Bałam się tej powieści.
Czytałam z tej serii „Milion małych kawałków” James’a Freya i do dzisiaj czuję w sobie zawarty w niej ból. Sama nazwa serii - „Demony” mówi już wiele. Jednak powieść była tak dobra, że kupiłam kolejną z tego cyklu, chociaż na jej przeczytanie odważyłam się dopiero teraz, po kilku latach i o te kilka lat za późno.
Ze względu na tematykę – terroryzm.
Już jej pojawienie się na rynku wydawniczym 7 lipca 2005 roku było tragicznym zbiegiem okoliczności. W dniu zamachów terrorystycznych w londyńskim metrze. Na dodatek została oceniona przez krytyków jako najbardziej bulwersująca książka roku.
Pod tym właśnie kątem zaczęłam ją czytać.
Jej główna bohaterka, mieszkanka Londynu, której imienia nigdy nie poznałam, doznała stresu traumatycznego na wieść o śmierci swojego męża i czteroletniego synka. Jej chłopcy, jak o nich mówiła, wybrali się na stadion kibicować drużynie Arsenalu w rozgrywkach piłki nożnej. Znaleźli się na nim w momencie wysadzenia go przez Al-Kaidę. Kobieta postanowiła napisać list do jej przywódcy, Osamy bin Ladena. Słowami „Drogi Osamo...” rozpoczęła konfesyjną opowieść o sobie, swojej rodzinie, o samym zamachu oraz życiu przed i po nim. O traumie, której „płomienie wypalają cię od środka a hałas nie cichnie nigdy. Możesz przyciskać z całej siły dłonie ale i tak nie zdołasz go zagłuszyć. Ogień będzie szalał z niewiarygodnym rykiem i wściekłością. A najdziwniejsz jest to że ludzie siedzący obok ciebie w autobusie czy pociągu w ogóle niczego nie słyszą.” Opowieść pełna skrajnych emocji nie miała jednak w sobie niczego ckliwego. Była za to prosta gospodyni domowa, zdradzająca żona, wprawdzie wygadana trzydzistolatka, ale niemająca pojęcia o znakach interpunkcyjnych, której Osama odebrał męża i dziecko. Kobieta, która próbowała zrozumieć swojego oprawcę, a odkryła przypadkowo, że winnych zamachu jest więcej.
Okazali się nimi jej rodacy - decydenci.
Wczytując się dobrze w jej list, można usłyszeć krytykę pod adresem brytyjskiego rządu przedkładającego polityczne cele nad życie ludzi. Rodziny królewskiej, która okazała się bezsilną w momencie zagrożenia. Rodaków, którzy w obliczu nieszczęścia nadal walczyli między sobą kierowani wzajemną nienawiścią i egoizmem. W ostateczności bohaterka dochodzi do jednego wniosku – „Cóż Osamo niekiedy tak sobie myślę że zasłużyliśmy na to co nam zrobiłeś.”
Najsmutniejsze był to, że cały ten żal, rozczarowanie politykami i ludźmi, autor przelał na mnie i chcąc, nie chcąc, powoli zaczynałam przechodzić na stronę ofiary i kata. Głos jednej osoby stał się spojrzeniem ogólniejszym na kondycję psychiczną i moralną ludzkości, próbującej zatrzymać machinę nienawiści poprzez ukazanie wyrwy w swoim sercu, o której ostre krawędzie miał poharatać sobie palce nie tylko Osama, ale każdy czytający jej słowa.
Głos matki, która chciała tylko kochać swojego synka i dla której miłość była naturalniejszym uczuciem niż nienawiść.
http://naostrzuksiazki.pl/

Bałam się tej powieści.
Czytałam z tej serii „Milion małych kawałków” James’a Freya i do dzisiaj czuję w sobie zawarty w niej ból. Sama nazwa serii - „Demony” mówi już wiele. Jednak powieść była tak dobra, że kupiłam kolejną z tego cyklu, chociaż na jej przeczytanie odważyłam się dopiero teraz, po kilku latach i o te kilka lat za późno.
Ze względu na tematykę –...

Bardzo interesujaca i bardzo nietypowa ksiazka.
Wciaga, smieszy, przeraza, prowokuje ale i wzrusza do lez i ogolnie daje do myslenia.
Az trudno uwierzyc, ze ksiazka opisuje kompletnie wymyslona historie..

Polecam

Bardzo interesujaca i bardzo nietypowa ksiazka.
Wciaga, smieszy, przeraza, prowokuje ale i wzrusza do lez i ogolnie daje do myslenia.
Az trudno uwierzyc, ze ksiazka opisuje kompletnie wymyslona historie..

Polecam

Poruszająca koncepcja

Poruszająca koncepcja

To jest zdecydowanie moja urlopowa książka :))) Do jej przeczytania zachęcił mnie obejrzany film opowiadający o pokręconej i pogubionej kobiecie, która zauważyła, że jest w ciąży dopiero jak brzuch sięgał jej wyżej nosa. Książka to jednak zupełnie inna historia. Główna bohaterka to twarda, silna kobieta, walcząca sama ze sobą i ze światem. Kobieta jest zabawna, a jej życie jest pasmem nie dających się przewidzieć zdarzeń. Najpierw zastaje w sowim domu byłego kochanka w sytuacji intymnej z nieznaną jej kobietą. Kobieta ta potem robi z jej domu pole bitwy, by następnie wyciągnąć ją na zakupy do luksusowych sklepów. Pogmatwana historia staje się jasna jedynie po przeczytaniu książki, do czego serdecznie zachęcam :))))) PS: A co do filmu-też warto go obejrzeć, bo jest mocno porąbany i tworzy duży kontrast w porównaniu do książki ;)))

To jest zdecydowanie moja urlopowa książka :))) Do jej przeczytania zachęcił mnie obejrzany film opowiadający o pokręconej i pogubionej kobiecie, która zauważyła, że jest w ciąży dopiero jak brzuch sięgał jej wyżej nosa. Książka to jednak zupełnie inna historia. Główna bohaterka to twarda, silna kobieta, walcząca sama ze sobą i ze światem. Kobieta jest zabawna, a jej życie...

Historia młodej kobiety, która podczas terrorystycznego zamachu na stadion piłkarski w Londynie traci męża i synka.

W ramach swoistej autoterapii, targana różnorodnymi emocjami - od rozpaczy poprzez histerię aż do wściekłości zaczyna ona pisać list do Osamy Bin Ladena.

Książka doczekała się ekranizacji w roku 2008 i tak się złożyło, że najpierw obejrzałam film, a dopiero potem sięgnęłam po powieść i przyznam szczerze, że spodziewałam się po niej czegoś więcej....

Historia młodej kobiety, która podczas terrorystycznego zamachu na stadion piłkarski w Londynie traci męża i synka.

W ramach swoistej autoterapii, targana różnorodnymi emocjami - od rozpaczy poprzez histerię aż do wściekłości zaczyna ona pisać list do Osamy Bin Ladena.

Książka doczekała się ekranizacji w roku 2008 i tak się złożyło, że najpierw obejrzałam film, a dopiero...

grafomania (przypuszczalnie celowo) i przez to troche ciezko sie czyta, ale akcja nawet niezla. No i widzialam, jak krecili do tego film na stacji Waterloo!

grafomania (przypuszczalnie celowo) i przez to troche ciezko sie czyta, ale akcja nawet niezla. No i widzialam, jak krecili do tego film na stacji Waterloo!

polecam każdemu. super mi się czytało. smutna. zabawna. tragiczna. ludzka. prosta. skomplikowana. zmuszająca do myślenia. uwielbiam książki, które trzeba sobie wewnętrznie interpretować, układać, analizować, przezywać. ta taka właśnie jest.

polecam każdemu. super mi się czytało. smutna. zabawna. tragiczna. ludzka. prosta. skomplikowana. zmuszająca do myślenia. uwielbiam książki, które trzeba sobie wewnętrznie interpretować, układać, analizować, przezywać. ta taka właśnie jest.

Pokręcona bardziej niż ekranizacja, ale porusza wiele trudnych tematów. Polecam!

Pokręcona bardziej niż ekranizacja, ale porusza wiele trudnych tematów. Polecam!

Książka jest wciągająca, szybko się czyta. Temat trudny i smutny.Jak dla mnie troche dziwne zakończenie.

Książka jest wciągająca, szybko się czyta. Temat trudny i smutny.Jak dla mnie troche dziwne zakończenie.

Moja ocena: 7 x ⭐️

Moja ocena: 7 x ⭐️