Ależ złoto! Sawyer to bodaj jeden z najlepszych pisarzy science-fiction. Na tapet bierze tematy będące interesującymi - wejrzenie w przyszłości w Futurospekcji, pierwszy kontakt w Starplexie, alternatywna ewolucja ludzkości w Neandertalskiej Paralaksie - i prowadzi historię w taki sposób, by zadośćuczynić ciekawości, a jednocześnie naszpikować ją całą masą drwin, przemyśleń, twórczego rozwinięcia, futurologii, socjologii, emocji i zwyczajnie wyobraźni. Futurologia jest tak celna, że kilkakrotnie musiałem sprawdzać rok wydania - vide niepokoje na wschodniej Ukrainie czy encyklika Benedykta XVI (!). A książka z 1995 roku (sic!).

W Eksperymencie Terminalnym główny bohater próbuje uchwycić duszę; przedstawiono masę możliwych konsekwencji takiego działania, zarówno w osi fabularnej, jak i charakterystycznych dla Sawyera wycinkach prasowych, zawsze celnych, ukazujących różne perspektywy i możliwe ludzkie reakcje. Kiedy wychodzi, kiedy się pojawia, dokąd idzie... a to tylko część! Oprócz tego Autor zadaje pytanie "co czyni nas takimi, jakimi jesteśmy", względnie po prostu ludźmi: biologia, doświadczenia, połączenia nerwowe, czy właśnie dusza. Do tego sporo przemyśleń odnośnie sztucznej inteligencji, później swobodnie przechodzącej w wątek kryminalny, przewija się motyw nieśmiertelności na różne sposoby, czego tu nie było! A mimo dramatycznego przebiegu powieści, całość ma optymistyczny wydźwięk i jest BARDZO satysfakcjonująca. Mam nadzieję, że Sawyer wróci do łask wydawców w Polsce, bo niewiele go wydano.

Ależ złoto! Sawyer to bodaj jeden z najlepszych pisarzy science-fiction. Na tapet bierze tematy będące interesującymi - wejrzenie w przyszłości w Futurospekcji, pierwszy kontakt w Starplexie, alternatywna ewolucja ludzkości w Neandertalskiej Paralaksie - i prowadzi historię w taki sposób, by zadośćuczynić ciekawości, a jednocześnie naszpikować ją całą masą drwin,...

Czemu ta ksiazka ma tak wysokie oceny ? Nie wiem . Przeczytalam polowe. Poczatek zapowiadal cos ciekawego , a dostalam filozoficzne rozkminy hipotetyczne plus wglad w zycie pary… zamiast faktycznej “akcji” i fabuly masz te rozkminy i malzenska drame. Wspomniane w opisie symulacje komputerowd powstaja dopiero w polowie ksiazki !

Czemu ta ksiazka ma tak wysokie oceny ? Nie wiem . Przeczytalam polowe. Poczatek zapowiadal cos ciekawego , a dostalam filozoficzne rozkminy hipotetyczne plus wglad w zycie pary… zamiast faktycznej “akcji” i fabuly masz te rozkminy i malzenska drame. Wspomniane w opisie symulacje komputerowd powstaja dopiero w polowie ksiazki !

Lubię powieści Roberta J. Sawyera, ale obiektywnie muszę przyznać, że jego cykle są słabsze niż pojedyncze powieści. Obie trylogie które przeczytałam są bardziej, hm... rozwleczone, rozmyte? Tymczasem Sawyer jest absolutnie perfekcyjny pisząc tzw. standalone novels, jest wtedy bardziej skupiony, jego proza jest bardziej zwięzła, intensywna, celnie trafia w punkt.

Nie inaczej jest z "Eksperymentem terminalnym". Pod względem idei, pomysłów, jest to prawdziwa jazda bez trzymanki i prawdziwa gratka dla fanów hard sci-fi. Jednocześnie autor ma bardzo lekkie pióro, jego powieści się nie czyta, je się wręcz pochłania, tak bardzo akcja wciąga, pomimo bardzo naukowej i, co ciekawe, filozoficznej tematyki.

A czego tu nie mamy: rozważania jak za pomocą nauki dowieść istnienia duszy (superczuły EEG),kiedy dusza pojawia się w człowieku i kiedy ją opuszcza, a także: czy jeśli możliwe jest wykonanie cyfrowej kopii osobowości człowieka, czy jest to odrębny byt odpowiedzialny za swoje działania, czy odpowiedzialny jest człowiek, z którego zostały te osobowości zmapowane? A także: co z takimi osobowościami by się działo po pozbawieniu ich sygnałów zmysłowych i wszystkiego, co się wiąże z posiadaniem ciała (reakcje hormonalne etc.).

W mojej opinii, "Eksperyment terminalny" to esencja tego, czym sci-fi powinno być i do czego powinno dążyć. Ode mnie ocena 8 - książka rewelacyjna.

Lubię powieści Roberta J. Sawyera, ale obiektywnie muszę przyznać, że jego cykle są słabsze niż pojedyncze powieści. Obie trylogie które przeczytałam są bardziej, hm... rozwleczone, rozmyte? Tymczasem Sawyer jest absolutnie perfekcyjny pisząc tzw. standalone novels, jest wtedy bardziej skupiony, jego proza jest bardziej zwięzła, intensywna, celnie trafia w punkt.

Nie...

Powieść ta stawia pytania o niezwykle wysokiej randze filozoficznej (życie pozagrobowe, natura świadomości) oraz o kierunki i formę rozwoju technicznego (sztuczna inteligencja). Natomiast jakość odpowiedzi, ubranych w literacką mieszankę powieści obyczajowej oraz kryminału, może być mało satysfakcjonująca intelektualnie i grzęznąć w utartych schematach. Jednak generalnie powieść niesie ze sobą pokrzepiający w swym ostatecznym wydźwięku przekaz, który pozwala na bardzo pozytywną refleksję emocjonalną.

Powieść ta stawia pytania o niezwykle wysokiej randze filozoficznej (życie pozagrobowe, natura świadomości) oraz o kierunki i formę rozwoju technicznego (sztuczna inteligencja). Natomiast jakość odpowiedzi, ubranych w literacką mieszankę powieści obyczajowej oraz kryminału, może być mało satysfakcjonująca intelektualnie i grzęznąć w utartych schematach. Jednak generalnie...

Świetna książka Sawyera opierająca się zręcznie na trzech filarach:
-> Przełomowym odkryciu naukowym, które prowadzi do "globalnego incydentu" - potwierdzenia istnienia duszy, wraz z wyjawieniem kiedy ona się pojawia i znika oraz u kogo występuje, jednocześnie ze wskazaniem u jakiego elementu zwierzęcego występuje. To typowa dla autora tematyka, ograna zgodnie z tradycją przez celne wyrywki newsów z internetu, jak zawsze jest jednak trafnie, lekko i z całkiem szerokim ujęciem problemu. Co najważniejsze, nie potwierdzone zostaje w jaki sposób działać miałby świat pozagrobowy.
-> Transferze umysłu i to mającym postać trzech kopii - wiernej, modyfikowanej (pozbawionej czynników biologicznych) i drugiej modyfikowanej (trwającej z perspektywy wiary, że istnieć będzie wiecznie). Ograne już rozważania na temat konsekwencji wieczności komputerowej kopii są raczej wykorzystane, aby ukazać jacy będziemy, ale już w wieczności. I na tym polu autor zręcznie sobie radzi, znajdując nieszablonowe konsekwencje.
-> Elemencie obyczajowym - małżeńskiej zdradzie, która prowadzi do wyrafinowanej zemsty. Zdrada i zemsta jest tym, co zawsze najłatwiej angażuje czytelnika.

Kim jesteśmy bez naszych fizycznych ciał jako sam umysł? Jak zmienimy się w obliczu wieczności? Co wybierzemy mając gwarancję istnienia nieokreślonej wieczności duchowej, jak i nieśmiertelności na tym świecie? Jak na świat wpłynie potwierdzenie istnienia duszy? No i najważniejsze - kto zabił? ;)

Autor sugeruje ciekawe, choć proste odpowiedzi. I odwraca nawet koncept, dając wskazówki jak zachowaliby się niektórzy z nas, gdyby ich brak duszy był potwierdzony. Sawyer tworzy zręczną, celną beletrystykę sci-fi. Polecam.

Świetna książka Sawyera opierająca się zręcznie na trzech filarach:
-> Przełomowym odkryciu naukowym, które prowadzi do "globalnego incydentu" - potwierdzenia istnienia duszy, wraz z wyjawieniem kiedy ona się pojawia i znika oraz u kogo występuje, jednocześnie ze wskazaniem u jakiego elementu zwierzęcego występuje. To typowa dla autora tematyka, ograna zgodnie z tradycją...

Sam pomysł na książkę bardzo ciekawy, ale przejścia czasami przejścia pomiędzy rozdziałami stawały się zbyt chaotyczne.

Mam wrażenie, że cała historia była tylko tłem, a prawdziwym tematem było zastanowienie się nad tym jaki człowiek jest. Nad jego psychiką, życiem czy osobowością.

Książka z każdym rozdziałem wciąga coraz bardziej.

Sam pomysł na książkę bardzo ciekawy, ale przejścia czasami przejścia pomiędzy rozdziałami stawały się zbyt chaotyczne.

Mam wrażenie, że cała historia była tylko tłem, a prawdziwym tematem było zastanowienie się nad tym jaki człowiek jest. Nad jego psychiką, życiem czy osobowością.

Książka z każdym rozdziałem wciąga coraz bardziej.

Książka absolutnie genialna. Pod fabułą na temat jakiegoś tam eksperymentu i jakiegoś tam morderstwa kryje się niezwykle poruszająca intelektualnie analiza ludzkiej natury, nieśmiertelności, duchowości. Od lat uważana przeze mnie za najlepszą książkę, jaką w życiu przeczytałem.

Książka absolutnie genialna. Pod fabułą na temat jakiegoś tam eksperymentu i jakiegoś tam morderstwa kryje się niezwykle poruszająca intelektualnie analiza ludzkiej natury, nieśmiertelności, duchowości. Od lat uważana przeze mnie za najlepszą książkę, jaką w życiu przeczytałem.

SF jest tutaj tylko pretekstem do rozważań nad człowieczeństwem, moralnością i życiem. To duża zaleta książki. Minusem jest dynamika, a raczej jej brak. Słabo tu wypada pierwsza połowa książki, gdzie dzieje się dużo "nieistotnych" rzeczy, które tak naprawdę budują tło do przyszłych zdarzeń, a co za tym idzie filozoficzno-etycznych dywagacji. Za półmetkiem fabuła nabiera tempa, ale tylko trochę ;-) Mimo wszystko było warto ;-)

SF jest tutaj tylko pretekstem do rozważań nad człowieczeństwem, moralnością i życiem. To duża zaleta książki. Minusem jest dynamika, a raczej jej brak. Słabo tu wypada pierwsza połowa książki, gdzie dzieje się dużo "nieistotnych" rzeczy, które tak naprawdę budują tło do przyszłych zdarzeń, a co za tym idzie filozoficzno-etycznych dywagacji. Za półmetkiem fabuła nabiera...

Eksperyment Terminalny jest interesującą powieścią obyczajową, zgrabnie prezentującą małżeńskie perypetie pary na pozór idealnej, chytrze zakamuflowaną jako utwór science fiction. Obfitość i różnorodność pozostałych wątków imponuje: główny bohater nie tylko boryka się z małżeńskimi problemami, w międzyczasie dowodzi istnienia duszy, przyczynia się do stworzenia pierwszych sztucznych inteligencji oraz zostaje zamieszany w zbrodnię. Niestety, sensowność i sposób opisu wszystkich tych wydarzeń nie robi już tak dużego i dobrego wrażenia. Sawyer praktycznie pominął prezentację społecznych skutków obu naukowych przełomów (istnienie duszy, sztuczna inteligencja),koncentrując się na ich wpływie na życie głównego bohatera i najbliższych mu osób - jednostek dość wyjątkowych i niereprezentatywnych dla ogółu populacji. Podobnie po macoszemu potraktowana została naukowość utworu, co z jednej strony pozwala zachować szybkie tempo narracji, z drugiej pozostawia niedosyt i czytelnika z lekkim wrażeniem niewiarygodności.
Przyzwoita, urozmaicona i kameralna powieść, której zdecydowanie bliżej do prozy obyczajowej, niż do science fiction przez wielkie S.

Eksperyment Terminalny jest interesującą powieścią obyczajową, zgrabnie prezentującą małżeńskie perypetie pary na pozór idealnej, chytrze zakamuflowaną jako utwór science fiction. Obfitość i różnorodność pozostałych wątków imponuje: główny bohater nie tylko boryka się z małżeńskimi problemami, w międzyczasie dowodzi istnienia duszy, przyczynia się do stworzenia pierwszych...

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam