Dwa dość przeciętne opowiadania.

Dwa dość przeciętne opowiadania.

Nawet mniej udana twórczość Poula Andersona jest dobra :) Jak więc wypadają jego naprawdę udane historie? O tym łatwo się przekonać, sięgając po “Księżyc Łowcy”. Tomik zawiera w sobie dwa naprawdę świetne opowiadanka: tytułowy “Księżyc łowcy” oraz “Pod postacią ciała”.
Obie historie przedstawiają losy ludzkich ekspedycji na obcych planetach. Bohaterowie, członkowie tychże ekspedycji, próbują rozwikłać tajemnice zachowań rdzennych mieszkańców badanych światów. W pierwszym opowiadaniu tubylcy, to dwie rasy obcych, które prowadzą między sobą krwawe walki. W drugim, to starożytna ludzka kolonia, która straciła kontakt z resztą wszechświata, i przez setki lat, technologicznie i mentalnie cofnęła się do etapu wczesnego średniowiecza.
Nie powiem za dużo o samej fabule, w przypadku tak krótkich dzieł, ciężko jest ująć coś konkretnego bez zahaczenia o spoilerowanie ;) Nadmienię tylko, że ramy fabularne są w obu opowiadaniach dość podobne, szczególnie widoczne jest to przy rozwiązaniach akcji. Według mnie w “Księżycu łowcy” zakończenie wypada lepiej, ale nie znaczy to w żadnym wypadku, że “Pod postacią ciała” jest gorszym fabularnie opowiadaniem.
Jeżeli chodzi o inne aspekty opowiadań, to w obu przypadkach również wszystko wypada bardzo pozytywnie. Postaci, jak to u Andersona, są bardzo ciekawie zarysowane. Nawet w tak krótkiej formie autor jest w stanie nadać bohaterom, również pobocznym, sporo głębi i interesujących, spójnych cech charakteru. Równie wyraziście wypadają przedstawiciele “obcych” ras, szczególnie w “Księżycu łowcy” czytelnik ma możliwość zapoznania się z dość ciekawymi osobnikami.
Światy przedstawione, także typowo jak na tego autora, wykreowane są fenomenalnie. Na raptem kilkudziesięciu stronach, Anderson stworzył dwa genialne tła fabularne, które mogłby spokojnie służyć jako podkład do długaśnych sag SF. W “Pod postacią ciała” świat charakteryzuje przede wszystkim jego historia, to dawne wydarzenia na skalę galaktyczną spowodowały, że rzeczy mają się tak a nie inaczej. W “Księżycu łowcy” natomiast, autor aby stworzyć interesujący, obcy świat, uczynił nietypową jego geografię, zaczynając od tego, że akcja dzieje się tak naprawdę nie na obcej planecie, a na jednym z jej księżyców.
Fanom gatunku, nie muszę chyba polecać pana Andersona, ale może ktoś jeszcze (tak jak ja),nie miał okazji przeczytać tego skromnego rozmiarem tomiku. Jeżeli tak się sprawy mają to polecam jak najszybciej nadrobić bo zawartość tej książeczki jest po prostu świetna. “Księżyc Łowcy” oferuje po prostu przyjemną lekturę, pozwalającą na jeden wieczór przenieść się do innych, fantastycznych światów.
Dodam jeszcze, że tak jak w rodzimym wydaniu “Królowej powietrza i Mroku” tego samego autora, tak i tutaj, książeczka wzbogacona jest o bardzo klimatyczne ilustracje Tadeusza Łuczejko.
W skali od jednego Ouranida do dziesięciu, daję siedem Ouranidów!

Nawet mniej udana twórczość Poula Andersona jest dobra :) Jak więc wypadają jego naprawdę udane historie? O tym łatwo się przekonać, sięgając po “Księżyc Łowcy”. Tomik zawiera w sobie dwa naprawdę świetne opowiadanka: tytułowy “Księżyc łowcy” oraz “Pod postacią ciała”.
Obie historie przedstawiają losy ludzkich ekspedycji na obcych planetach. Bohaterowie, członkowie tychże...

Bardzo lubię tego pisarza, jego powieści są świetne. Ten zeszyt prezentuje dwa utwory. Pierwszy jest krótkim opowiadaniem o odległej planecie na której żyją dwie inteligentne rasy. Podoba mi się złożoność obu ras oraz ich wzajemne przenikanie się. Wydaje mi się że Orson Card inspirował się na nim w Mówcy Umarłych. Opowiadanie czyta się bardzo dobrze akcja jest wartka pomysł jest rewelacyjny, postacie obcych jak żywe i wszystko jak najbardziej na miejscu. Drugi utwór jest trochę bardziej przewidywalny i oparty w sumie na podobnym problemie społecznym i moralnym. Uczy jak łatwo i szybko można coś ocenić nie mając zupełnie racji i bazując na znikomych faktach. To opowiadanie również przypomina mi Mówcę umarłych. Oba utwory są genialne w swej prostocie a jakże świeże i aktualne! Gorąco polecam!

Bardzo lubię tego pisarza, jego powieści są świetne. Ten zeszyt prezentuje dwa utwory. Pierwszy jest krótkim opowiadaniem o odległej planecie na której żyją dwie inteligentne rasy. Podoba mi się złożoność obu ras oraz ich wzajemne przenikanie się. Wydaje mi się że Orson Card inspirował się na nim w Mówcy Umarłych. Opowiadanie czyta się bardzo dobrze akcja jest wartka...

W tomiku opublikowano 2 doskonałe opowiadania - "Księżyc łowcy" i "Pod postacią ciała".
Motywem przewodnim obydwu opowiadań jest eksploracja nieznanych wcześniej planet. W pierwszej z nowel przenosimy się na planetę zdominowaną przez dwa gatunki istot, które pierwotnie współżyły ze sobą, lecz nagle z niewyjaśnionych powodów wstąpiły na wojenną ścieżkę...
Drugie opowiadanie przenosi nas na planetę zamieszkałą przez prymitywne plemiona ludzkie. W trakcie ekspedycji badawczej dochodzi do tragicznego zdarzenia, w którym ginie jeden z członków ekspedycji. Jego żona postanawia wyjaśnić zagadkę jego śmierci...
Czy badaczom uda się odkryć przyczyny zaistniałych sytuacji? Czy uda się znaleźć rozwiązanie problemu?

Gorąco zachęcam do przeczytania tych dwóch doskonałych opowiadań. Niech dodatkową rekomendacją będzie to, że obydwie nowele zostały wyróżnione Nagrodą Hugo w 1969 i 1979 roku.

W tomiku opublikowano 2 doskonałe opowiadania - "Księżyc łowcy" i "Pod postacią ciała".
Motywem przewodnim obydwu opowiadań jest eksploracja nieznanych wcześniej planet. W pierwszej z nowel przenosimy się na planetę zdominowaną przez dwa gatunki istot, które pierwotnie współżyły ze sobą, lecz nagle z niewyjaśnionych powodów wstąpiły na wojenną ścieżkę...
Drugie...