Antonina Domańska z Kremerów (ur. we wrześniu 1853 w Kamieńcu Podolskim, zm. 26 stycznia 1917 w Krakowie) – polska pisarka. Przedstawiona w krzywym zwierciadle przez Wyspiańskiego w Weselu jako Radczyni. Została pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Twórczość: - Ave Maria (1920; opowiadania) - Czeladnik majstra Szymona (1920; opowiadania) - Hanusia Wierzynkówna (1909; opowiadanie) - Historia żółtej ciżemki (1913; lektura do klasy 5 szkoły podstawowej; na jej podstawie w 1961 roku Sylwester Chęciński nakręcił film fabularny dla dzieci) - Królewska niedola (1916) - Krysia bezimienna (1914) - Paziowie króla Zygmunta (1910; na jej podstawie w 1989 roku Grzegorz Warchoł nakręcił serial fabularny dla dzieci) - Przy kominku (1911; opowiadania) - Trzaska i Zbroja (1913) - Złota przędza (1918; opowiadania)
Ogromne wrażenie zdecydowanie robi język i kreacja stylu całej historii. Mimo, że literatura tego typu nie przemawia do mnie w największym stopniu i momentami naprawdę czułam się znudzona treścią tej - przecież krótkiej - książki, to bez wątpienia potrafię dostrzec talent i kunszt literacki autorki. Jestem pod wrażeniem tego, co zrobiła pisząc w naszych czasach książkę stylizowaną na tak dawne czasy, w tak doskonały sposób wpisującą się w klimat dworu Kazimierza Wielkiego.
Ta książka mogłaby być traktowana bardziej jako ciekawostka literacka niż lektura szkolna dla młodszych czytelników. Jest napisana bardzo starym językiem i najpewniej wielu osobom ciężko by było zrozumieć wiele fragmentów tej książki a szkoda by było gdyby z powodu samego języka trafiła w kąt, Historia jest ciekawa, opowiada o młodym i utalentowanym Wawrzusiu i jego niezrozumiałej pasji- rzeźbieniu, oraz o tym jak został pomocnikiem samego Wita Stwosza.