Bogdan miał 12 lat, gdy wraz z matką został zesłany do KL Auschwitz. Do momentu wywiezienia do Niemiec wraz z innymi polskimi chłopcami przebywał w męskiej części obozu. Narrator wspomina wszystko to, czego doświadczył, co przeżył i widział w trakcie swego uwięzienia - opisuje ból, strach, głód, bród, zimno, wspomina kolegów, z którymi dzielił los więźnia obozu koncentracyjnego. Każdego dnia stawał oko w oko ze śmiercią i bestialstwem esesmanów, zdobywał dla siebie i swoich przyjaciół chleb, który przecież był na wagę złota i pomimo tego, że przymierał głodem, potrafił się podzielić małym kawałkiem nawet z kimś obcym. Niebezpieczeństwo i śmierć czyhały na każdym kroku - wycieńczające apele, bicie, ciężka fizyczna praca, rozjuszone psy esesmanów, stada głodnych szczurów, które w nocy atakowały śpiących, choroby, a w tle tego wszystkiego krążył tajemniczy doktor Mengele. Jego pojawienie się w dziecięcym bloku zawsze łączone było z dziwnym zniknięciem jednego z chłopców...

Bogdan miał 12 lat, gdy wraz z matką został zesłany do KL Auschwitz. Do momentu wywiezienia do Niemiec wraz z innymi polskimi chłopcami przebywał w męskiej części obozu. Narrator wspomina wszystko to, czego doświadczył, co przeżył i widział w trakcie swego uwięzienia - opisuje ból, strach, głód, bród, zimno, wspomina kolegów, z którymi dzielił los więźnia obozu...