Smutna książka. Uzmysławia, że na nic talenty i zaszczyty, kiedy człowiek zostaje przez innych zaszczuty. Nie wiadomo jaka jest prawda, czy Wiera Gran była kolaborantką czy nie. Wiadomo jednak, że nie zasłużyła na swój los. Każdy podczas wojny chciał przetrwać. Krawiec szył ubrania, szewc naprawiał buty, kucharz przyrządzał jedzenie, kelner podawał kawę, muzyk grał, a piosenkarz śpiewał. Wydaje mi się, że nie nam dziś oceniać, kto i jak miał/mógł wykonywać podczas wojny swój zawód. W tej książce przeraża mnie z jednej strony siła, z jaką ludzie potrafią siać nienawiść do swoich pobratymców, a z drugiej łatwość, z jaką ulegają zarażając się tą nienawiścią. I to bez poznania faktów i stanowiska drugiej strony. Postać Wiery Gran to przykład na to, co z człowiekiem może zrobić plotka i pomówienie.
Nie jest to książka typowo biograficzna. Są to raczej wspomnienia tytułowej bohaterki oraz rozważania autorki dotyczące jej losów. W niektórych miejscach splatały się one ze sobą na tyle mocno, iż nie wiedziałam, czy czytam właśnie osobiste wyznania Wiery Gran czy też refleksje Agaty Tuszyńskiej. Ogólnie jednak rzecz biorąc książkę czyta się dobrze. Dziękuję autorce za przybliżenie mi postaci Wiery Gran, która dotąd była mi zupełnie nieznana. To dziwne zważywszy na to, że tematyka życia w getcie warszawskim jest od dłuższego czasu w kręgu moich zainteresowań. Może to świadczyć o tym, że "sztafeta oszczerców" zatoczyła naprawdę szeroki łuk.
Książka Agaty Tuszyńskiej zachęciła mnie do tego, aby poznać bliżej postać przedwojennej piosenkarki. Na szczęście są dziś dostępne płyty z jej piosenkami, ale niestety trudno znaleźć inne książki, które zawierałyby informacje o tej artystce. Dlatego tym bardziej chciałabym przeczytać autobiografię Wiery Gran pt. "Sztafeta oszczerców". Wiem, że nie będzie to łatwe, bo książka ta nie została nigdy wydana w Polsce. Może zatem jakieś wydawnictwo zainteresowałoby się tym tematem?

Smutna książka. Uzmysławia, że na nic talenty i zaszczyty, kiedy człowiek zostaje przez innych zaszczuty. Nie wiadomo jaka jest prawda, czy Wiera Gran była kolaborantką czy nie. Wiadomo jednak, że nie zasłużyła na swój los. Każdy podczas wojny chciał przetrwać. Krawiec szył ubrania, szewc naprawiał buty, kucharz przyrządzał jedzenie, kelner podawał kawę, muzyk grał, a...