Fajna okładka. Intrygująca. Ciekawie napisana. Ciekawy pomysł ze stroną internetową niegrzecznichlopcyrzadza. Połowę książki czytałam z przyjemnością i zaciekawieniem. Gdy ją odłożyłam, to w już nie chciało mi się do niej wracać. Podczytywałam po 20 stron co jakiś czas, ale już mam jej dość. Czytałam ją bardzo długo, z 3 miesiące, az w koncu stwierdziłam, że robie DNF'A na stronie 404. Dużo niewiadomych było i często nie wiedziałam o co chodzi i co sie dzieję. Bardzo chaotycznie napisana jest ta książka. W pewnym momencie, gdy doszłam do perspektywy Brendana kompletnie zgłupiałam i nie mam pojecia cos sie dzieje w tej książce.

Fajna okładka. Intrygująca. Ciekawie napisana. Ciekawy pomysł ze stroną internetową niegrzecznichlopcyrzadza. Połowę książki czytałam z przyjemnością i zaciekawieniem. Gdy ją odłożyłam, to w już nie chciało mi się do niej wracać. Podczytywałam po 20 stron co jakiś czas, ale już mam jej dość. Czytałam ją bardzo długo, z 3 miesiące, az w koncu stwierdziłam, że robie DNF'A na...

Książka wciąga, ale najstraszniejsza jest okładka.

Książka wciąga, ale najstraszniejsza jest okładka.

Książka przykuła moją uwagę swoją okładką. Spodziewałam się czegoś mrocznego i niepokojącego. Dostałam "flaki z olejem". Nie cierpię zostawiać niedokończonych książek, ale przebrnięcie przez około 100 stron tego dzieła zajęło mi kilka dni i to nie z powodu braku czasu. Nie wciągnęła mnie fabuła, wynudziłam się okrutnie. Szczerze próbowałam dać jej szansę, stąd liczba przeczytanych stron, ale niestety... poległam. Subiektywnie - nie polecam:/

Książka przykuła moją uwagę swoją okładką. Spodziewałam się czegoś mrocznego i niepokojącego. Dostałam "flaki z olejem". Nie cierpię zostawiać niedokończonych książek, ale przebrnięcie przez około 100 stron tego dzieła zajęło mi kilka dni i to nie z powodu braku czasu. Nie wciągnęła mnie fabuła, wynudziłam się okrutnie. Szczerze próbowałam dać jej szansę, stąd liczba...

Ech, mam rozterki co do oceny tej książki. Słaba jakoś bardzo ona nie jest, ale rewelacją też nie jest. Taka przeciętna średniość ;-)
Pomysł na fabułę był świetny, niestety z realizacją gorzej. Ciekawe też mogło być to, że treść to praktycznie treść bloga. Ale czegoś tu zabrakło.
A i zakończenie nie jakoś specjalnie zaskakujące.
Nie polecam. Raczej.

Ech, mam rozterki co do oceny tej książki. Słaba jakoś bardzo ona nie jest, ale rewelacją też nie jest. Taka przeciętna średniość ;-)
Pomysł na fabułę był świetny, niestety z realizacją gorzej. Ciekawe też mogło być to, że treść to praktycznie treść bloga. Ale czegoś tu zabrakło.
A i zakończenie nie jakoś specjalnie zaskakujące.
Nie polecam. Raczej.

Niebieska poświata ekranu rozjaśnia wnętrze pokoju. Przy komputerze siedzi mężczyzna. Jego palce błądzą po klawiaturze. W słuchawkach rozbrzmiewa muzyka. Na jego twarzy widać skupienie. Starannie dobrane litery łączą się w słowo: morderstwo. Słowa zmieniają się w zdania, zdania w akapity. Historie prawdziwych osób mieszają się z fikcją. Czy dasz radę je oddzielić?

Blueeyedboy wie czego chce. Prowokuje każdym wpisem. Na badguysrock to on jest królem.
B.B. jest jego kompletnym przeciwieństwem. Niepewny i wycofany. Kocha swoją matkę i stara się być dobrym synem, często stawiając jej satysfakcję ponad swoje szczęście.
Beniamin Blue jest dzieckiem z darem synestezji. Ulubieniec matki mający mroczny sekret.
Co łączy te trzy z pozoru różne postacie? Czy każda z nich jest tą osobą, za którą się podaje?

Kiedy wydaje Ci się, że już zaczynasz rozumieć wtedy na światło dzienne wypływają informacje, które wywracają wszystko do góry nogami.

Ta książka wciąga i odpycha jednocześnie.
Polecam

Niebieska poświata ekranu rozjaśnia wnętrze pokoju. Przy komputerze siedzi mężczyzna. Jego palce błądzą po klawiaturze. W słuchawkach rozbrzmiewa muzyka. Na jego twarzy widać skupienie. Starannie dobrane litery łączą się w słowo: morderstwo. Słowa zmieniają się w zdania, zdania w akapity. Historie prawdziwych osób mieszają się z fikcją. Czy dasz radę je...

Bardzo wymagająca, soczysta, dojrzała, wstrząsająca lektura, która zmechaciła mnie lekko na weekend. Ale nieodkładalna. I w sumie genialna, w swej zawiłości i formie.

Ilość stron i treści pokaźna, ale i dość męcząca, ponieważ forma narracji wymaga mega skupienia.
Siedzimy w głowie kogoś, kto prowadzi blog, a jego wpisy dotyczą morderstw. Autorem bloga jest blekitnookichlopiec, piszący na: Niegrzecznichlopcyrzadza.

"[...] Internet, mój blog, moje listy przebojów, moje morderstwa."

Ale nie to jest najlepsze.

Najlepsze są wspomnienia, które także umieszczane są na blogu. Wspomnienia, przemyślenia, emocje, uczucia.

"Skąd bierzesz wszystkie te historie, które opisujesz? Dlaczego musisz je tu opowiadać?
Ach, odwieczne pytanie. Skąd biorą się opowieści? Czy przypominają sny, kształtowane przez naszą podświadomość? Czy przynoszą je w nocy chochliki? A może wszystkie one stanowią jakąś formę prawdy, odbicie tego, co mogło się wydarzyć, niczym gałganki pozszywane razem w szmacianą kukiełkę, którą będą się bawić dzieci…"

I prawda.

Prawda o rodzinie. A także o tym, jak rodzi się szaleństwo. I to szaleństwo nie do końca spowodowane chorobą. Bo takowa jest w tej historii.

Synestezja.
Jej różne odmiany i rodzaje.

"Synestezja potrafi manifestować się na tyle różnych sposobów [...] Słowa mogą mieć kolory, dźwięki mogą zyskiwać kształty, liczby potrafią być rozświetlone."

Ale nie mamy w tej historii do czynienia tylko z błękitnookimchłopcem. Jest też ona - Albertyna i jej wpisy. Są inni obserwatorzy bloga, aktywnie komentujący każdy post.
Czy wszyscy są tymi, kim twierdzą, że są?
Kto z nich tak naprawdę jest mordercą i psychopatą?

"Zbrodnia doskonała ma cztery odrębne etapy. Faza pierwsza: identyfikacja obiektu. Faza druga: obserwacja codziennego rozkładu zajęć obiektu. Faza trzecia: infiltracja. Faza czwarta: akcja"

Czytając, można skorzystać z klimatycznej ścieżki dźwiękowej powieści i odczuwać tym samym emocje błękitnookiegochłopca.

Oto ona.

Ice Cream For Crow - Captain Beefheart
Brothers In Arms - Dire Straits
Nothing Ever Happens - Del Amitri
Creep - Radiohead
The Beast In Me - Nick Lowe
When You're Evil - Voltaire
Breath - Breaking Benjamin
Mr Blue Sky - Electric Light Orchestra
Carry On, Wayward Son - Kansas
Letterbomb - Green Day
Born Bad - Voltaire
Almost Human - Voltaire
Family Snapshot - Peter Gabriel
Heroes - David Bowie
A Rose For Emily - The Zombies
The First Time I Ever Saw Your Face - Roberty Flack
After the Goldrush - Neil Young
Every Rose Has Its Thorn - Poison
So Strong - Murray Head
Paranoid - Black Sabbath
Happy Birthday - Altered Images
Smells Like Teen Spirit - Nirvana
Story In Your Eyes - Moody Blues
I Will Kill Again - Jarvis Cocker
One For the Vine - Genesis
Wild Night - Van Morrison
Big Brother - Hazel O'Connor
Any Colour You Like - Pink Floyd
The Last Laugh - Mark Knopfler
The Boys of Summer - Don Henley
The Lady Lies - Genesis
Blue-eyed Matador - Voltaire
The Great Pretender - Freddie Mercury
I Never Loved Eva Braun - Boomtown Rats
I Spy - Pulp
Paint It Black - Rolling Stones
Teenage Dirtbag - Wheatus
Rat Trap - Boomtown Rats
I'm Not In Love - lOcc
I Can See Clearly Now - Johnny Nash
True Colors - Cindy Lauper
Hurt - Johnny Cash
Just Like Jesse James - Cher
Mirrors - Sally Oldfield
Over the Rainbow - Judy Garland
Bye Bye Baby - The Four Seasons
The Ace of Spades - Motorhead
Run Like Hell - Pink Floyd
In the Air Tonight - Phil Collins
The Final Cut - Pink Floyd
I Will Survive - Gloria Gaynor
She's Not There - The Zombies
Breakfast In America - Supertramp
Here Comes the Sun - Beatles
Don't Stop Me Now - Queen
Mama - My Chemical Response
Sugar Baby Love - The Rubettes
Snakes - Voltaire
The Winner takes It All - Abba

Lektura pełna kolorów, mroku, muzyki, obłędu, smutku i przerażenia. Kawał solidnej literatury.

Czerń jest zbyt ograniczająca. Zakłada brak głębi. Za to błękit jest twórczy, pełen melancholii. Błękit to muzyka duszy. I barwa naszego klanu, obejmująca wszelkie odcienie niegodziwości, wszystkie smaki grzesznego pragnienia.

POLECAM

Bardzo wymagająca, soczysta, dojrzała, wstrząsająca lektura, która zmechaciła mnie lekko na weekend. Ale nieodkładalna. I w sumie genialna, w swej zawiłości i formie.

Ilość stron i treści pokaźna, ale i dość męcząca, ponieważ forma narracji wymaga mega skupienia.
Siedzimy w głowie kogoś, kto prowadzi blog, a jego wpisy dotyczą morderstw. Autorem bloga jest...

Wstrętna okładka. Tu przysłowie głoszące: " nie oceniaj książki po okładce", nie ma zastosowania.
Książka strasznie się dłużyła. Strata czasu, nie polecam

Wstrętna okładka. Tu przysłowie głoszące: " nie oceniaj książki po okładce", nie ma zastosowania.
Książka strasznie się dłużyła. Strata czasu, nie polecam

Skusiłem się autorką.
Joanne Harris to ta od CZEKOLADY...no niestety...
Kupując książki najpierw kieruję się recenzjami czytelników..tej książki nie mogłem skończyć:((forma jej napisania zupełnie do mnie nie trafiła-nie przemawia do mnie,wiało nudą..

Skusiłem się autorką.
Joanne Harris to ta od CZEKOLADY...no niestety...
Kupując książki najpierw kieruję się recenzjami czytelników..tej książki nie mogłem skończyć:((forma jej napisania zupełnie do mnie nie trafiła-nie przemawia do mnie,wiało nudą..

Mocna, wciągająca, fantastyczna! Nie mogłam się oderwać!

Mocna, wciągająca, fantastyczna! Nie mogłam się oderwać!

"Genialna, pasjonująca lektura. Książka, która przeraża jeszcze długo po przeczytaniu..." - nie, nie i jeszcze raz nie!
Nie wiem, kogo ta książka miała przerazić i czym, bo we mnie wzbudziła nie więcej emocji, niż czytanie instrukcji obsługi pralki. Pierwsze 100-150 stron to był istny dramat, ale na tyle zaintrygowała mnie okładka i opis książki, że zdecydowałam się brnąć w to dalej.. i to zupełnie nie potrzebnie. Przede wszystkim po co ta książka jest taka gruba? Myślę, że całość można było zamknać w maksymalnie 300 stronach(a i tak to byłoby za dużo),cały czas miałam wrażenie, że czytam w kółko to samo. Jakoś dotarłam do końca, nie mam zupełnie żadnych przemyśleń, nic to nie wniosło do mojego życia. Liczyłam, że chociaż zakończenie będzie w miarę przyzwoite. Fabula jest bardzo zawiła, ale w taki niefajny sposób i ciężko się to czyta. Jakoś dotarłam do końca, nie mam zupełnie żadnych przemyśleń, nic to nie wniosło do mojego życia. Liczyłam, że chociaż zakończenie będzie w miarę przyzwoite, ale jednak nie 😉 zakładam, że za dwa dni nie będę potrafiła powiedzieć o czym właściwie była ta książka, bo fabuły to tam jest jak na lekarstwo..

"Genialna, pasjonująca lektura. Książka, która przeraża jeszcze długo po przeczytaniu..." - nie, nie i jeszcze raz nie!
Nie wiem, kogo ta książka miała przerazić i czym, bo we mnie wzbudziła nie więcej emocji, niż czytanie instrukcji obsługi pralki. Pierwsze 100-150 stron to był istny dramat, ale na tyle zaintrygowała mnie okładka i opis książki, że zdecydowałam się brnąć w...