A ja w ogóle nie rozumiem całego tego zachwytu nad książką, szczerze. I w zasadzie, jeśli sięgnę po dalsze częsci, to raczej tylko dlatego, ze juz tak mam, nie poddam się, ale nie oczekuję nagle zapierających dech w piersi wrażeń.
Szkoda, bo zapowiadało się tak ciekawie.. karczma na rozdrożu dróg i przede wszystkim dobre słowo Ursuli Le Guin na okładce. Skusiłam się. Ale później przygwoździły mnie te nad wyraz głębokie, dojrzałe przemyślenia i analizy codziennych wydarzeń głownego bohatera, jeszcze jako chłopca, a z drugiej strony jego dziecinne podchody i opisy emocji w stosunku do płci przeciwnej, które z jednakową, nota bene drażniącą, naiwnością przeżywa i wspomina dorosły już Kvothe. Oprócz tego nużące i dłużące opisy przygód z rodzaju - prawie umarł.. ale przeżył. Jakoś to wszystko naciągane. Może 15 lat temu książka by mnie porwała, może, teraz mogę powiedzieć tylko jedno, i nie będę przebierać w słowach, żenada.
No, ale podobno najgorsza jest cisza w eterze. Ważne, że się o potencjalnym dziele mówi, bez względu na to, dobrze, czy źle. Krytyka konstruktywna zawsze mile widziana, rozwija. W moim odczuciu, jak najbardziej książkę można okrzyknąć potencjalnym dziełem. Potencjalnym. Potencjał był.. ale na tym się skończyło. Dla mnie, wielka szkoda i wielki niedosyt.

A ja w ogóle nie rozumiem całego tego zachwytu nad książką, szczerze. I w zasadzie, jeśli sięgnę po dalsze częsci, to raczej tylko dlatego, ze juz tak mam, nie poddam się, ale nie oczekuję nagle zapierających dech w piersi wrażeń.
Szkoda, bo zapowiadało się tak ciekawie.. karczma na rozdrożu dróg i przede wszystkim dobre słowo Ursuli Le Guin na okładce. Skusiłam się. Ale...