Sto dziesięć procent radzieckiej armii to postacie, osobniki
głupie, tępe, prymitywne. Zdegenerowane.
Papierowa potęga oparta na propagandowym oszustwie.
Jednak - niezbyt wiarygodne

Sto dziesięć procent radzieckiej armii to postacie, osobniki
głupie, tępe, prymitywne. Zdegenerowane.
Papierowa potęga oparta na propagandowym oszustwie.
Jednak - niezbyt wiarygodne

Uwielbiam książki Suworowa.

Uwielbiam książki Suworowa.

Nie taki diabeł straszny jak go malują. Armia Radziecka od środka. Specyficzny styl, barwny opis od świadka wielu tych wydarzeń przekazany w bezkompromisowy sposób.

Nie taki diabeł straszny jak go malują. Armia Radziecka od środka. Specyficzny styl, barwny opis od świadka wielu tych wydarzeń przekazany w bezkompromisowy sposób.

Z książki przebija klasyczna Suworowszczyzna, znana z innych publikacji autora - jego charakterystycznie prześmiewczy styl, jakże licujący z absurdami najsprawiedliwszego z systemów, czyta się doskonale. Pomijam tu aspekt ścisłości historycznej i trzymania się faktów, bo z tym u zabarwionych sensacyjnie uciekinierów różnie bywa. Na poły czyta się to jako fabularyzowany dokument, na poły jak przednią satyrę i czarnohumorystyczną dykteryjkę. W swoim gatunku pozycja wybitna.

Z książki przebija klasyczna Suworowszczyzna, znana z innych publikacji autora - jego charakterystycznie prześmiewczy styl, jakże licujący z absurdami najsprawiedliwszego z systemów, czyta się doskonale. Pomijam tu aspekt ścisłości historycznej i trzymania się faktów, bo z tym u zabarwionych sensacyjnie uciekinierów różnie bywa. Na poły czyta się to jako fabularyzowany...

Moje drugie zderzenie z autorem i przyznam, że nie spodziewałem się tak świetnej książki. Nie za długie rozdziały pozwalają na odpowiednie dawkowanie nawet laikom i świetnie wpisują się w przyjęty przez autora styl krótkich opowiadań, które w sumie składają się w większy obraz. Doskonałe poczucie humoru - nie banalne, nie przez dowcipy, lecz tworzenie komicznych sytuacji przedstawiając jednocześnie mało komiczne realia. W taki sposób mógłbym uczyć się historii. Czuć ogrom wiedzy autora, lecz jednocześnie samemu nie trzeba być geniuszem, aby wszystko zrozumieć. Jak dla mnie - nic dodać, nic ująć.

Moje drugie zderzenie z autorem i przyznam, że nie spodziewałem się tak świetnej książki. Nie za długie rozdziały pozwalają na odpowiednie dawkowanie nawet laikom i świetnie wpisują się w przyjęty przez autora styl krótkich opowiadań, które w sumie składają się w większy obraz. Doskonałe poczucie humoru - nie banalne, nie przez dowcipy, lecz tworzenie komicznych sytuacji...

Armia czerwona była najpotężniejszą formacją zbrojną świata. Tak przynajmniej odbierali ją wszyscy. Suworow natomiast pokazuje ją od środka jako zbiór absurdów i wszędobylskiej fuszerki, które w dobie socjalizmu cechowały wszystko co było radzieckie. Wydarzenia opisane w książce obejmują ostatni rok autora w szkole oficerskiej oraz pierwsze dwa lata po jej ukończeniu. Ciekawe spojrzenie na radziecką armię lat 60-tych. Polecam.

Armia czerwona była najpotężniejszą formacją zbrojną świata. Tak przynajmniej odbierali ją wszyscy. Suworow natomiast pokazuje ją od środka jako zbiór absurdów i wszędobylskiej fuszerki, które w dobie socjalizmu cechowały wszystko co było radzieckie. Wydarzenia opisane w książce obejmują ostatni rok autora w szkole oficerskiej oraz pierwsze dwa lata po jej ukończeniu....

Bardzo słaba. Spodziewałem się czegoś lepszego.

Bardzo słaba. Spodziewałem się czegoś lepszego.

Rzecz (pomimo tego, że została napisana tyle lat temu) bardzo na czasie.

Rzecz (pomimo tego, że została napisana tyle lat temu) bardzo na czasie.

Rosja, bez znaczenia, w którym momencie swojej historii, to faktycznie stan umysłu.

Rosja, bez znaczenia, w którym momencie swojej historii, to faktycznie stan umysłu.

Polecam

Polecam