Nie oceniaj książki po okładce! Te jakże popularne słowa znane praktycznie każdemu, są w całej swojej prostocie niebywale realne i prawdziwe. Po lekturze takich właśnie książek jak tytułowe "Przedmieście piekieł" uzmysławiam sobie głęboko tę starą prawdę obecną w naszym żuciu czytelniczym.

Powieść - tak jak zdradza jej skrót na okładce - to połączenie kryminału z powieścią obyczajową, a to razem doprawione pikantnym romansem. Tak więc, kryminał, ponieważ prowadzone jest dochodzenie i sprawa do rozwiązania. Powieść obyczajowa, gdyż lektura dostarcza nam mnóstwa informacji o ówczesnych środowiskach angielskich. O pracy górników, ich zwyczajach, problemach czy rozrywkach. Dostarcza także - dla lepszego kontrastu - nieco informacji o życiu angielskiej arystokracji. No i w końcu romans. A dlaczego? Tego się można łatwo domyślić. Podpowiem tylko, że mamy samotnego mężczyznę z bogatym bagażem życiowym oraz tajemniczą, rozpalającą zmysły młodą, rudowłosą kobietę.

Bohaterowie powieści są bardzo dobrze wykreowani. Każdy ma jakieś zalety, wady. Wielu skrywa swoje sekrety. Realności dodaje fakt, że ułomności nie są pozbawieni także ci porządni bohaterowie.

Powieść czyta się bardzo szybko, jest przemyślana i błyskotliwa. Na uwagę i pochwałę zasługuje dbałość autora o drobiazgi i szczegóły. Intryga - a myślę, że można o niej mówić - po przeczytaniu powieści wydaje się być taka banalna. Natomiast w trakcie czytania lektury uznać ją można zdecydowanie za misterną.

Powieść jak najbardziej godna uwagi. Polecam.

Nie oceniaj książki po okładce! Te jakże popularne słowa znane praktycznie każdemu, są w całej swojej prostocie niebywale realne i prawdziwe. Po lekturze takich właśnie książek jak tytułowe "Przedmieście piekieł" uzmysławiam sobie głęboko tę starą prawdę obecną w naszym żuciu czytelniczym.

Powieść - tak jak zdradza jej skrót na okładce - to połączenie kryminału z...