Każda druga część słynnej powieści to ogromne wyzwanie dla samego autora, ale także dla fanów. Czy pisarz dorówna pierwszej części choć trochę? Czy poziom spadnie całkowicie (dla mnie tak było w przypadku "Gry Endera" i "Mówcy umarłych", pierwsza genialna, druga gniot)? Wreszcie pytanie do nas samych, czytelników - czy damy szansę autorowi, żeby znowu nas zachwycił czy będziemy uparcie trwać przy stanowisku, że pierwsza część była tak świetna, że cokolwiek by nie napisał potem, to "już nie będzie TO". Że skończył się na "Kill Em All".
W przypadku "Za błękitnym horyzontem zdarzeń" jest klasycznie - druga część jest słabsza od "Gateway: Brama do gwiazd", ale Frederik Pohl wyszedł z tarczą z tego nierównego, pozornie niemożliwego do wygrania, starcia. Ale nie jest to upadek z Mount Everest do Rowu Mariańskiego, tylko raczej z Mount Everest na.... Kanczedongę ;)
Pierwsza część rozsadziła mi mózg, zachwyciła mnie całkowicie, Pohl trafił ze wszystkim w moje klimaty S-F. Druga część literacko trzyma poziom, fabularnie jest trochę mniej spektakularnie, ale tylko trochę. Dalej jest tajemniczo, epicko, intrygująco. Nowi bohaterowie są ciekawi, prawdziwi. Fabuła ma kilka zwrotów, które zaskakują. Otwarcie następnej części jest kolejną tajemnicą, tym razem na skalę całego wszechświata.

Każda druga część słynnej powieści to ogromne wyzwanie dla samego autora, ale także dla fanów. Czy pisarz dorówna pierwszej części choć trochę? Czy poziom spadnie całkowicie (dla mnie tak było w przypadku "Gry Endera" i "Mówcy umarłych", pierwsza genialna, druga gniot)? Wreszcie pytanie do nas samych, czytelników - czy damy szansę autorowi, żeby znowu nas zachwycił czy...