Daria Trafankowska 1954-2004.
Aktorka, przez 25 lat wierna scenie. Zadebiutowała na deskach Teatru Narodowego w warszawie rolą Gruszy w "Braciach Karamazow". W roku 1983 zagrała tytułową rolę w "Iwonie księżniczce Burgunda" i do końca pozostała w zespole Teatru Powszechnego.
Jej filmowym debiutem były "Zdjęcia próbne" Agnieszki Holland. Jako studentka zagrała w "Polskich drogach" i za tę role otrzymała nagrodę I stopnia Prezesa Radiokomitetu. Grała w filmach, m.in. w "Cudownym dziecku" Waldemara Dzikiego i w "Spirali" Krzysztofa Zanussiego, gdzie wcieliła się w rolę pielęgniarki. Po dwudziestu latach w takim samym kostiumie zdobyła serca widzów jako Siostra Oddziałowa w serialu telewizyjnym "na dobre i na złe".
Ogromną popularność zyskała, prowadząc program telewizyjny dla dzieci "szalone liczby".
Mimo postępującej choroby i intensywnej kuracji znalazła siłę i czas, by przeczytać i zaakceptować tekst przygotowywanej do druku książki, ciesząc się na myśl o jej wydaniu.

Pierwsza wyprawa do teatru z tatą, bo przez mamy zabawy włosami Duśki nie zdążyła na wycieczkę klasową do teatru. Zaważyła na jej późniejszym życiu. To wtedy postanowiła, że jej miejscem na ziemi będzie teatr. Miejsce, w którym jest się zawsze razem, razem przeżywa premierową tremę, razem dzieli sukcesy, nawet jeśli w trzecim akcie wypowiada się tylko jedno zdanie.

O Duśce mówią, że była porostu prezentem od Pana Boga. Bo ludzie rozwinięci wewnętrznie, na wysokim poziomie duchowości, są już ponad planetami. Ponad energią kosmosu. To właśnie Duśka była takim przypadkiem. Telegramem dla nas, że warto być dobrym aż do naiwności, że to się w ostatecznym rozrachunku cholernie opłaca.
Fantastyczne było też u Dyśki, to że umiała się znaleźć w jednym z najlepszych zespołów teatralnych w Warszawie, w zespole gwiazd. I wypracowała sobie w tym teatrze niezwykłą pozycję. Jeśli chodzi o stosunki między ludzkie, tak trudne zawsze w gronie nadwrażliwców, jakimi są artyści, Duśka osiągnęła mistrzostwo świata.

By móc mówić o samej Darii i jej osobowości, należy wcześniej wspomnieć o jej domu rodzinnym i rodzicach. matka to osoba, która uważała, że jej córka zawsze musi być księżniczka dla ludzkiego oka. Kiedy małej Darii przestały się kręcić włosy, to wstawała rano i sama jej kręciła by ta wyglądała na taki obraz i takie wyobrażenie jakie kreuje sobie jej matka. Na siłę starała się wykreować świat córki nie licząc się z nią sama nie mówiąc tutaj o swoim mężu, który to ciągle przesiadywał w pracy by zarabiać pieniądze, które tak bardzo liczyły się dla matki Darii. Sam człowiek mało był warty, warte było wyobrażenie o człowieku, jakie kreowała sobie w głowie. Daria zawsze miała oparcie w ojcu, do którego zawsze ze wszystkim mogła przyjść. To on najlepiej ją rozumiał.

Daria Trafankowska 1954-2004.
Aktorka, przez 25 lat wierna scenie. Zadebiutowała na deskach Teatru Narodowego w warszawie rolą Gruszy w "Braciach Karamazow". W roku 1983 zagrała tytułową rolę w "Iwonie księżniczce Burgunda" i do końca pozostała w zespole Teatru Powszechnego.
Jej filmowym debiutem były "Zdjęcia próbne" Agnieszki Holland. Jako studentka zagrała w "Polskich...