W ramach oczyszczania półek z książek, które kupiłem a potem nie przeczytałem, zabrałem się w końcu za „Białe noce”.

Powieść rozpoczyna się mocnym wejściem, główny bohater jest mocno pobity i przesłuchiwany przez policję. Wkrótce potem przyjmuje ofertę pracy dla rosyjskiego biznesmena, któremu porwano córkę. Pomimo niewątpliwego profesjonalizmu osób zaangażowanych w poszukiwania nie odnaleziono ani porywaczy ani nawet zwłok, w związku z czym do poszukiwań ma dołączyć Janusz Korpacki - człowiek mający odpowiednie umiejętności i rekomendacje.

Mamy tu nienachalne wątki fantastyczne, wielu twardych facetów, jednego który bardzo dużo może, jedną wymagającą wychowania małolatę, wspaniałą i doskonałą pod każdym względem żonę głównego bohatera i wreszcie tajemniczego przeciwnika którego umiejętności przekraczają ludzkie możliwości. Całość jest umiejscowiona w rosyjskich realiach gdzie prawo jest prawem, ale jeżeli wynająć kilku „poważnych chłopców” to kara będzie wymierzona szybciej, skuteczniej oraz poszkodowany będzie bardziej usatysfakcjonowany jej wymiarem. Niektórzy nie lubią w przypadku książek podziałów na płcie, jednak tą pozycję zakwalifikowałbym jako typowo „męską” lekturę.

Historia nie ma zawrotnego tempa, choć momentami przyśpiesza. Główny wątek w postaci śledztwa w sprawie porwania, przez większość czasu „drobi jak gejsza”, aż nagle na ostatnich kilkudziesięciu stronach sprawa częściowo się wyjaśnia, przy czym słowem kluczem jest „częściowo”. Miałem wrażenie, że autorowi trochę zabrakło pomysłu na odpowiednie zakończenie historii. Poza wątkiem główny jest także trochę zapychaczy zwanych czasem wątkami pobocznymi. W powieść całkiem zgrabnie wpasował się motyw quasi ojcowskich relacji między głównym bohaterem a córką jego szefa, nic zaskakującego ale ten motyw pasował biorąc pod uwagę postać biznesmena, który ma pieniądze ale niekoniecznie czas dla dzieci.

Drażniła mnie żona głównego bohatera. Niby nie było jej w powieści zbyt wiele, ale kreowanie jej na istotę idealną było złym pomysłem. Piękna, szlacheckie korzenie, wybitnie inteligenta (geniusz w swojej dziedzinie), wierna, kochająca... Nie przepadam za postaciami, które są wprowadzane jako chodzące ideały.

Mimo wszystko „Białe noce” czyta się całkiem przyjemnie, choć mogło być lepiej. Jest to niezła „męska” lektura na „raz”.

W ramach oczyszczania półek z książek, które kupiłem a potem nie przeczytałem, zabrałem się w końcu za „Białe noce”.

Powieść rozpoczyna się mocnym wejściem, główny bohater jest mocno pobity i przesłuchiwany przez policję. Wkrótce potem przyjmuje ofertę pracy dla rosyjskiego biznesmena, któremu porwano córkę. Pomimo niewątpliwego profesjonalizmu osób zaangażowanych w...