Najnowsze artykuły
ArtykułyEdukacja jako klucz do wolności. „Dziewczyna o mocnym głosie” Abi Daré
1
ArtykułyPrzeczytaj fragment książki „Drużyna A (A)” Tomasza Kwaśniewskiego i Jacka Wasilewskiego
2
ArtykułyTrzeci tom serii o Medei Steinbart już dostępny w Storytel. Wywiad z autorką, Magdaleną Knedler1
ArtykułyZ Memphis na Manhattan – „Wymiana” Johna Grishama
1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Utracone dzieciństwo Yehuda Nir 
Jedna z lepszych książek z gatunku literatura faktu jakie przeczytałam. Prawdziwa do bólu. O tym jak żydowski chłopiec dzięki szczęściu, sprytowi, inteligencji, odwadze, swojej mamie, siostrze, Ludwikowi (któremu dedykuje te wspomnienia) i innym ludziom których spotkał na swej drodze, przeżył Zagładę.
Najbardziej zaimponowało mi opisanie bardzo osobistych wspomnień, odczuć które być może dla niektórych były by wstydliwe czy mało ważne z punktu widzenia tematyki i może by pominął niektóre fakty, ale dzięki takim osobistym i prawdziwym odczuciom książka jest tak autentyczna.
Za książkę dałabym maksymalną ilość gwiazdek gdyby nie fakt że zawiodłam się odrobinę na zakończeniu. Liczyłam na to, że autor zdradzi nam jeszcze parę istotnych szczegółów z życia autora i innych wymienionych w książce osób po 1944 roku. Dowiadujemy się co nieco od tłumacza ale to za mało. Zżera mnie ciekawość jak potoczyły się dalsze losy. Szkoda, że tak tak bardzo ciekawa historia została urwana.
Zgodnie z opinią ks. Adama Bonieckiego "bez retuszu", zgodnie z opinią władysława Bartoszewskiego " Ważna lektura". Jeśli po przeczytaniu mojej i innych opinii nie będziecie wystarczająco zachęceni to już zachęta obu panów, autorytetów w tej tematyce, powinna być wystarczająca. Polecam, naprawdę warto.
Utracone dzieciństwo Yehuda Nir
Autor napisał te książkę w 1986 roku, 40 lat po wydarzeniach, o których opowiada. Choć miał 9 lat, gdy wojna się zaczęła i piętnaście, gdy się skończyła - znakomicie zapamiętał wiele szczegółów. Myślę, że potem rozmawiał wiele z matką, może z siostrą Lalą, które ocalały wraz z nim.
Opowieść jest niesamowita. Żydowski, obrzezany, jak należy chłopiec przetrwał, bo udawał katolika. Zależnie od sytuacji brano go za Polaka lub ...Niemca. Szkoda, że trochę nieoczekiwanie zakończył opowieść na wiośnie 1945 roku, w trakcie wędrówki do ojczyzny, czyli Polski. W 1959 roku przecież wyjechał do USA(ale skąd?),tam został znanym lekarzem psychiatrą. Ciekawe, jak do tego doszło.I dlaczego. We wspomnieniach przytacza wiele przykładów polskiego antysemityzmu. Jakoś ocaleni Żydzi musieli sobie z tym radzić.
W czasie wojny Julek dorasta, także dojrzewa seksualnie. Stąd niesamowite opisy życia erotycznego w czasie wojny, w czym zresztą także brał nie zawsze chlubny udział.
Miał niezwykłe szczęście. Kto wierzy w przeznaczenie, może pomyśleć, że jemu nie dane było zginąć, to tak się stało. Ratował się wielokrotnie z okropnych opałów.Pomagała mu też młodość. Jego matka była cieniem samej siebie, także psychicznie.
Książka jest ładnie, ciekawie pisana, autor pisze tylko o tym, co sam przeżył. A przeżył sporo.Zmarł w USA, w 2014 roku. Jako dorosły zbierał porcelanowe figurki. W dzieciństwie nie miał żadnych zabawek, a co dopiero takie wymysły, jak figurka z porcelany...
