Do tej pory najbardziej inspirująca książka tego autora i ewidentny "must" dla fanów. Do tej pory, mając pozytywny stosunek do buddyzmu i, powiedzmy, obojętny do chrześcijaństwa, nie myślałem, że ta krótka książeczka tak mnie zachęci do zainteresowania się chrześcijańską myślą filozoficzną. Autor wskazuje na interesujące podobieństwa nie tylko w filozofii buddyjskiej i chrześcijańskiej, ale przede wszystkim w praktyce obu z tych religii.
Jest dużo o kulisach życia zakonnego, które są (lub raczej - powinny być) kwintesencją tego co nazywamy praktyką. Nie zabrakło również rozbieżności w spojrzeniu na niektóre aspekty wiary i autor stara się wtedy polemizować, jednak bez wywyższania się i zakładania, że wie lepiej.
Pewnie wielu chrześcijan posiadających dużą wiedzę na temat teologii i dogmatów mogło by doszukać się naciągania niektórych faktów i znaczeń, jest to chyba nieuniknione przy próbach znalezienia wspólnego języka, szczególnie jeśli chodzi o dwie tak odległe kulturowo tradycje. Zdaję sobie sprawę, że dla niektórych stwierdzenia w książce mogą wydać się niemalże heretyckie, biorąc pod uwagę, że np. kwestionowana jest wypowiedź Jana Pawła II, jednak mam nadzieję, że większość osób odnajdzie tam przynajmniej tyle, ile ja sam odnalazłem.

Do tej pory najbardziej inspirująca książka tego autora i ewidentny "must" dla fanów. Do tej pory, mając pozytywny stosunek do buddyzmu i, powiedzmy, obojętny do chrześcijaństwa, nie myślałem, że ta krótka książeczka tak mnie zachęci do zainteresowania się chrześcijańską myślą filozoficzną. Autor wskazuje na interesujące podobieństwa nie tylko w filozofii buddyjskiej i...