta książka pochłonęła mnie od pierwszej strony tak, że jeżeli nawet miałam jakiekolwiek wątpliwości zapomniałam o nich w momencie kiedy nasza bohaterka stworzyła swoją...