"W maju przychodziliśmy na plażę całymi klasami, kwitły mlecze, rozpoczynała się pora walki ze stonką. Plaża zawalona była tym paskudnym chrząszczem, który tylko czekał, żeby zeżreć nasze kartofle. W szkolnej gablocie wisiał plakat, z którego wzywano nas: MŁODZIEŻY! WSZYSCY, KTÓRYM LEŻY NA SERCU DOBRO NASZEJ OJCZYZNY, STAŃCIE DO WALKI ZE STONKĄ!" (Str. 103)

Back in The DDR to jedna z książek, które kupiłam podczas tegorocznych Targów Książki. Dlaczego zdecydowałam się właśnie na nią, choć do wyboru były setki innych tytułów? I to nie znając wcześniej ani autora ani samego tytułu?

Wpłynęły na to dwa fakty. Rok urodzenia Andrzeja Kasperka: 1958, to także rok urodzenia mojego taty, więc pomyslałam, że może dowiem się więcej o czasach jego dzieciństwa i dorastania. Po drugie zaintrygował mnie skrót DDR w tytule :) Jako mieszkanka pogranicza automatycznie reaguję na tę tematykę.

Opowieści Kasperka czytałam z największa przyjemnością i jestem zachwycona jego gawędziarskim sposobem opisywania rzeczywistości PRL-u, która nie zawsze była miła i bajkowa. Autor wspomina dzieciństwo, rodzinny dom na Żuławach, podstawówkę, letnie wakacje, studia. Powoli jego opowieści zmieniają swój charakter: początkowo miękkie i ciepłe, beztroskie lata dzieciństwa zdominowane tęsknotą za lodami waniliowymi i gumą balonową. Później okres studiów: szare i siermiężne lata stanu wojennego, spędzone w lęku i niepewności, suto zakrapiane alkoholem, zdominowane tęsknotą za normalością i pragnieniem wolności.
Niezliczone anegdoty, smutne i wesołe życiowe historie, pięknie, prosto i szczerze spisane. Od serca. Na okładce jest napisane, że to "książka dla starszych i zaawansowanych". Nie zdadzam się z tym. Uważam, że to książka dla każdego, kto pragnie odbyć podróż w czasie do skupów butelek, sklepów z pustymi półkami i na rozgrzane słońcem łąki. Szansa na odwiedzenie kraju, którego już nie ma, a który tak silnie ukształtował pokolenie naszych rodziców. Myślę, że nam, pokoleniu trzydziestolatków, wiele pomoże zrozumieć. Na koniec jeszcze jeden z moich ulubionych fragmentów:

"Tak, Pancerni to był serial, którym żyła cała Polska. Wszyscy chcieliśmy należeć do Klubu Pancernych, bo z telewizji szczęśliwcom przysyłano nie tylko legitymacje, ale nawet hełmofony! Na koloniach furorę robił chłopak ze starszej grupy, który był właścicielem cudownej koszulki, na której zadziwiającą techniką wydrukowano kolorowe wizerunki Olgierda, Janka, Szarika, Grigorija i Gustlika. Nie zapomniano też o czołgu Rudy 102 i o stosownym napisie. Każdy z nas chciał mieć taką, ale ich cena była zaporowa i pozostawały tylko w naszych marzeniach. (...) Koleżka chodził dumny jak paw. Do chwili, kiedy oblał się mandarynką. W obawie przed gniewem matki postanowił sam wyprać swoją cudowną koszulkę. Mydełko IXI 65 naprawdę było skuteczne. Z satysfakcją obserwowaliśmy, jak wizerunki pancernych, nie wyłączając czołgu i psa, zniknęły z bluzki wprost rewelacyjnie." (str. 41-42)

Więcej recenzji na moim blogu: www.katalog-tytulowy.blogspot.com
Zapraszam!

"W maju przychodziliśmy na plażę całymi klasami, kwitły mlecze, rozpoczynała się pora walki ze stonką. Plaża zawalona była tym paskudnym chrząszczem, który tylko czekał, żeby zeżreć nasze kartofle. W szkolnej gablocie wisiał plakat, z którego wzywano nas: MŁODZIEŻY! WSZYSCY, KTÓRYM LEŻY NA SERCU DOBRO NASZEJ OJCZYZNY, STAŃCIE DO WALKI ZE STONKĄ!" (Str. 103)

Back in The DDR...