Nie mogę powiedzieć, że "Ender na Wygnaniu" nie wywarł na mnie absolutnie żadnego wrażenia, ale mogę z całą świadomością powiedzieć, że nie dorównał pierwszej części. To nie jest zupełna, całkowita porażka autora, o nie nie nie, bez takiej hiperboli ale.. pozwolił aby emocje, które targały (przynajmniej mną) przy pierwszej części nie targały mną w Endera Wygnaniu. Zostały zamienione przez inne, inne na które już tak wyczulony nie jestem. Przez całą książkę Ender zachwycił może dwa, trzy razy; gdzie w części poprzedniej zaskakiwał co chwila - książka nie miała praktycznie akcji [i tu wcale a wcale nie oczekiwałem aby znowu jakąś planetkę w popiół obrócił(no może odrobinkę)] jej brak był dla mnie tak widoczny, że będąc sto stron przed końcem już wiedziałem, że nic niesamowitego się tu nie wydarzy.

Dla mnie, ta książka jest niepotrzebna, może zrozumiem ją lepiej jeśli przedrę się jeszcze przez mówcą umarłych.
Jestem trochę zły, wciąż zły, chociaż skończyłem ją czytać parę godzin temu, to nadal ta złość się utrzymuje - to chyba sprawia, że jednak pomimo tych moich próżnych jęków i stękań mogę uznać tą książkę za dobrą, do przeczytania, nie do spalenia.

Ona jest tylko o
Filozofii życia ; (czyt)skupienie się nad rozczulaniem się
W dobrym stylu, to fakt, ale i tak gorszym od pierwowzoru, jakoś ratuje tą książkę żebym ją nikomu nie odradzał ale też nie będę rozdawał ulotek na ulicy z tym tytułem. Tak dawno nie byłem na takim Heraklejskim rozstaju dróg ; bo tu się złoszczę na autora a za chwilę go bronie ; sam już nie wiem co myślę - ale to dobrze.

Nie mogę powiedzieć, że "Ender na Wygnaniu" nie wywarł na mnie absolutnie żadnego wrażenia, ale mogę z całą świadomością powiedzieć, że nie dorównał pierwszej części. To nie jest zupełna, całkowita porażka autora, o nie nie nie, bez takiej hiperboli ale.. pozwolił aby emocje, które targały (przynajmniej mną) przy pierwszej części nie targały mną w Endera Wygnaniu. Zostały...