Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wierzyłam, że książka może być aż tak zła - a jednak. Przede wszystkim, przydałoby się drugie wydanie, lepiej złożone i przetłumaczone przez kogoś, kto zatuszuje niedostatki talentu pisarskiego autorki, bo takiego stylu mógłby się powstydzić polski licealista. Poza tym, rozczarował mnie opis lat życia Ultra Violet z Andym. Niby wszystko jest - Andy, jego klika, lista znanych nazwisk - ale nie układa się to w żadną całość, nie jest poparte ani analizą, ani komentarzem, tak samo bezmyślne, jak i cała książka. Żenujące są wszystkie te ostatnie rozdziały o nawróceniu, odnalezieniu duchowości i czym tam jeszcze po drodze, powierzchowne i mało przekonujące, nijak mające się do Andy'ego. Na dobre by wyszło tej książeczce, gdyby autorka zdecydowała się, czy chce pisać o Andym czy o tym, jaka sama była popularna i rozchwytywana. Plus opis tego, co się działo po tym, jak Valerie Solanes postrzeliła Warhola, a cała Fabryka czekała w szpitalu na wynik operacji: Bockris, który zamieścił w swojej biografii Warhola kapitalny, pozbawiający złudzeń przebieg wydarzeń i atmosferę, w jakiej wszystko się działo, bardzo by się zdziwił głębią uczuć Ultra Violet, zajętą udzielaniem wywiadów w szpitalnym hallu.