Wydałam na "Dzikusa" 5 zł. I to by było na tyle wstępu, bo nie mam pojęcia, co tu dalej napisać.
Styl nie jest jakiś bardzo wyrafinowany, w części "obrazkowej" jest tyle celowo zrobionych byków, że sam Jasiu Śmietana się kłania, ale jakoś w tym przypadku mi to nie przeszkadza. Nawet udało mi się wychwycić świetny wyraz - "śłońcowy". Tak mi się podoba, że muszę go użyć, pewnie będzie mi chodzić po głowie przez kilka dni.
Ilustracje - cudo! Świetnie pasują do klimatu opowieści - dobrze narysowane, mroczne, w zimnych kolorach, jakieś takie rozmazane, co dodaje im tajemniczości.
A co do samej fabuły... No, właśnie. Historia raczej infantylna, może było to celowe, bo przecież narratorem jest mały chłopczyk. Jednak wciąga, każdy pochłonie tą książkę w kilka minut. Na początku nie wiemy ile jest w tym wymysłów, ile prawdy i to jest intrygujące. A potem napięcie rośnie, a czytając "osiem" aż miałam dreszcze. Cały czas czekałam, czekałam na coś...
I się nie doczekałam! Wszystko się tak świetnie zaczęło, a potem właściwie nic się nie wydarzyło. Czuję niedosyt i za to tylko 3 gwiazdki. Chyba, że to tylko początek jakiejś ciekawszej historii, ale na to się raczej nie zanosi.

Wydałam na "Dzikusa" 5 zł. I to by było na tyle wstępu, bo nie mam pojęcia, co tu dalej napisać.
Styl nie jest jakiś bardzo wyrafinowany, w części "obrazkowej" jest tyle celowo zrobionych byków, że sam Jasiu Śmietana się kłania, ale jakoś w tym przypadku mi to nie przeszkadza. Nawet udało mi się wychwycić świetny wyraz - "śłońcowy". Tak mi się podoba, że muszę go użyć,...