Wydarzenia II wojny światowej widziane oczami mieszkańców neutralnego kraju – Turcji oraz ich krewnych i przyjaciół, którzy z różnych względów znaleźli się w okupowanej Francji. Głównymi bohaterami powieści są członkowie rodziny tureckiej, w której dominuje szacunek dla tradycji a jednocześnie córki cieszą się dużą swobodą – mogą się kształcić, prowadzić życie podobne do kobiet europejskich, pod warunkiem, iż nie przekroczą tradycyjnych praw obowiązujących w tej rodzinie. Starsza córka - Sabitha zostaje żoną Macida, dobrze zapowiadającego się dyplomaty tureckiego, przystojnego i dobrego człowieka. Z czasem piastowane przezeń stanowisko, powoduje, iż ma mniej czasu dla żony i córki, przytłacza go odpowiedzialność za losy kraju i rodziny, w tym krewnych, którzy przebywają w Paryżu. Sabitha czuje się więc samotna. Dodatkowo czuje się nieszczęśliwa, gdyż czuje wyrzuty sumienia związane z dawną zazdrością o młodszą siostrę – ulubienicę ojca, wyższą i w przekonaniu Sabithy – piękniejszą. Obawiając się przed ślubem, że Macid mógłby ulec urokowi Selvy, potajemnie wspiera związek siostry z Rafaelem – tureckim Żydem. Niestety związek ten nie zyskuje akceptacji ani rodziny Selvy, ani Rafaela, dlatego decydują się oni na wyjazd do Francji, gdzie w krótkim czasie zaczynają doświadczać koszmaru wojny i prześladowań narodu żydowskiego. Niezwykle ciekawy wątek stanowi działalność dyplomatów tureckich mająca na celu obronę obywateli tureckich (niezależnie od wyznania) przed faszystami. Odważna, ryzykowna, skuteczna. Przyznam, iż to ona stanowiła dla mnie najlepszą część tej powieści.

Wydarzenia II wojny światowej widziane oczami mieszkańców neutralnego kraju – Turcji oraz ich krewnych i przyjaciół, którzy z różnych względów znaleźli się w okupowanej Francji. Głównymi bohaterami powieści są członkowie rodziny tureckiej, w której dominuje szacunek dla tradycji a jednocześnie córki cieszą się dużą swobodą – mogą się kształcić, prowadzić życie podobne do...

Początki z tą książką nie były dla mnie łatwe i myślałam nawet o odłożeniu lektury. Jednak kilka pozytywnych recenzji sprawiło, że postanowiłam przemęczyć kilkanaście stron więcej. Na całe szczęście, bo książka okazała się bardzo ciekawa.
Przede wszystkim zaciekawił mnie temat. Rzadko można się zapoznać ze spojrzeniem na wydarzenia II wojny światowej poprzez pryzmat kraju neutralnego. Głównymi bohaterami powieści są członkowie rodziny tureckiej z długoletnią tradycją dyplomatyczną. Ojciec rodziny, Fazil Resat jest człowiekiem, który szczyci się swoją tolerancją i nowoczesnym podejściem do życia. Jego córki. Sabitha i Selva miały to szczęście, że mogły odebrać dobre wykształcenie i wieść życie podobne do życia europejskich kobiet. Sabitha poślubiła Macida, przystojnego tureckiego dyplomatę, który pracuje w ministerstwie spraw zagranicznych i jest bardzo zajętym człowiekiem. Jako doradca prezydenta musi sprawić, by Turcja nie została wmieszana w wojnę. Sabitha czuje się bardzo samotna i nieszczęśliwa. Dochodzą do tego wyrzuty sumienia, jakie ją męczą w związku z uczuciami do młodszej siostry. Siostry, która przez swoją miłość do Żyda, została odrzucona przez ojca. Zarówno rodzice Selvy, jak i Rafaela, są przeciwni temu związkowi. Młodzi jednak biorą ślub cywilny i wyjeżdżają do Francji, by rozpocząć nowe życie. A tam czeka ich koszmar, gdyż jest początek lat czterdziestych i rozpoczyna się polowanie na Żydów.

Szczerze mówiąc nie miałam pojęcia, że tureccy dyplomaci tak zawzięcie i z oddaniem bronili swoich obywateli przed prześladowaniami. Bez względu na wyznanie, człowiek mający turecki paszport mógł czuć się w miarę bezpiecznie. Niejednokrotnie przedstawiciele konsulatów i ambasad narażając swoje życie wyciągali ludzi z więzień czy obozów. Niesamowite, że Niemcy tak im ulegali. Oczywiście nie każdego udawało się uratować. Mimo to, obywatele tureccy przebywający poza krajem, nie mogli się czuć bezpieczni. Dlatego rząd wszelkimi możliwymi środkami walczył o możliwość przywiezienia ich do kraju. Stąd tytuł książki. Ostatni pociąg, ostatnia możliwość bezpiecznego powrotu. Choć ten powrót okaże się wcale nie taki bezpieczny. Możliwość dostania się do tureckiego wagonu oznaczała dla niejednego Żyda nadzieję na życie. I możliwość tą dostali nie tylko Turcy. Dzięki działalności francuskiego podziemia i odwadze tureckich dyplomatów, wielu ludzi udało się wywieźć tym pociągiem, pomimo innej narodowości.

"Ostatni pociąg do Stambułu" to powieść wielowątkowa, chociaż w późniejszym czasie skupia się głównie wokół spraw związanych z pociągiem. Autorka wprowadza kilka nie związanych pozornie z fabułą bohaterów, by poprzez przekrój społecznościowy ukazać smutny los milionów Żydów, bez względu na ich pochodzenie. Ukazuje także dobroć, jaka drzemie w ludziach i budzi się w obliczu wielkiej niesprawiedliwości. Pisarka nie skupia się na ukazaniu zła, lecz poprzez nie pokazuje budzącą się w zwyczajnych ludziach odwagę i poświęcenie. Autorka porusza także temat siostrzanych uczuć, rodzicielskiej miłości, niedozwolonej miłości czy zazdrości.

Początkowo zniechęciły mnie wątki polityczne oraz dość sztywny język. Dialogi wydawały się sztuczne do czasu, gdy zaczęła się szybsza akcja. Później nie czułam już tej sztywności. Akcja jest dość przewidywalna, podobnie jak zakończenie. Sama historia mi się podobała, choć kreacja bohaterów jak dla mnie trochę płaska. Całość jednak oceniam naprawdę dobrze. Zaciekawiła mnie rola Turcji w wojnie, która ogarnęła prawie cały świat. Taktyka polityków, by zachować neutralność i korzyści, jakie z tego płynęły, była dla mnie całkowitą nowością i już z tego względu uważam lekturę za ciekawą. Postawa Turków wobec swoich obywateli, których tak bronili, wzbudzała pełen podziw i lekkie niedowierzanie. No ale nie ma o czym dyskutować, książka powstała na faktach.

"Ostatni pociąg do Stambułu" to powieść dla osób, które lubią historie obyczajowe, nawiązujące do historii i pokazujące inny punkt widzenia. To książka dla tych, którzy czytają zarówno o miłości, jak i o wojennych perypetiach. Powieść nie porywa ale jest ciekawa.

Początki z tą książką nie były dla mnie łatwe i myślałam nawet o odłożeniu lektury. Jednak kilka pozytywnych recenzji sprawiło, że postanowiłam przemęczyć kilkanaście stron więcej. Na całe szczęście, bo książka okazała się bardzo ciekawa.
Przede wszystkim zaciekawił mnie temat. Rzadko można się zapoznać ze spojrzeniem na wydarzenia II wojny światowej poprzez pryzmat kraju...

Mimo licznych kontekstów historycznych, politycznych i kulturowych raczej nie porywa, może poza końcowymi fragmentami, gdzie akcja w końcu przyśpiesza. Bohaterowie są bardzo papierowi i przede wszystkim uwspółcześnieni, dlatego umieszczenie fabuły w realiach historycznych momentami jest bardzo naciągane. Po opisie spodziewałam się czegoś ciekawszego, dlatego w zasadzie mnie rozczarowała.

Mimo licznych kontekstów historycznych, politycznych i kulturowych raczej nie porywa, może poza końcowymi fragmentami, gdzie akcja w końcu przyśpiesza. Bohaterowie są bardzo papierowi i przede wszystkim uwspółcześnieni, dlatego umieszczenie fabuły w realiach historycznych momentami jest bardzo naciągane. Po opisie spodziewałam się czegoś ciekawszego, dlatego w zasadzie mnie...

http://mojswiat-szelestkart.blogspot.com/2013/04/ayse-kulin-ostatni-pociag-do-stambuu.html

http://mojswiat-szelestkart.blogspot.com/2013/04/ayse-kulin-ostatni-pociag-do-stambuu.html

Ciekawa, dopracowana warsztatowo powieść, której akcja rozgrywa się podczas drugiej wojny światowej na terenach neutralnej Turcji i okupowanej Francji. Jest też kilka retrospekcji przedwojennych, które pozwalają czytelnikowi poznać przeszłość bohaterów i motywy decyzji, które na zawsze zmieniły ich życie.

To przede wszystkim powieść o miłości, przyjaźni i wielkiej potrzebie wolności. Sporo miejsca autorka poświęciła problemowi tolerancji religijnej, której brak zaważył na losach głównych postaci. Dużo fragmentów dotyczy innych ważkich kwestii - niesienia pomocy potrzebującym, zdolności do poświęcenia, wierności ideałom, które nabierają nowego znaczenia w ekstremalnych warunkach.

Powieść czyta się szybko. Akcja nie dłuży się i nie jest przewidywalna, a podczas podróży tytułowym pociągiem i bohaterom, i czytelnikom towarzyszą duże emocje.

Polecam wszystkim, którzy lubią ciekawe obyczajowe powieści z wielką historią w tle.

Ciekawa, dopracowana warsztatowo powieść, której akcja rozgrywa się podczas drugiej wojny światowej na terenach neutralnej Turcji i okupowanej Francji. Jest też kilka retrospekcji przedwojennych, które pozwalają czytelnikowi poznać przeszłość bohaterów i motywy decyzji, które na zawsze zmieniły ich życie.

To przede wszystkim powieść o miłości, przyjaźni i wielkiej...

Książka bez większych rewelacji. Treść raczej monotonna, mało zwrotów akcji, bohaterowie też tacy jacyś płascy. I oczywiście łatwo przewidywalne zakończenie, którego można się domyślić po tytule powieści.

Książka bez większych rewelacji. Treść raczej monotonna, mało zwrotów akcji, bohaterowie też tacy jacyś płascy. I oczywiście łatwo przewidywalne zakończenie, którego można się domyślić po tytule powieści.

Lubię takie książki. Pełne opisów sytuacji, zdarzeń, codziennych czynności. Lubię czytać przy jedzeniu - ta ksiązka się nadaje :)

Lubię takie książki. Pełne opisów sytuacji, zdarzeń, codziennych czynności. Lubię czytać przy jedzeniu - ta ksiązka się nadaje :)

Czytałam tę książkę w wersji angielskiej. Temat bardzo powierzchownie opracowany, niektóre rzeczy były po prostu surrealistyczne. Zdawało się, że autorce brakowało czasami pomysłu na to, co mogła dodać do książki. Zdecydowanie nie polecam.

Czytałam tę książkę w wersji angielskiej. Temat bardzo powierzchownie opracowany, niektóre rzeczy były po prostu surrealistyczne. Zdawało się, że autorce brakowało czasami pomysłu na to, co mogła dodać do książki. Zdecydowanie nie polecam.