Nic nie może przeszkodzić człowiekowi w odniesieniu sukcesu z wyjątkiem jego własnych ograniczeń. Jedyną przeszkodą w realizacji marzeń stanowi bowiem brak wiary we własne siły.

Nic nie może przeszkodzić człowiekowi w odniesieniu sukcesu z wyjątkiem jego własnych ograniczeń. Jedyną przeszkodą w realizacji marzeń stan...

Montana ryknął śmiechem. - Addie, Addie - powiedział, kręcąc głową. - Co ja z tobą mam! Oparła łokcie na kolanach. - To twoja wina. - Jak to? - Po prostu twoja i tyle - wykręciła się, wygładzając spódnicę ukochanej sukni. Nie zamierzała wnikać w szczegóły. Siedzieli tak przez chwilę, patrząc sobie w oczy. - Poprosiłem cię o rękę - powiedział, otwierając na nowo wszystkie rany. - Bo zależało ci na farmie. - I nadal mi zależy - odparł cicho. Addie zesztywniała, a z jej ust dobył się nagle nie artykułowany świst. Chciała wstać, ale Montana posadził ją z powrotem i odwrócił twarzą do siebie. - Ale ty mi się bardzo podobasz - powiedział. - Coś takiego! - Miała ochotę go uderzyć. - Hurra! Ale ze mnie szczęściara! Podoba ci się to, że nie przestrzegam żadnych zasad moralnych. Podoba ci się również moja farma, dom i... łóżko. - Widziała, że Montana jest zły, ale to jej nie powstrzymało. - Lubisz się wślizgiwać nocą do mojej sypialni, ale ja jestem co obojętna! - krzyknęła, celując oskarżycielskim palcem w tors Montany. - Nie o to mi chodziło... Ja... - Nawet ze mną nie zatańczyłeś! - Zerwała się z miejsca, ale Creed pochwycił ją w talii i podniósł. - Puść mnie natychmiast! - Nie. - Idź do diabła! - Już tam byłem. - Ja również - syknęła. - A ty mi towarzyszyłeś w podróży. Przytulił ją tak, że nie mogła się wyrwać. - Jeśli chodzi o mnie, to czułem się jak w niebie - powiedział i musnął wargami jej usta. Pociągnęła go za włosy. - Ty uparta, mała czarownico! - szepnął. - Puść mnie! Poddał się. Stanąwszy na ziemi, dziewczyna popatrzyła na niego zimno, poprawiła suknię i uniosła dumnie podbródek. - Skoro nie chcesz ze mną tańczyć, nie będziemy się całować. Przygładził nerwowo palcami włosy. - Myliłem się, Addie. Oczywiście, że będę z tobą tańczył. Chciałem tylko... - Za późno. Wracaj do Rebeki. - Z tymi słowami odwróciła się na pięcie, po czym ruszyła na salę z zadartym nosem i krwawiącym sercem.

Montana ryknął śmiechem. - Addie, Addie - powiedział, kręcąc głową. - Co ja z tobą mam! Oparła łokcie na kolanach. - To twoja wina. - Jak to...