W "Legendzie" podobnie jak w późniejszych książkach Gemmell (niestety samopowtarzalność jest poważną wadą tego pisarza) zajmuje się problemem bohaterstwa. Śledzimy więc losy oblężenia twierdzy Dros Delnoth obleganej przez hordy Nadirów (tacy Tatarzy). Powieść konstrukcją przypomina mi nieco western "Siedmiu Wspaniałych".

Tak więc w obronie fortecy stają różni ludzie: znani bohaterowie (Druss Legenda), arystokraci, zawodowi żołnierze, ale też rekrutujący się z chłopstwa ochotnicy i poborowi, wyjęci z pod prawa bandyci zwabieni obietnicą amnestii, nieudolni oficerowie z nadania. Część z nich jest tam świadomie: Druss szuka śmierci, kilku to patrioci, niektórzy przybyli z obowiązku, inni węszą interes, wielu po prostu miało pecha. My jesteśmy świadkami, jak ze zwykłych ludzi stają się bohaterami legend.

Czynią to pokonując własne słabości i lęk, co pozwala im ujawnić swoje najlepsze cechy. Oraz nader często ginąc. U Gemmella bowiem trup ściele się gęsto.

Wadą "Legendy" jest natomiast raczej słaby warsztat pisarski. Późniejsze części są dużo lepiej napisane. W tej pozycji natomiast pojawia się sporo, nieszczególnie udanych fragmentów i scen.

Żeby było sprawiedliwie: są też i sceny świetne. Przykładem może być moment, w którym jeden z czołowych obrońców zostaje zabity, a wódz Nadirów, pełen podziwu dla jego czynów urządza mu uroczysty pogrzeb. Podczas stypy towarzysze zabitego schodzą z murów i dołączają do uroczystości. Przez całą noc panuje atmosfera niemal pojednawcza, wrogowie bratają się... A potem przychodzi świt i wojna zaczyna się od nowa.

W takich scenach jest jakaś magia.

PS.1
Złośliwa plotka krążąca po Internetach twierdzi, że wydanie Mystery różni się pod względem tłumaczenia i edytorskim od wcześniejszych. To oczywiście bzdura. Zawartość książki jest identyczna w obydwu wersjach. Powtórzono nawet błędy i literówki.

PS.2
David Gemmell rzekomo napisał książkę w kilka tygodni, po tym jak dowiedział się, że ma raka. Początkowo miała stanowić metaforę jego walki z chorobą. Przygotował nawet dwa zakończenia, zależnie od tego, czy wyzdrowieje, czy umrze. Trochę się jednak pośpieszył. Kilka dni po tym, jak skończył pracę nad powieścią okazało się, że lekarze popełnili błąd w trakcie diagnozy i raka nigdy nie miał.

W "Legendzie" podobnie jak w późniejszych książkach Gemmell (niestety samopowtarzalność jest poważną wadą tego pisarza) zajmuje się problemem bohaterstwa. Śledzimy więc losy oblężenia twierdzy Dros Delnoth obleganej przez hordy Nadirów (tacy Tatarzy). Powieść konstrukcją przypomina mi nieco western "Siedmiu Wspaniałych".

Tak więc w obronie fortecy stają różni ludzie: znani...