Tuzin opowieści o najważniejszych czeskich pisarzach ostatniego stulecia na tle burzliwych wydarzeń XX wieku na ziemiach czeskich. Ale nie są to opowieści biograficzne - raczej filozoficzno-literacka refleksja nad genezą ich twórczości i przesłaniem, jakie po sobie pozostawili. Hrabal, od którego Aleksander Kaczorowski jest specjalistą, też się tu pojawia, ale nie dominuje - w panteonie wraz z nim są Weil, Hašek, Kafka, Peroutka, Čapek, Škvorecký, Ota Pavel, Kundera, Havel i wielu innych.

Tę książkę przeczytałem trzy razy - nie tylko dlatego, że bardzo lubię i cenię autora, ale także dlatego, aby ją dobrze zrozumieć. Ale chyba nie do końca mi się to udało. Być może dlatego, że erudycja pisarza wykracza niekiedy poza format tej popularnej jednak lektury. Być może aspekt filozoficzny był dla mnie zbyt hermetyczny. Być może zbyt słabo znam twórczość autorów, o których Kaczorowski pisze. Ale na pewno będę do tej książki wracał.

Tuzin opowieści o najważniejszych czeskich pisarzach ostatniego stulecia na tle burzliwych wydarzeń XX wieku na ziemiach czeskich. Ale nie są to opowieści biograficzne - raczej filozoficzno-literacka refleksja nad genezą ich twórczości i przesłaniem, jakie po sobie pozostawili. Hrabal, od którego Aleksander Kaczorowski jest specjalistą, też się tu pojawia, ale nie dominuje...