"Siedzisz w koniach, prowadzisz się z tym tłumem - obrzydliwie bogatym, znudzonym, zepsutym, pozbawionym moralności i żądnym władzy. Życie to gra o wysoką stawkę, bez ograniczeń. Chyba, że jesteś Forrestem Gumpem świata polo, bo inaczej możesz być pewien, że każdego dnia przed południem okłamie cię przynajmniej pół tuzina ludzi"

Kobieta bez korzeni i była policjantka, Elena Estes, obecnie pracuje na stadninie koni w miejscu, w którym liczy się kasa i prestiż. Otoczona blichtrem, przeżywa miłosne rozterki i próbuje złożyć się do kupy po pewnych wydarzeniach z przeszłości. Pewnego dnia znajduje na bagnach pogryzione przez aligatora zwłoki swojej współpracowniczki, Iriny Markovej, pięknej Rosjanki, lubującej się w ciuchach od Chanel.
"Natura bywa okrutna. Prawie tak okrutna jak ludzie."
Kto zabił Irinę i wrzucił jej ciało na pożarcie gadów? Jakim cudem stajenna mogła sobie pozwolić na takie ciuchy? I czym jest Klub Alibi? Ach, to tylko kilka z wielu wątków, tworzących tę historię. Wokół sprawy zamordowanej wyjdzie na jaw pełno innych sekretów osób tzw. uprzywilejowanych, którzy mogą kupić sobie absolutnie wszystko - łącznie z alibi na noc mordu...

Detektyw Landry, który dla Eleny jest nie tylko kumplem po fachu, będzie próbował rozgryźć tę sprawę. Ale zawód policjanta to nie jest tylko praca. To styl życia, mentalność, postrzeganie - dlatego nie dziwnym jest, że Elena łatwo nie popuści. Będzie prowadziła śledztwo na własną rękę wbrew poleceniom byłych szefów i... na nieszczęście mordercy.
"Igrasz z kobrą, Eleno. I ona cię ukąsi. Tylko kwestią czasu jest, kiedy to zrobi i jak mocno"
Ta sprawa jednak nie będzie łatwa. Na świecie nie ma sprawiedliwości, i o tym przekona się na własnej skórze Elena, która będzie zmuszona działać niemalże w białych rękawiczkach.

Lekturą "Głębiej niż grób" Tami Hoag się nie zawiodłam, zaś "Alibi" utwierdziło mnie w przekonaniu, że ta kobieta naprawdę potrafi pisać. Niezły twist na zakończenie (którego, nomen omen, należało się spodziewać, choć nie popsuło to radości czytania) dodał tylko smaczku, a wątki obyczajowo-romantyczne wręcz nasuwają na myśl skojarzenie z Alex Kavą. Ale czy to książka tylko dla kobiet? Absolutnie nie! Z pewnością każdy znajdzie tu coś dla siebie. Powieść czyta się szybko i intensywnie; Hoag utworzyła porządne tło, pełne spisków, układów i układzików, tak typowych dla wyższych sfer. Natomiast opis środowiska dżokejów, graczy polo i... rosyjskiej mafii pozwala na maksymalne wczucie się w opowiadaną historię. Nieco makabryczne, ozdobione odrobiną gore zakończenie to wisienka na torcie.

Książka może nie jest absolutnym must-read, ale dla wartkiej akcji, ciekawych, porządnie skonstruowanych bohaterów i fascynujących opisów elity Florydy - warto. Niezła powieść kryminalna z akcentem sensacyjnym, w sam raz na leniwy, wrześniowy wieczór. Dotyka również dość istotnych spraw, jak choćby kwestie sprawiedliwości. Dowodzi, że są ludzie równi i równiejsi, a granica między nimi jest bardzo płynna. To smutne, ale pozostaje tylko mieć nadzieję, że sprawcy zostają ukarani bez względu na klasę społeczną i ilość kasy na koncie... A ja niebawem biorę się za kolejną pozycję, która wyszła spod pióra autorki.

"Życie jest do dupy, a potem umieramy. Niektórzy wcześniej niż inni."

"Siedzisz w koniach, prowadzisz się z tym tłumem - obrzydliwie bogatym, znudzonym, zepsutym, pozbawionym moralności i żądnym władzy. Życie to gra o wysoką stawkę, bez ograniczeń. Chyba, że jesteś Forrestem Gumpem świata polo, bo inaczej możesz być pewien, że każdego dnia przed południem okłamie cię przynajmniej pół tuzina ludzi"

Kobieta bez korzeni i była policjantka,...