Dzieciństwo to niezwykły czas. Czas zabaw, radości, małych lęków. Niewątpliwie każdy z nas pamięta czasy przedszkola, podstawówki i lubi wracać do nich z rozrzewnieniem. Na cale szczęście, kiedy byliśmy mali nie było wojny, czołgów, najazdów i nikt z nas nie musiał bać się o swoich bliskich. A bohater tej książki musiał...


„Okrucieństwo tej wojny zniszczyło moje dzieciństwo, pozbawiając mnie radości i wzruszeń należytych dziecku. Nigdy tez nie uczestniczyłem w dziecięcych zabawach. Ich idea wydała mi się teraz tak obca, że nie mogła już dostarczyć żadnej radości.”

Wydarzenia opisywane w książce przed wojną mają miejsce we Lwowie. Bogata rodzina z dwójką dzieci - Lalą i Julkiem, nagle muszą uciekać z własnego domu, bo rozpoczyna się wojna. Są Żydami i już niedługo znajdują sie w geccie, skąd udaje im się uciec. Jednak kłopoty ich nie omijają, bo zaczyna brakować jedzenia, w strachu i stresie uciekają wciąż zmieniając miejsce zamieszkania i nazwisko. Boją się każdego, ba każdy może zakapować Niemcom ich pochodzenie żydowskie. Jak potoczą się losy Julka i jego rodziny? Jak poradzą sobie z otaczającą wojenną rzeczywistością?

Ostatnio jakoś miałam ochotę właśnie na taką książkę. Żydzi i wojna to tematy, które mnie pociągają i interesują. Ta książka była inna niż dotychczas czytane. Również z perspektywy dziecka, ale dziecka, który na stronach książki dojrzewa. Z każdym rozdziałem jest mądrzejszy i inteligentniejszy.

To co w książce niewątpliwie uderza to prawdziwość wojny opisywanej oczami Żyda. Przez to, że nienawiść do ludzi masowo się szerzyła, swoje dzieciństwo utraciło wiele dzieci. Te dzieci już w wieku przedszkolnym widziało jak zabija się niewinnego człowieka, bały się o siebie, swoich rodziców, często nie żyły dłużej niż trzynaście lat.

“Odczucie pewnej ochrony, należnej dziecku, zdruzgotane zostało kulą, która zabiła mojego małego kuzyna. Nagle uświadomiłem sobie, że mogę być następnym; wiek przestał być jakąkolwiek ochroną.”

"Utracone dzieciństwo" to książka, która pokazuje wojnę z nieco innej strony. Pokazuje jak bardzo my, Polacy byliśmy obojętni dla Żydów. Wielu z nas, naszych przodków nienawidziło ludzi wiary żydowskiej i nie zawahało się na nich zakablować Niemcom. Żyli obok siebie - Żydzi i Polacy, a nie potrafili dostrzec siebie nawzajem.

Lekturę "Utraconego dzieciństwa" mogę zaliczyć do najlepszych książek o wojnie, jakie dotąd udało mi się przeczytać. Ta książka różniła się przede wszystkim tym, że była aż do bólu prawdziwa. Polecam ją każdemu, bo naprawdę warto przeczytać ją, choćby dlatego, że pokazuje świat wojny oczami żydowskiego dziecka.

Polecam!

5,5/6


[http://papierowyazyl.blogspot.com]

Dzieciństwo to niezwykły czas. Czas zabaw, radości, małych lęków. Niewątpliwie każdy z nas pamięta czasy przedszkola, podstawówki i lubi wracać do nich z rozrzewnieniem. Na cale szczęście, kiedy byliśmy mali nie było wojny, czołgów, najazdów i nikt z nas nie musiał bać się o swoich bliskich. A bohater tej książki musiał...


„Okrucieństwo tej wojny zniszczyło moje...