To bez wątpienia rewelacyjna książka. Choć twórczość Centkiewicza znałem wcześniej, głównie dzięki opowiadaniom dla dzieci związanych z kręgami polarnymi, Arktyką i Grenlandią, które czytałem w czasach szkoły podstawowej, ta książka wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie. Uwielbiam książki pisane z pasją - ta właśnie taka jest. Przez całą lekturę czuć, że autor żył tym co opisał, dzięki czemu jego opowiadanie pełne jest wrażeń i wyrazu. Historia myśliwych ze statku "Isfiell" jest niezwykła. Nieraz pełna wrażeń i trudności, czasami wzruszająca, ale przede wszystkim niezwykle ciekawa, rozbudza moją ciekawość i chęć dalszego zgłębiania tematu. Uważam, że to nie jest książka dla dzieci. Są w niej momenty brutalne, ale prawdziwe. Jedną z bardziej ciekawych rzeczy w niej opisanych jest zmaganie się z przeciwnościami natury, których przecież na Morzu Arktycznym pełno. Ta książka to również ciekawe charakterystyki ludzi, marynarzy, których nie sposób nie polubić. Książka pełna jest również nietuzinkowego humoru.
Reasumując - naprawdę warto przeczytać tę książkę. Choć autor był związany po wojnie z kręgami komunistycznymi (czego nie promuję) to jego twórczość zasługuje na ogromną pochwałę. Sięgając po tę książkę warto sobie uświadomić trud tych ludzi, którzy nieraz walcząc o byt swój i swojej rodziny narażali własne życie. Autor odpowiada nam również na zabawne pytanie postawione w tytule - czy foka jest biała? Tak, jest biała, ale tylko wówczas gdy jest malutka. Dzisiaj tego świata już nie ma - wraz z rozwojem technologicznym ludzkość utraciła tę niesamowitą romantyczność takich przeżyć. Można już o nich jedynie czytać - czytajmy więc.

To bez wątpienia rewelacyjna książka. Choć twórczość Centkiewicza znałem wcześniej, głównie dzięki opowiadaniom dla dzieci związanych z kręgami polarnymi, Arktyką i Grenlandią, które czytałem w czasach szkoły podstawowej, ta książka wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie. Uwielbiam książki pisane z pasją - ta właśnie taka jest. Przez całą lekturę czuć, że autor żył tym co...

Nadspodziewanie dobre. Absolutnie wciągające. Bardzo obrazowe. Nie miałam pojęcia, że Centkiewicz był mistrzem reportażu. I to jeszcze nie dość, że pisze o własnych przeżyciach w ekstremalnie trudnych warunkach arktycznych, to potrafi przekazać wiarygodnie i niezwykle plastycznie swoje przygody i przygody innych, a nawet historie z trzeciej ręki. Niewiarygodne, że ten opis dwumiesięcznej wyprawy myśliwskiej miał miejsce 80 lat temu - w 1939 roku - a ja dopiero teraz odkryłam tę książkę. Jak to w reportażu bywa - są tu momenty straszne, gdy autor wybiega wprzód i nagle krew w żyłach mrozi wstawka o kle morsa z tej wyprawy, który zmiękczył esesmana; o futrze z upolowanych tu fok, które zdarto u wejścia obozu koncentracyjnego z Aliny; o tym, jak opowieści z tej ostatniej przedwojennej wyprawy były w obozie koncentracyjnym dla Czesława towarem wymienianym na nędzną strawę... Gardło się wtedy zaciska.
Dla nas we współczesnym świecie temat tych polowań na foki, morsy, niedźwiedzie polarne i wieloryby - to sprawa kontrowersyjna. Dla Norwegów przedstawionych w tej książce to sprawa życia lub śmierci. I Centkiewicz - przy całej okrutnej obrazowości tych polowań - wielokrotnie podkreśla ich niezbędność.
Natomiast wstawki wielbiące myśl radziecką, radzieckich naukowców, ect. - no - to znak czasu. Książkę wydano w 1964 roku. I pewnie bez nich by nie była wydana. Taki los.
Lecz jeśli przymkniemy na to oko, to absolutnie świetna pozycja.

Nadspodziewanie dobre. Absolutnie wciągające. Bardzo obrazowe. Nie miałam pojęcia, że Centkiewicz był mistrzem reportażu. I to jeszcze nie dość, że pisze o własnych przeżyciach w ekstremalnie trudnych warunkach arktycznych, to potrafi przekazać wiarygodnie i niezwykle plastycznie swoje przygody i przygody innych, a nawet historie z trzeciej ręki. Niewiarygodne, że ten opis...

Książkę kupiłam w biliotekowych czeluiściach za złotówkę,bo "potrzebowałam czegoś do autobusu". Razem z Czesławem i załogą Isfiell chętnie wybrałam się na pokryte krami wody. Smak przychody, braterstwa, nieco rodzinnego ciepła w rozmowach załogi lub jej zachowaniu - to wszystko w połączeniu z opisem otoczenia i zwierząt, sprawiły że przywiązałam się do tej historii. Wiele poważnych spraw (jak wojna) zostaje przedstawionych tak, że człowiekowi wydaje się,że całe życie staje się łatwiejsze,kiedy mamy kieł morsa ;)
Do zabijania zwierząt można się przyzwyczaić - nie razi mnie to aż tak jak paru innych użytkowników, chociaż boli fakt, że przez takie bezmyślne 'wypady' ludzi jedne gatunki fok zniknęły, a inne stały się zagrożone.
Książkę polecam ludziom, którzy mają odrobinę wolnego czasu, a jednocześnie nie nużą ich opisy walki z lodem przez bite 80 stron (wszystko ma swój urok) ;)
Pozdrawiam, Gewura.

Książkę kupiłam w biliotekowych czeluiściach za złotówkę,bo "potrzebowałam czegoś do autobusu". Razem z Czesławem i załogą Isfiell chętnie wybrałam się na pokryte krami wody. Smak przychody, braterstwa, nieco rodzinnego ciepła w rozmowach załogi lub jej zachowaniu - to wszystko w połączeniu z opisem otoczenia i zwierząt, sprawiły że przywiązałam się do tej historii. Wiele...

Pięknie napisana książka, w której autor zabrał się wraz z Norwegami na Morze Białe i Barentsa w celu polowania na foki, jak również na morsy i niedźwiedzie. Przeczytamy tu o emocjonującej walce załogi z napierającym na statek lodem, o polowaniu na białe niedźwiedzie i tytułowe białe foki, oraz o trudach wielomiesięcznej pracy na statku. W książce nie brakuje ciekawych historii dot. polowania opowiedzianych przez kolegów Polaka na statku. Główną refleksję, jaką można wyciągnąć, po przeczytaniu tej lektury jest niezwykła życzliwość Norwegów wobec Polaka.

Pięknie napisana książka, w której autor zabrał się wraz z Norwegami na Morze Białe i Barentsa w celu polowania na foki, jak również na morsy i niedźwiedzie. Przeczytamy tu o emocjonującej walce załogi z napierającym na statek lodem, o polowaniu na białe niedźwiedzie i tytułowe białe foki, oraz o trudach wielomiesięcznej pracy na statku. W książce nie brakuje ciekawych...

Znajduję upodobanie w relacjach z podróży, wypraw, niepowtarzalnych i zapierających dech przeżyć, zapisanych formą konstruowaną jak przy pisaniu pamiętnika. Na pewno autora spotkała przygoda, jaką nieliczni mają w zasięgu ręki i mogą na to pozwolić. Czułam zazdrość podczas czytania, że ja nigdy czegoś takiego nie doświadczę, ale taką pozytywną, nawołującą i motywującą do podróżowania w przyszłości. Poruszany temat polowania na foki zdjął ze mnie zachwyt. Dlaczego akurat musieli zabijać foki, a nie badać mikrobiologię tych zimnych rejonów? Nie garnie mnie do ludzi, u których zabijanie zwierząt nie wywiera żadnego odruchu hamującego ani refleksji o sile wyrywającej broń z ręki w celu zaprzestania. Autor stracił podziw w moich oczach.

Znajduję upodobanie w relacjach z podróży, wypraw, niepowtarzalnych i zapierających dech przeżyć, zapisanych formą konstruowaną jak przy pisaniu pamiętnika. Na pewno autora spotkała przygoda, jaką nieliczni mają w zasięgu ręki i mogą na to pozwolić. Czułam zazdrość podczas czytania, że ja nigdy czegoś takiego nie doświadczę, ale taką pozytywną, nawołującą i motywującą do...