Niezwykłe i zawiłe losy, niezwykłej kobiety.

Niezwykłe i zawiłe losy, niezwykłej kobiety.

Niesamowite jest to, że Pani Wisłocka przechowała przez całe zamieszanie wojenne zarówno swój młodzieńczy pamiętnik jak i listy swoje i swojego przyszłego męża. A jeszcze bardziej niesamowite jest to, jak ona opisywała swoje dojrzewanie emocjonalne i erotyczne. Bardzo żałuję, że nie przeczytałem tej książki 35 lat temu. Jedyne co mnie rozgrzesza, to fakt, że wtedy ta książka nie była jeszcze wydana. Ale dziś poleciłbym ją bardzo starszym nastolatkom.

A w tle tej opowieści jest historia lat 1937-1939 co już sprawia, jak dla mnie, że książka jest prawie ideałem.

[Audiobook, czyta Blanka Kutyłowska, 12 i pół godziny]

Niesamowite jest to, że Pani Wisłocka przechowała przez całe zamieszanie wojenne zarówno swój młodzieńczy pamiętnik jak i listy swoje i swojego przyszłego męża. A jeszcze bardziej niesamowite jest to, jak ona opisywała swoje dojrzewanie emocjonalne i erotyczne. Bardzo żałuję, że nie przeczytałem tej książki 35 lat temu. Jedyne co mnie rozgrzesza, to fakt, że wtedy ta...

Film o Michalinie Wisłockiej bardzo mnie wzruszył. Wypożyczyłam więc sobie jej "Wspomnienia z czasów beztroski" - o tej pierwszej, wielkiej miłości, która tak bardzo pogmatwała jej życie. No i co? Wynudziłam się za wszystkie czasy. Gdyby ta książka miała redaktora, który okroiłby listy i pamiętnik z niepotrzebnych szczegółów, na pewno czytałoby się ją lżej. Lepiej. Milej. I z większym zainteresowaniem. Bo w takiej formie jest to pasjonująca lektura głównie dla rodziny Autorki.

Doczytałam do końca - i dobrze, bo przy końcówce Wisłocka pisała o wojennej rzeczywistości, co akurat mnie interesuje. Poza tym w książce - oprócz korespondencji i pamiętnika - znalazły się jej komentarze i uwagi do konkretnych sytuacji i te są w tej publikacji najciekawsze. Jest ich jednak niewiele.

Film o Michalinie Wisłockiej bardzo mnie wzruszył. Wypożyczyłam więc sobie jej "Wspomnienia z czasów beztroski" - o tej pierwszej, wielkiej miłości, która tak bardzo pogmatwała jej życie. No i co? Wynudziłam się za wszystkie czasy. Gdyby ta książka miała redaktora, który okroiłby listy i pamiętnik z niepotrzebnych szczegółów, na pewno czytałoby się ją lżej. Lepiej. Milej. I...