Krystyna Nepomucka

Nastolatka razem z Maćkiem i Marylką chcą odnaleźć pierwszą młodzieńczą miłość babuni Elwiry i wydać ją za mąż za porucznika Blina. Odnajdują w rzeczach babuni adres mężczyzny, by spotkać się z nim obmyślają plan zaczynają wspólnie działać podejmują się tego zadania. Ostatni raz widzieli się, gdy pan Blin był porucznikiem, a babunia miała siedemnaście lat wyznał jej swoją wielką miłość w "gołębiowy" sposób. Dlatego babunia Elwira przyjęła jego oświadczyny, bo była w nim śmiertelnie zakochana. Wiadomo mi o tym, że wciąż go kocha, bo jak go wspomina to płacze, bardzo ręce jej się trzęsą. Historia wspaniała, z dużą dawką humoru, humorystyczna, zabawna opowieść, fajnie napisana, pełna uroku, ciepła, uczuć prawdziwych. Czyta się super, jest obyczajową bardzo dobrą, mądrą i cudowną książką. Zaczęłam czytać od czwartej części, nie było wcześniejszych części w bibliotece, a bardzo pozytywne, ciepłe postacie były w tej książce. Najbardziej to pokochałam babunię Elwirę jest osobą bardzo sympatyczną, serdeczną, kochaną, taką babcię chciałabym mieć! Był też pies Czako miły piesek, którego polubiłam od pierwszych stron książki. Pochłonęłam książkę w godzinę, krótka jest, ale znakomita, wzruszająca mnie się podobała, jestem zachwycona.