Przeczytałam to wątpliwe dzieło z dwóch powodów – jednym było moje niedoinformowanie w tym temacie, drugim fakt, że bardzo nie lubię odkładać książek na bok uprzednio ich nie przeczytawszy. Książka wpadła mi w ręce przypadkiem, skusiła baśniowym tytułem. Wbrew temu co zawsze robię nie zapoznałam się z recenzjami na jej temat...

Historia pięknie się zaczyna: śpiąca królewna uwięziona w zamku, po stu latach przybywa królewicz by uratować ją od klątwy. Zaskakująco łatwo przedziera się przez plątaninę, która porasta zamek i dociera do odpowiedniej komnaty. Zupełnie jak w bajce! Jeszcze na tym etapie można się łudzić, że pomimo już widocznego egoizmu i zadufania w sobie królewicza to będzie piękna, niebagatelna opowieść, ciąg dalszy dopisany do baśni. Nic bardziej mylnego. Zamiast pospolicie budzić królewnę pocałunkiem królewicz od razu przechodzi do rzeczy – pierwszy stosunek odbywa się jeszcze gdy dziewczyna (piętnastoletnia!) jest nieprzytomna. A później jest tylko gorzej.

Fabułę powieści można streścić w trzech, czterech zdaniach. Nie zawiera żadnych przełomów, ciekawych zwrotów akcji, samej akcji w zasadzie nie ma. Za to jest seks i perwersja w każdej możliwej postaci. Stosunki hetero – i homoseksualne? Proszę bardzo. Bicie i upokarzanie? Też się znajdzie. Dobitne opisy przeróżnych kar? Są. W zasadzie wszystko jest ograniczone jedynie wyobraźnią autorki, a tej jej nie zabrakło.

Czy jest to dobry erotyk? Moim zdaniem nie. Uderza przede wszystkim brak pomysłu na jakiekolwiek wydarzenia (z pominięciem seksu rzecz jasna). Nie ma w zasadzie mowy o życiu wewnętrznym bohaterów, postaci są płaskie. I nie wygląda to na niedopracowanie, raczej na celowe obdarcie ich z normalnych cech, zepchnięcie ich na drugi plan. Sytuacja przedstawiona w powieści aż prosi się o bunt, ale niestety – wygląda na to, że wszyscy są zadowoleni z tego, co się z nimi wyprawia. Nie umiem i nie chcę utożsamiać się z bohaterami, nie potrafię sobie w ogóle wyobrazić by opisana sytuacja mogła mieć miejsce, nawet unowocześniona.

Ogólnie książkę polecić mogę tylko tym, którzy szukają tego typu lektur – łatwo się czyta, być może niektórym zagra na zmysłach. Do mnie nie przemówiła. Choć posiadam pozostałe dwie części nie sięgam po nie. Może za jakiś czas by sprawdzić czy biedna Różyczka nabrała trochę człowieczeństwa, w co szczerze wątpię.

Przeczytałam to wątpliwe dzieło z dwóch powodów – jednym było moje niedoinformowanie w tym temacie, drugim fakt, że bardzo nie lubię odkładać książek na bok uprzednio ich nie przeczytawszy. Książka wpadła mi w ręce przypadkiem, skusiła baśniowym tytułem. Wbrew temu co zawsze robię nie zapoznałam się z recenzjami na jej temat...

Historia pięknie się zaczyna: śpiąca królewna...