Pozycja porównywana do „Roku 1984” George'a Orwella. Nie bez powodu. Wszak obie książki pokazują upadający świat przyszłości. Dzieło Huxleya jest jednak moim zdaniem bardziej przerażające. Świat, w którym ludzkość przestała marzyć, przestała tworzyć, przestała odczuwać jakiekolwiek wyższe emocje. Świat, w którym do szczęścia wystarcza nowa dawka narkotyku, świat, w którym ludzie nie myślą, bo i po co, skoro ich zmysły stale są pobudzane przez miliardy przyjemnych bodźców? Najgorsze, że ten scenariusz zaczyna się powoli spełniać. Coraz mniej ludzi czyta książki. Bo i po co, skoro i tak w końcu zrobią film? W książce, ludzkość przesiąknięta była seksem. A u nas? Już jest więcej stron pornograficznych niż ludzi. Reklamy pompują nam syf w umysły, bylebyśmy tylko kupili to mydło czy dżem. Ludzie powoli nie mają matek i ojców, a zaczynają mieć rodzica 1 i rodzica 2. Cóż, za kilkadziesiąt lat takie określenia nie będą potrzebne. I tak wszyscy będą się brać z butelek...
Książka rozbudziła we mnie wiele przemyśleń. Jest naprawdę przyjemnie napisana, przeczytałem ją jednym tchem. Zdecydowanie uważam ją za jedną z najlepszych pozycji po jaką sięgnąłem.

Pozycja porównywana do „Roku 1984” George'a Orwella. Nie bez powodu. Wszak obie książki pokazują upadający świat przyszłości. Dzieło Huxleya jest jednak moim zdaniem bardziej przerażające. Świat, w którym ludzkość przestała marzyć, przestała tworzyć, przestała odczuwać jakiekolwiek wyższe emocje. Świat, w którym do szczęścia wystarcza nowa dawka narkotyku, świat, w którym...