Ciężko sobie wyobrazić jakąkolwiek książkę o wikingach, w której nie byłoby przynajmniej kilku cytatów z Sagi o Egilu. Czy mowa jest o realiach społecznych, religijnych, historycznych czy wojskowych - dzieło Snorriego to kopalnia wiedzy, mówiąca wiele i o czasach, w których ma miejsce Saga, jak i o współczesnych autorowi. Nawet jeśli historia rodu Egila nie angażuje odpowiednio to już od momentu pojawienia się na kartach sagi głównego bohatera, ciężko się od niej oderwać.
Na pewno lekturze pomogło również wydanie, bardzo klimatyczne i bardzo żałuję, że tak mało jest starszych, polskich wydań islandzkich sag.

Ciężko sobie wyobrazić jakąkolwiek książkę o wikingach, w której nie byłoby przynajmniej kilku cytatów z Sagi o Egilu. Czy mowa jest o realiach społecznych, religijnych, historycznych czy wojskowych - dzieło Snorriego to kopalnia wiedzy, mówiąca wiele i o czasach, w których ma miejsce Saga, jak i o współczesnych autorowi. Nawet jeśli historia rodu Egila nie angażuje...

Rewelacja!

Rewelacja!

fragmenty; ciekawy język, ciekawe obyczaje, treść taka trochę ...fantastyczna

fragmenty; ciekawy język, ciekawe obyczaje, treść taka trochę ...fantastyczna

Odkąd przeczytałam "Sagę rodu z Laxdallu" ciągle kusiło mnie, żeby sięgnąć po coś jeszcze - zabrałam się zatem za bodaj najbardziej popularną i znaną ze staroislandzkich sag. Przyznaję, że poprzedniczka wzbudziła we mnie spory apetyt, nastawiłam się więc na długie dzieje wielu rodów, na przeplatające się wątki miłości, zemsty i związanych z tym intryg. Może dlatego "Saga o Egilu" nie była tak porywająca?
A przecież jest to - jakkolwiek idiotycznie zabrzmi takie określenie w stosunku do średniowiecznego zabytku - kawał dobrej, wciągającej literatury. Zamiast romansów jest więcej wątków awanturniczych przygód i politycznych intryg oraz wynikających z nich wieloletnich konfliktów. Mniej tu też obrazów z życia rodzinnego, chyba że za takie można uznać częste zatargi na tle spadków i należnej schedy - co oczywiście ma pewną wartość poznawczą, szczególnie jeśli chodzi o różnice w pojmowaniu bogactwa i praw do jego posiadania.
Mimo tego wszystkiego, co mogłabym uznać za mankament, według mnie "Saga o Egilu" wciąż mogłaby z powodzeniem konkurować z powieściami przygodowymi pisanymi współcześnie.

Odkąd przeczytałam "Sagę rodu z Laxdallu" ciągle kusiło mnie, żeby sięgnąć po coś jeszcze - zabrałam się zatem za bodaj najbardziej popularną i znaną ze staroislandzkich sag. Przyznaję, że poprzedniczka wzbudziła we mnie spory apetyt, nastawiłam się więc na długie dzieje wielu rodów, na przeplatające się wątki miłości, zemsty i związanych z tym intryg. Może dlatego...