Dobrze jest czytać tę książkę dopiero po przejściu przez cykl "Lodołamacz" Suworowa. Autor wprawdzie nie zgadza się z częścią tez Suworowa, co akcentuje szczególnie na początku swojego opracowania (czyniąc moim zdaniem niestosowne uwagi w tym względzie), ale ja rozgraniczyłbym to mniej więcej tak, że zgodni są obaj co do ogromnych przygotowań ZSRR do agresji na kraje zachodnie w latach poprzedzających atak niemiecki na Związek Radziecki oraz co do samego zamiaru takiej agresji, różni ich natomiast interpretacja przyczyn sromotnej klęski armii czerwonej w początkowym okresie wojny niemiecko-sowieckiej: Suworow - idąc niestety nieco na łatwiznę - przypisał te przyczyny głównie "niespodziewanej napaści" i chaosowi, który ta napaść wywołała (mówiąc w uproszczeniu), zaś Sołonin pokazuje inne przyczyny - ucieczka i porzucenie sprzętu wojennego przez dużą część wojska sowieckiego spowodowana była przez (znów duże uproszczenie) brak identyfikacji mas żołnierskich i dowódczych z celami wojennymi Stalina i jego otoczenia, brak chęci walki za kraj, który przez z górą 20 lat wyzyskiwał ich i gnębił. Na usprawiedliwienie Suworowa można chyba powiedzieć, że jego głównym celem było właśnie udowodnienie zamiaru agresji na "całą resztę świata" przez ustrój komunistyczny, na skutek czego "odpuścił" nieco badanie przyczyn klęski 1941 roku, którymi z kolei zajął się Sołonin. Dlatego książki obu tych autorów moim zdaniem dość dobrze się uzupełniają.
Tyle tylko, że Sołonin 2/3 swojej pracy poświęcił na przytaczanie danych ilościowo-jakościowych różnych jednostek wojskowych sowietów i niemieckich, bez dobrego tego uporządkowania (w każdym razie trudno to ogarnąć i uporządkować mimo podziału opisu na główne trzy teatry działań). W tej części oprócz żonglowania liczbami brak wyraźnie określonych wniosków podsumowujących, co nuży i męczy czytelnika. Dopiero gdy w końcowej części zaczyna (porzucając większość wyliczanek) bardziej opisywać zdarzenia i przyczyny i sięgając tu także czasów znacznie wcześniejszych, jak eksterminacja zbuntowanych chłopów w byłej guberni tambowskiej w 1921 roku, wywołany sztucznie głód na Ukrainie na początku lat trzydziestych, czy pogrom w kadrach dowódczych lat 37-38, zaczyna się robić ciekawiej i można lepiej zrozumieć wywody autora. Ciekawe, że do tych przyczyn autor dodał też terror, jaki zapanował na zagarniętych w 1939 roku terenach należących do Polski, masowe wywózki i mordowanie ludności polskiej, ukraińskiej, czy krajów nadbałtyckich - zemściło się to potem na zaatakowanej przez hitlerowców armii czerwonej, którą miejscowa ludność wydatnie "wspomagała" w odwrocie z tych terenów ;)
Mimo wszystko warto - moim zdaniem - przebrnąć przez te trudniejsze początkowe 2/3 książki, żeby ogarnąć całość wywodów podsumowaną w jej końcowej części.

Dobrze jest czytać tę książkę dopiero po przejściu przez cykl "Lodołamacz" Suworowa. Autor wprawdzie nie zgadza się z częścią tez Suworowa, co akcentuje szczególnie na początku swojego opracowania (czyniąc moim zdaniem niestosowne uwagi w tym względzie), ale ja rozgraniczyłbym to mniej więcej tak, że zgodni są obaj co do ogromnych przygotowań ZSRR do agresji na kraje...