Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chociaż czytałem już takie ''starocie'' jak ''Enuma Elisz'', ''Epos o Gilgameszu'' czy ''Tajną historię Mongołów'' to jednak islandzka ''Edda'' jest najtrudniejszą z tych lektur. Uściślając najtrudniejsza jest ''Edda Starsza poetycka''. Chociaż nie jestem miłośnikiem poezji i raczej rzadko potrafię ją docenić na tyle ile jest warta to np. ta sumeryjska ''wchodziła'' mi o wiele, wiele łatwiej. Islandzka poezja jest potwornie toporna i dosłownie postawiła przede mną mur nie do przebicia. Męczyłem się przeokropnie, niektóre fragmenty dosłownie opuszczałem, bo mózg mi się lasował. Ciężko było mi z tego wydobyć jakieś konkretne informacje. Zdecydowanie przyjemniej czyta się mity w opracowaniach. Można było jednak poczuć prawdziwego ducha północy i wyobrazić sobie skaldów wypowiadających jej słowa na thingach północy lub przy ognisku. Jeśli ktoś jest bardziej za pan brat z poezją niż ja może mu się bardziej spodobać. Jeśli miałbym oceniać przyjemność z czytania tego dałbym 1/10, ale nie mogę tego zrobić, gdyż nie do końca to było moim celem. Powiedzmy: 5/10. Z mojego punktu widzenia jest to tekst, który się studiuje, a nie czyta. Jest ogromnym źródłem wiedzy na temat wierzeń ludzi północy. ''Edda Młodsza prozaiczna'' jest znacznie bardziej przystępna i zrozumiała dla pasjonata, gdyż napisana prozą. Jest trochę krótsza i zawiera mniej szczegółów, ale i tak wiele można się z niej dowiedzieć. Ciekawe, że Thor nie zawsze był taki honorowy i bohaterski, gdyż próbował zabić we śnie chrapiącego olbrzyma Skrymnera uderzając go z całych sił Mjolnirem w głowę. Taki trochę paniczyk, choć jestem pewien, że tego typu mity opowiadane były z niemałą dozą humoru. Oceniam na 7/10 Średnia 6/10. Z wymienionych na początku tytułów wciągnęło mnie najmniej. Przede mną jeszcze kilka nordyckich sag do przeczytania. Myślę, że jednak ominę te bardziej poetyckie.