Twórczość Boba Dylana poznałam (o zgrozo!) dopiero niedawno. Nazwisko muzyka wielokrotnie obiło mi się o uszy, ale w mojej głowie pozostawał tylko jedną z wielu postaci, które ukształtowały kulturę lat 60 i które nie różnią się zbytnio od innych znanych wszem i wobec ikon. Jednak po oglądnięciu programu dokumentalnego o muzyce z tamtego okresu, postanowiłam zapoznać się z Dylanem. Koniec końców, zauroczyły mnie jego teksty, ochrypły głos i charakterystyczny dźwięk ostro szarpanej gitary i harmonijki.
Mój znajomy rozczarowany opowiadał mi o męce, z jaką zmagał się z autobiografią Boba. Moim zdaniem, jeżeli interesuje was nie tylko Dylan, ale także muzyka lat 60 to pozycja dla was. Muzyk oszczędnie opowiada o swoim życiu osobistym a skupia się raczej na tym, co zainspirowało go do sięgnięcia po gitarę i samotnego wyjazdu do Nowego Yorku i jak wyglądała jego muzyczna droga. Nazwisk multum, łatwo można się pogubić, ale dla kogoś kto chce powiększyć swoją muzyczną wiedzę to strzał w dziesiątkę. Jednak jeśli oczekujecie opowieści o skandalach i romansach, które miały miejsce wśród artystów tego okresu, możecie się rozczarować.

Twórczość Boba Dylana poznałam (o zgrozo!) dopiero niedawno. Nazwisko muzyka wielokrotnie obiło mi się o uszy, ale w mojej głowie pozostawał tylko jedną z wielu postaci, które ukształtowały kulturę lat 60 i które nie różnią się zbytnio od innych znanych wszem i wobec ikon. Jednak po oglądnięciu programu dokumentalnego o muzyce z tamtego okresu, postanowiłam zapoznać się z...