Daria Doncowa to nie Chmielewska, ale i jej kryminał czyta się dobrze.
Książka nieco bawi, zwłaszcza byłe teściowe Daszutki wprowadzają humorystyczny element, gdy próbują swatać Gierę i ustawiać Manię.
Choć naiwność i łatwowierność Rosjan zaskakuje, to już siła przekonywania pieniądza, która jest wszędzie na świecie taka sama, pozwala lepiej przyswoić zachowania Moskwian.
Nieco chaosu wprowadzają rozliczne zdrobnienia imion postaci występujących w książce. Ale taka jest specyfika rosyjskiego 😊
A sam kryminał? Cóż, trup ściele się gęsto, milicja działa w swoim tempie, gdzieś tam w tle, a główna bohaterka dziarsko próbuje rozwiązać zagadkę na własną rękę.
Całkiem sprawnie napisany kryminał, który czyta się szybko i przyjemnie.

Daria Doncowa to nie Chmielewska, ale i jej kryminał czyta się dobrze.
Książka nieco bawi, zwłaszcza byłe teściowe Daszutki wprowadzają humorystyczny element, gdy próbują swatać Gierę i ustawiać Manię.
Choć naiwność i łatwowierność Rosjan zaskakuje, to już siła przekonywania pieniądza, która jest wszędzie na świecie taka sama, pozwala lepiej przyswoić zachowania...

Daria Daszutka prowadzi swoje prywatne śledztwo, aby udowodnić niewinność swojego byłego męża. Trup ściele się gęsto, jak to u Doncowej, dużo humoru sytuacyjnego no i bardzo ale to bardzo zagmatwane perypetie bohaterów.
To cała Doncowa ... i taką ją lubię.

Daria Daszutka prowadzi swoje prywatne śledztwo, aby udowodnić niewinność swojego byłego męża. Trup ściele się gęsto, jak to u Doncowej, dużo humoru sytuacyjnego no i bardzo ale to bardzo zagmatwane perypetie bohaterów.
To cała Doncowa ... i taką ją lubię.

Nie ma co porównywać Doncowej z Chmielewską. Każda książka Ch. (przynajmniej z tego "starego" rzutu) jest inna, do każdej chętnie po latach wracam. Doncowej strawiłam 5 czy 6 powieści w dość krótkim czasie i czuję zdecydowany przesyt. Praktycznie podobna za każdym razem fabuła, podobne dowcipy sytuacyjne, jakoś tak jej bohaterowie niczym nie potrafią zaskoczyć. Więcej chyba po jej powieści nie sięgnę.

Nie ma co porównywać Doncowej z Chmielewską. Każda książka Ch. (przynajmniej z tego "starego" rzutu) jest inna, do każdej chętnie po latach wracam. Doncowej strawiłam 5 czy 6 powieści w dość krótkim czasie i czuję zdecydowany przesyt. Praktycznie podobna za każdym razem fabuła, podobne dowcipy sytuacyjne, jakoś tak jej bohaterowie niczym nie potrafią zaskoczyć. Więcej chyba...

Nie jestem wielbicielką kryminałów, ale zachęcił mnie podtytuł brzmiący: "Nowa Rosja w komedii kryminalnej". Należę do pokolenia, dla którego "ruskie bukwy" nie stanowią tajemnicy (tekst oczywiście napisany po polsku),więc zainteresowało mnie, co aktualnie dzieje się u dawnych przyjaciół. Otóż pomimo istotnych zmian, korupcja w Rosji większa niż w Polsce (tak wynika z tekstu autorki). Drobnej sprawy nie można załatwić, jeśli nie poprzedzi się tego wręczeniem 100 czy 500 rubli, grubiaństwo urzędników może skutecznie zniechęcić petenta.
Dla mnie największym problemem było zapamiętanie do kogo należą poszczególne imiona i zdrobnienia takie jak Marusia, Maniunia, Kiesza, Arkadka, Ada, Nina, Nika, Rimma itd. Samego bowiem rozwiązania zagadki kryminalnej można domyślić się po przeczytaniu 80 stron spośród prawie 300, mimo iż, jak na wstępie nadmieniłam, że nie fascynują mnie powieści kryminalne... chyba, że ich autorem jest Hennig Mankell i tego będę się trzymać.

Nie jestem wielbicielką kryminałów, ale zachęcił mnie podtytuł brzmiący: "Nowa Rosja w komedii kryminalnej". Należę do pokolenia, dla którego "ruskie bukwy" nie stanowią tajemnicy (tekst oczywiście napisany po polsku),więc zainteresowało mnie, co aktualnie dzieje się u dawnych przyjaciół. Otóż pomimo istotnych zmian, korupcja w Rosji większa niż w Polsce (tak wynika z...

Bardzo kiepski kryminał Doncowej.Nie zasługuje na porównanie z Chmielewską! Daria (czyli Daszutka) prowadzi własne śledztwo polegające na rozmowie i zapisaniu adresu pod który się udaje. Przeprowadza tam rozmowę i znowu dostaje następny adres do sprawdzenia i tak w kółko-przez całą książkę. Mnóstwo bohaterów nie wnoszących nic ciekawego (konia z rzędem dla tego który ich policzy). Trudno się połapać a tych rosyjskich zdrobnieniach imion np.Arkasza to Kiesza. Ktoś kto zaczyna niech policzy ile razy pojawia się zdanie "zapisałam adres i schowałam"...

Bardzo kiepski kryminał Doncowej.Nie zasługuje na porównanie z Chmielewską! Daria (czyli Daszutka) prowadzi własne śledztwo polegające na rozmowie i zapisaniu adresu pod który się udaje. Przeprowadza tam rozmowę i znowu dostaje następny adres do sprawdzenia i tak w kółko-przez całą książkę. Mnóstwo bohaterów nie wnoszących nic ciekawego (konia z rzędem dla tego który ich...

Uwielbiam ją!

Uwielbiam ją!

Naiwność Rosjan przedstawianych przez Doncową rozbraja :) Uwielbiam te książki.

Naiwność Rosjan przedstawianych przez Doncową rozbraja :) Uwielbiam te książki.

Przeciwieństwo skandynawskich kryminałów. Choć trup ściele się gęsto do finału zmierzamy raźnie i z uśmiechem na ustach.

Przeciwieństwo skandynawskich kryminałów. Choć trup ściele się gęsto do finału zmierzamy raźnie i z uśmiechem na ustach.

Urlop więc lektura musi być lekka i przyjemna. A jak lekka i przyjemna to tylko Doncowa.

Urlop więc lektura musi być lekka i przyjemna. A jak lekka i przyjemna to tylko Doncowa.