Do książki Krwawa uczta powróciłem któryś raz z rzędu, aby znów przeczytać ponownie. Byłem ciekawy jak wypadnie obecnie, bo pozostawiła po sobie poprzednio miłe wspomnienia, ale czy na pewno dostałem pełnokrwisty horror jak sugeruje opis, a może coś innego. Zawsze postać wampira kojarzy mi się z klasykami lub potworem rządnym krwi, który nie cofnie się przed niczym, aby dostać się do swojej ofiary. Dlatego trochę miałem obaw przy powtórnym sięgnięciu, bo zawsze może okazać się, że kiedyś spodobało mi się. Teraz tylko wypadnie nieźle.
Jack Fleming budzi się i zostaje staranowany przez samochód. Niestety wiedziony swoją odmienną naturą, którą jeszcze nie poznał zostaje wplątany w sprawę groźnego gangu. Chcący dowiedzieć się o swojej przeszłości będzie musiał stawić czoło gangsterom i odnaleźć odpowiedz na pytanie co stało się z nim przed tym wszystkim.
Akcję powieści osadziła autorka w czasach rzeźni chicagowskich, czarnych interesów, skorumpowanych polityków i glin, ale również w czasach panujących gangów. Dlatego podczas czytania miałem wrażenie jakbym czytał czarny kryminał pełen przemocy i brutalności. Nocne kluby i nie do końca legalne spelunki są przykrywką dla ciemnych interesów. Ulice są arena walk o wpływy i ten kto nadepnie na odcisk mafii może liczyć się ze szybkim zejściem z tego świata. Przemoc i brutalność rządzi ulicami Chicago. Przez większość czasu akcja dzieje się w takich klimatach i autorka prowadzi naszego bohatera po najbardziej ciemnych zaułkach, nocnych klubach i miejscach śmiertelnie niebezpiecznych, gdzie są gangi.
Drugą stroną medalu są przygody Jacka Fleminga w takich czasach, który budzi się i nic praktycznie nie pamięta. Nie wie co stało się z nim i chce dowiedzieć się więcej o skrywanej zasłonie niepamięci. Jednak pomału odkrywa, że stał się wampirem i posiadł pewne moce, których jeszcze nie zna, a dopiero poznaje. Postanawia dowiedzieć się wszystkiego o sobie samym i przeszłości. Postać wampira w tym przypadku została wykreowana na przypominającego niczym nie wyróżniającego się człowieka. Pozory jednak mylą. Autorka postawiła na obraz wampira nie przypomina potworów łaknących krwi, którzy zrobią wszystko, aby doprać się do szyi ofiary. Uwspółcześniła jego sylwetkę i dostaliśmy kogoś nie wyróżniającego się w tłumie, pijącego krew z potrzeby, odkrywającego swoje możliwości i mającego swoje dylematy. Przez taką kreacje wizerunku postać Jacka Fleminga staje się nam bliższa i można polubić go. Ze względu na prowadzenie akcji skupiającej się na nim samym mamy możliwość poznać przygody i jego losy, które nie są nam obojętne. Fajna postać wampira różniąca się od stereotypowego wizerunku jakim jest nasiąknięty złem i łaknącym krwi potwór występujący w klasycznym wydaniu. Pozostałe postacie zostały dobrze nakreślone i nie wzbudzają irytacji. Relacje pomiędzy poszczególnymi bohaterami i dialogi wypadły dobrze.
Książka posiada szybko poprowadzoną akcje, która nie zatrzymuje się ani na chwilę i cały czas leci do przodu. Wydarzenia autorka poprowadziła wartko i wiele dzieje się podczas czytania. Dlatego nudzić nie można się podczas czytania i można miło spędzić czas. Historia jak wspomniałem ma wiele wspólnego z czarną odmianą kryminału, gdzie króluje przemoc, a ulice Chicago są niebezpiecznym miejscem. Klimat tamtych lat w połączeniu z opisami brudu, ciemnych zaułków i nocnych klubów tworzy mroczną atmosferę. W tym wszystkim znalazło się miejsce dla wampira odkrywającego swoje możliwości, który wikła się w sprawę odkrycia prawdy. Wątek kryminalno - sensacyjny został poprowadzony w ciekawy sposób i dlatego wciągnąłem się w historie. Dostajemy dobrze poprowadzone śledztwo, w którym bohaterowie próbują nie dać zabić się i próbują dowiedzieć się o co w tym wszystkim chodzi. Jednak elementy lekkiej grozy pojawiającej się od czasu do czasu są wkomponowane w opowieść bardzo dobrze i nie przeszkadzają. Samo zakończenie powieści można przewidzieć jak skończy się, ale przyznaje podobało mi się i pasuje do zaprezentowanej historii.
Książka Krwawa uczta nie wiele ma wspólnego z rasowym horrorem jaki chcemy dostać. Bardziej dostajemy powieść sensacyjno - kryminalną z dodatkiem lekkiej grozy i romansu. Postać wampira nie budzi przerażenia i nie zobaczymy scen mrożących krew lub krwawych w tym wypadku. Wszystkie składniki jakie zebrała autorka dotyczące przepisu na historie o wampirze osadzoną w czasach gangów w Chicago zostały umiejętnie połączone. Główna osią historii jest śledztwo i poznawanie swojej wampirzej natury przez Jacka Fleminga. Tym sposobem możemy wciągnąć się w opowieść i chyba większy wpływ ma na to styl pisania autorki, który jest przyjemny, obrazowy i lekki. Dzięki temu przez cały czas leci się do przodu i nie ma miejsca na nudę.
Książka Krwawa uczta jest kolejna powieścią, po którą sięgnąłem w ramach przypomnienia sobie lektur sprzed lat. Poprzednio pozostawiła po sobie miłe wspomnienia i wypadła dobrze. Tak samo jest tym razem, ale osoby oczekujące horroru mogą poczuć się zawiedzione tym co dostaną. Otrzymujemy mieszankę sensacji, kryminału, romansu i lekkiej grozy w mniejszym stopniu niż można oczekiwać, ale jednak historia potrafi przykuć uwagę i czyta się fajnie. Jest przemoc i brutalność nie tylko przeciwników bohaterów, ale bardzo krwawych scen nie ma w ogóle, bo jeśli nawet pojawiają się sporadycznie zostały opisane w zdawkowy sposób. Nacisk położono na szybkie tempo akcji i wydarzeń niż na stworzenie przerażającego klimatu. Nie zabrakło nawet humoru w pewnych scenach co powodowało, że bawiłem się nieźle podczas czytania. Jestem zadowolony z lektury i miło spędziłem przy niej czas. Oczekiwania miałem, aby dostać przyjemną lekturę, ciekawą historie, interesujących bohaterów i taka właśnie opowieść otrzymałem. Mam sentyment wobec niej przez to, ze czytałem dawniej i spodobała mi się. Jestem ciekawy kolejnych przygód Jacka Fleminga po pierwszym tomie, lecz niestety wyszła u nas tylko pierwsza część przygód bohatera. Trochę szkoda, ze nie pokuszono się o wydanie kolejnych tomów. Jeżeli będę miał okazje lub kiedyś ktoś wyda kolejne części na pewno sięgnę po powieści autorki. Książka dla każdego kto chce przeczytać coś dobrego i nie wymagającego.
Polecam.

Do książki Krwawa uczta powróciłem któryś raz z rzędu, aby znów przeczytać ponownie. Byłem ciekawy jak wypadnie obecnie, bo pozostawiła po sobie poprzednio miłe wspomnienia, ale czy na pewno dostałem pełnokrwisty horror jak sugeruje opis, a może coś innego. Zawsze postać wampira kojarzy mi się z klasykami lub potworem rządnym krwi, który nie cofnie się przed niczym, aby...

Gorszej okładki nie widziałam, ale książka naprawdę fajna wbrew pozorom. Trochę traci przy tłumaczeniu, ale nie mozna mieć wszystkiego.

Gorszej okładki nie widziałam, ale książka naprawdę fajna wbrew pozorom. Trochę traci przy tłumaczeniu, ale nie mozna mieć wszystkiego.