"Pewnego razu żyła sobie wdowa, która miała trzech synów: Czarnego, Brązowego i Błękitnego. Najstarszy, Czarny miał skłonność do zmiennych nastrojów i agresji. Średni, Brązowy, był nieśmiały i nudny. Ale to Błękitny stał się ulubieńcem matki. Błękitny, który był mordercą." - wprowadzenie do części pierwszej pt. "Błękit"

Oczekujecie przyjemnej, trochę zabawnej literatury grozy z fantastycznymi postaciami na czele? Tak? W takim razie nie sięgajcie po tę lekturę. Będziecie w niej musieli zmierzyć się z realnym niebezpieczeństwem wywołanym przez pozornie zwyczajnych ludzi o chorych i zatrutych umysłach...

Już jakiś czas temu natknęłam się w bibliotece na interesującą książkę autorstwa Joanne Harris. Sam tytuł mnie zaintrygował, zawsze miałam słabość do błękitnookich chłopców. Z okładki wyzywająco spoglądała na mnie drobna postać otoczona mroczną poświatą. Opis, oprawa graficzna i niebieskie tęczówki głównego bohatera niemal do mnie krzyczały.

Narratorem jest Benjamin Green, postać pierwszoplanowa, która już dawno (wbrew sugestiom tytułu)wyrosła z wieku chłopięcego, bowiem zbliża się do czterdziestych trzecich urodzin. Mimo to, wiąż mieszka ze swoją matką - Glorią.
Relacja rodzicielki i syna jest wybitnie toksyczna. B.B, jak nazywa go rodzina, zakłada portal internetowy o nazwie "Niegrzecznichlopcyrzadza". Na blogu publikuje swoje opowiadania, których główną bohaterką jest jego ukochana mama... obsadzana w roli ofiary okrutnego morderstwa.
Ze strony korzysta również Albertyna; dziewczyna w czerwonym płaszczu, którą Benjamin zna osobiście. Zaciekawiony twórczością młodej kobiety, postanawia zgłębić zagadki przeszłości, które wiążą go z Albertyną. Wkrótce fikcja tworzona przez użytkowników serwisu i rzeczywistość zaczynają się mieszać.Trudno odróżnić jawę od fantazji i wszystko sprawia wrażenie zupełnie poplątanego... do czasu.

Książka porusza także temat synestezji i styl pisarki wiele na tym zyskał. Soczyste opisy różnych doznań zmysłowych połączonych w jeden receptor mnie zachwyciły. Są one tak autentyczne, że czasem czułam smak omawianych owoców czy zapach kwiatów.
Mocnym punktem pozycji, aczkolwiek niezbyt istotnym, jest zwrócenie uwagi na ciekawe zjawisko w medycynie, zwane syndromem znikającego bliźniaka. Bardzo mnie to wzruszyło, gdyż sama jestem niegdysiejszym bliźniakiem, który musiał rozstać się ze swoim rodzeństwem jeszcze przed narodzeniem.
Problematyka utworu skupia się przede wszystkim na ludzkich żądzach oraz ich cenie. Tych najpiękniejszych, takich jak pragnienie dziecka, a także tych przerażających, na przykład chęci zabicia drugiego człowieka.

Jak najbardziej polecam tę powieść wszystkim, którzy lubią literackie układanki przypominające kostkę Rubika, która finalnie staje się logicznie spójna.
Jedno ostrzeżenie: o historii napisanej przez panią Joanne Harris myśli się jeszcze przez długi czas po przeczytaniu ostatniej strony. Bez wątpienia jest to jedna z najlepszych opowieści, które przeczytałam w ciągu swojego krótkiego życia. Nie mogłam się oderwać!

"Pewnego razu żyła sobie wdowa, która miała trzech synów: Czarnego, Brązowego i Błękitnego. Najstarszy, Czarny miał skłonność do zmiennych nastrojów i agresji. Średni, Brązowy, był nieśmiały i nudny. Ale to Błękitny stał się ulubieńcem matki. Błękitny, który był mordercą." - wprowadzenie do części pierwszej pt. "Błękit"

Oczekujecie przyjemnej, trochę zabawnej literatury...