Najnowsze artykuły
- ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!LubimyCzytać1
- ArtykułyJedna z najważniejszych nagród literackich w USA odwołana po proteście pisarzy z powodu GazyKonrad Wrzesiński2
- ArtykułyRozdajemy 100 książek i konta premium w aplikacji. Konkurs z okazji Światowego Dnia KsiążkiLubimyCzytać20
- ArtykułyCi, którzy tworzą HistorięArnika0
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Bohdan Czeszko
21
5,7/10
Urodzony: 01.04.1923Zmarły: 21.12.1988
(ur. 1 kwietnia 1923 w Warszawie, zm. 21 grudnia 1988 w Warszawie) – pisarz polski, scenarzysta i publicysta, poseł na Sejm PRL IV, V, VI i VII kadencji.Absolwent Państwowego Liceum Plastycznego. W czasie wojny od 1942 żołnierz Gwardii Ludowej i Armii Ludowej w Warszawie, ps. "Agawa", członek ZWM. Brał udział m.in. w zamachu na Cafe-Club. Walczył w powstaniu warszawskim w batalionie AL "Czwartaków" na Woli, Starówce i Śródmieściu, pełniąc funkcję szefa batalionu. Po upadku powstania nadal działał w konspiracji w Częstochowie, po czym w marcu 1945 wstąpił do 2 Armii Wojska Polskiego. Został ranny podczas forsowania Nysy.
Po wyzwoleniu studiował na Akademii Sztuk Pięknych i podjął działalność literacką. Debiutował w 1948 tomem opowiadań Początek edukacji. Autor powieści o tematyce okupacyjnej, wojennej między innymi "Pokolenia" z 1948. Powieść ta, opisująca historię Gwardii Ludowej i Armii Ludowej, uniknęła socrealistycznych schematów, jednak powielała wiele kłamstw historycznych na temat m.in. mordu w Katyniu, powstania warszawskiego oraz żołnierzy AK i NSZ. Została zekranizowana przez Wajdę w 1954. Był także autorem "Trenu" z 1961, który został negatywnie oceniony przez ówczesną oficjalną krytykę za "pacyfizm i czarnowidztwo". W latach 1954–1963 redaktor Przeglądu Kulturalnego, później Kultury. Od 1965 był posłem na Sejm PRL z ramienia PZPR.
Po wyzwoleniu studiował na Akademii Sztuk Pięknych i podjął działalność literacką. Debiutował w 1948 tomem opowiadań Początek edukacji. Autor powieści o tematyce okupacyjnej, wojennej między innymi "Pokolenia" z 1948. Powieść ta, opisująca historię Gwardii Ludowej i Armii Ludowej, uniknęła socrealistycznych schematów, jednak powielała wiele kłamstw historycznych na temat m.in. mordu w Katyniu, powstania warszawskiego oraz żołnierzy AK i NSZ. Została zekranizowana przez Wajdę w 1954. Był także autorem "Trenu" z 1961, który został negatywnie oceniony przez ówczesną oficjalną krytykę za "pacyfizm i czarnowidztwo". W latach 1954–1963 redaktor Przeglądu Kulturalnego, później Kultury. Od 1965 był posłem na Sejm PRL z ramienia PZPR.
5,7/10średnia ocena książek autora
163 przeczytało książki autora
291 chce przeczytać książki autora
2fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
W stronę młodości. Antologia polskich opowiadań współczesnych
5,8 z 4 ocen
37 czytelników 0 opinii
1975
Wczoraj i dziś. Antologia opowiadań polskich pisarzy współczesnych
6,0 z 3 ocen
47 czytelników 0 opinii
1973
Najnowsze opinie o książkach autora
Tren i inne opowiadania Bohdan Czeszko
7,2
"Człowiek nie umiera w dziełach swoich i swych następców..." Bohdan Czeszko na zawsze zapisał się w historii polskiej literatury dzięki wielu swym niebagatelnym i frapującym dziełom. Jego następcy w ludzkiej sztafecie pokoleń mogą teraz korzystać z jego dorobku artystycznego i dzięki temu pamięć o nim nie zaginie. Ta książka zawiera ponad dwadzieścia opowiadań tegoż autora, w tym jedno bardzo długie, które czasem nazywane jest minipowieścią pt. "Tren".
"Trudno oprzeć się wrażeniu, że twórczość Bohdana Czeszki (1923-1988) została w ostatnich czasach zapomniana i to zapomniana nie całkiem słusznie". Autor był pisarzem bardzo interesującym, o ciekawym życiorysie. W jego twórczości znajdziemy dzieła lepsze i gorsze, również w tej książce znalazły się opowiadania świetne, wybitne i takie, których poziom artystyczny jest nieco niższy. "Niezależnie od drogi życiowej pisarza i jego politycznych wyborów, które dzisiaj traktujemy raczej nieufnie, pokaźna część prozatorskiej twórczości Bohdana Czeszki nie zasłużyła na trwały pobyt w literackim czyśćcu i godna jest przypomnienia". Ta książka na pewno tę tezę udowadnia. Wyboru dzieł dokonał Andrzej Z. Makowiecki, który napisał również znakomite posłowie (z niego pochodzą dwa ostatnie cytaty zamieszczone w mojej opinii). Wszystkie opowiadania oraz wspomniane posłowie zdecydowanie są warte uwagi oraz przeczytania.
Opinie zakończę wymienieniem utworów, które w książce się znalazły. Same ich tytuły zachęcają do lektury. Są to kolejno: "Tren" (utwór najdłuższy, mający około 100 stron),"Egocentryzm, czyli ucieczka", "Słonecznik", "Żołnierz gospodarzem", "Scena balkonowa, czyli wyjazd za granicę", "Noe, czyli o przyjacielskim stosunku do ludzi", "Wielka budowa i stary człowiek", "Kukułka", "Przelanie krwi za ojczyznę", "Naukowa rozprawa o kicie", "Złodziej", "Mamut", "Nowe szaty królewskie", "Przypadek", "Trzy ćwierci do śmierci", "W pogodny jesienny poranek", "Z kalendarza łowieckiego", "Deszczowe gadanie", "Bal u weteranów" (z tego opowiadania pochodzi pierwsze zdanie niniejszej opinii),"Zmierzch nad Wisłą opodal mostu Poniatowskiego", "Jak okradałem fabrykę Wedla", "Włos się jeży", "Drewniany protest", "Kruki, wrony...", "Sprawa armatnia".
Pokolenie Bohdan Czeszko
5,7
„pokolenie” to realistyczna i dramatyczna opowieść o dojrzewaniu w czasie okupacji - o zagubieniu wobec niepewnych szans, strachu przed uczuciami i jednoczesnym garnięciu się do nich. o chęci dokonania rzeczy wielkich, w której drzemie młodzieńcza prostolinijność i przekonanie, że „tak trzeba”. postaci osadzone w środowiskach robotniczych opowiadają o rzeczywistości tamtych lat z innej perspektywy: są biedni, powoli przyuczają się do zawodu, łapią każdego możliwego zajęcia lub pracują w fabryce po kilkanaście godzin dziennie. włączając się do podziemnych ugrupowań przeżywają gorycz porażki powstania warszawskiego, żyjąc w konspiracji i wiecznym strachu o to, że wszędzie może czyhać zdrajca. całość napisana wrażliwym, plastycznym i gawędziarskim językiem wciąga, choć momentami chaos narracji przyćmiewa pozytywne wrażenia. z drugiej strony, to utwór zdecydowanie propagandowy, komunistyczny. nie brak w nim bezpośrednich pochwał dla stalina, wznoszenia za niego patetycznych toastów, zaprzeczania prawdy o zbrodni katyńskiej i przekonania, że idea komunizmu to synonim szczęścia. stężenie tych treści irytuje, ale dla obecnej tu perspektywy dojrzewania w czasie okupacji warto znieść te socrealistyczne niedogodności.