Ostatni powieść jednej z bardzo lubianych przeze mnie autorek, Stanisławy Fleszarowej - Muskat, dzieje się w realiach okupowanego przez Niemców Lwowa, który mnie fascynuje. Powieść musiałam przeczytać i sięgnęłam po nią pełna wysokich oczekiwań.

Dwudziestoletni Witek za dnia pracuje w niemieckiej firmie, ale coraz bardziej wciąga go konspiracja. Rodzina z trudem wiąże koniec z końcem po śmierci ojca. Niespodziewanie Witek spotyka młodziutką Myszkę. Ich znajomość to prawdziwy grom z jasnego nieba. Oboje są sobą zafascynowani i zaczynają się spotykać. W świecie zła i brutalności, tworzą sobie swój mały raj, gdzie ich miłość może kwitnąć. Ale rzeczywistość wdziera się do tego raju i nie pozwala im zaznać szczęścia. Pojawienie się porucznika Leszka całkowicie zmienia życie Witka. Oprócz tego chłopak zaczyna potajemnie zdobywać książki dla profesora Chołodyńskiego, który pisze pracę o Lidze Narodów. Pomaga mu w tym Żyd Siebel i jego córka Chajka. Profesor przed wojną ożenił się z młodą studentką, Lidką. Początkowo ich związek był idealny, ale wojna nie ma litości dla ludzkich uczuć i małżonkowie coraz bardziej oddalają się od siebie. To kłębowisko emocji zmierza do... Do czego? Nie dowiemy się końca, bowiem autorka zmarła przed ukończeniem powieści.

Przez trochę ponad dwieście stron autorce nie udało się rozwinąć wszystkich wątków i chyba każdy po przeczytaniu będzie czuł niedosyt. Niemniej, główną myśl już znamy. Według mnie, jest to powieść o próbie zachowania zwykłego życia w nieludzkich warunkach, o przemożnym pragnieniu miłości, życia i szczęścia. Ciężko mi stwierdzić, co naprawdę połączyło Myszkę i Witka. Z jej strony z pewnością było to uczucie głębsze i poważne, a z jego? Zdecydowanie największe znaczenie w ich znajomości miała chęć stworzenia sobie ułudy spokoju i bezpieczeństwa, chęć życia pełną piersią, gdy każdy dzień mógł być ostatnim. W Myszce zakochany jest też Zygmunt, przyjaciel Witka, jednak w jego przypadku również uczucie nie miało szansy wzrosnąć i powoli dojrzeć, więc miłość czy zauroczenie?

Inni bohaterowie też są dręczeni przez skomplikowane uczucia i uporczywe pragnienie miłości. Początkowo byłam zauroczona wątkiem profesora i jego żony, Lidki, którzy mimo różnicy wieku i doświadczenia, tworzyli z pozoru idealny związek dusz i ciał, kochali się i wspierali. Jednak wojna wystawiła ich miłość na próbę, a na drodze profesorowej pojawił się Witek. Jak potoczyły się ich dalsze losy? Cóż, moja wersja jest z pewnością inna niż Eugenii Kochanowskiej, autorki posłowia do ,,Łzy". Mamy też matkę Witka, która zakochuje się w poruczniku Leszku, mężczyźnie młodszym i nieustannie narażonym na niebezpieczeństwo. Z drugiej strony jest piekarz Bednarski, który kocha ją wielką miłością, pragnie się nią opiekować. I znów nasuwają się kolejne i kolejne pytania, na które nikt już nam nie odpowie.

,,Łza" to nie tylko opowieść o miłości. To też sugestywny, interesujący opis okupowanego Lwowa. To opowieść o wojnie i jej wpływie na człowieka, który stara się nie godzić na zło i zachować człowieczeństwo. Bohaterowie nie są herosami, którzy z pieśnią na ustach idą na śmierć, ale kochają swój kraj i mają potrzebę walki. Nie rozumieją okrucieństwa, które tkwi w ich okupantach, wojna brutalnie wdarła się w ich życie i zniszczyła je. Ale oni się starają, tak bardzo starają, by życie było normalne i by można było je kochać. Osobiście urzekła mnie postać Żydówki Chajki, która naznaczona przez kalectwo, a później pochodzenie, z pozoru nie miała szans na normalne życie, ale starała się je za wszelką cenę wykorzystać, robić coś dobrego, by czuć, że jednak jej egzystencja ma jakiś sens.

Niech wszystkie pytania zadane w tej recenzji, będą najlepszą rekomendacją ,,Łzy". Nigdy się już nie dowiemy, jak potoczyłyby się dalsze losy Witka, Myszki i reszty. Możemy jedynie gdybać. A ja zachęcam was do lektury. Z pewnością nie będzie to stracony czas.

,,(…) najwspanialszą architekturą bożą jest człowiek. Architekturą, która – zniszczona – nie daje się odbudować."

Ostatni powieść jednej z bardzo lubianych przeze mnie autorek, Stanisławy Fleszarowej - Muskat, dzieje się w realiach okupowanego przez Niemców Lwowa, który mnie fascynuje. Powieść musiałam przeczytać i sięgnęłam po nią pełna wysokich oczekiwań.

Dwudziestoletni Witek za dnia pracuje w niemieckiej firmie, ale coraz bardziej wciąga go konspiracja. Rodzina z trudem wiąże...