Polecam.

Polecam.

Suworow w najlepszej odsłonie. Druga z serii 3 książek poświęconych epoce rządów Chruszczowa. Tym razem opowieść ogniskuje się wokół ćwiczeń na poligonie Tockim. Akcja jest wartka i choć znasz przebieg zdarzeń z innych książek to i tak czytasz z tchem zapartym. Jakoś ma talent Suworow do narracji. Zawodowi historycy zarzucają my beletrystykę twierdząc że nie pisze na podstawie źródeł. Ale przecież historii ZSRR nie można pisać na podstawie źródeł dokumentalnych bo te są albo wybiórce albo kłamliwe albo prawdziwe. Tyle tylko że tych ostatnich jest pewnie najmniej. Gross jest zamknięte w sejfach albo dawno zniszczone. Dlatego tak ważna jest dla mnie opowieść Suworowa jako człowieka tamtego systemu który najlepiej go zna i rozumie.

Suworow w najlepszej odsłonie. Druga z serii 3 książek poświęconych epoce rządów Chruszczowa. Tym razem opowieść ogniskuje się wokół ćwiczeń na poligonie Tockim. Akcja jest wartka i choć znasz przebieg zdarzeń z innych książek to i tak czytasz z tchem zapartym. Jakoś ma talent Suworow do narracji. Zawodowi historycy zarzucają my beletrystykę twierdząc że nie pisze na...

Polecam

Polecam

Suworow w sposób prosty opisuje kulisy dojścia do władzy Chruszczowa, "geniusza" Żukowa, śmierć "reformatora" Berii, samozagładę Malenkowa. Trzeba się trochę znać żeby to wszystko ogarnąć. Pozostałe książki autora to spokojnie wystarczą. Piszę "geniusza", bo za wybuchy jądrowe na poligonie tockoje odpowiada Żukowa. Ale te ćwiczenia to skutek. Przyczyna jest, tylko trzeba książkę przeczytać to się dowiesz jeden z drugim.

Suworow w sposób prosty opisuje kulisy dojścia do władzy Chruszczowa, "geniusza" Żukowa, śmierć "reformatora" Berii, samozagładę Malenkowa. Trzeba się trochę znać żeby to wszystko ogarnąć. Pozostałe książki autora to spokojnie wystarczą. Piszę "geniusza", bo za wybuchy jądrowe na poligonie tockoje odpowiada Żukowa. Ale te ćwiczenia to skutek. Przyczyna jest, tylko trzeba...

Suworow jak zwykle w formie. Prosty i bezpośredni język jakim operuje w stronę czytelnika powoduje, że każdą jego książkę czyta się szybko i z przyjemnością. W tej książce na "tapecie" mamy kulisy śmierci Stalina i walki o władzę wewnątrz komunistycznej wierchuszki, tradycyjnie dostaje się Żukowowi.

Suworow jak zwykle w formie. Prosty i bezpośredni język jakim operuje w stronę czytelnika powoduje, że każdą jego książkę czyta się szybko i z przyjemnością. W tej książce na "tapecie" mamy kulisy śmierci Stalina i walki o władzę wewnątrz komunistycznej wierchuszki, tradycyjnie dostaje się Żukowowi.

Suworow w swoim stylu, warto przeczytać.

Suworow w swoim stylu, warto przeczytać.

Kolejna książka Suworowa, którą z niezmiennie dużą przyjemnością przeczytałem. Charakterystyczny styl autora, opowiedziana historia a nie sucha, wyłożona historia. Mimo, że znów w dużej mierze o "tym samym", nie nudzi. Przynajmniej mnie. Dowiedziałem się również i nowych rzeczy. Zwłaszcza o Berii. Zaskakujące przyznam.
Polecam.

Kolejna książka Suworowa, którą z niezmiennie dużą przyjemnością przeczytałem. Charakterystyczny styl autora, opowiedziana historia a nie sucha, wyłożona historia. Mimo, że znów w dużej mierze o "tym samym", nie nudzi. Przynajmniej mnie. Dowiedziałem się również i nowych rzeczy. Zwłaszcza o Berii. Zaskakujące przyznam.
Polecam.

Od razu na początku podkreślam, że literaturę Suworowa lubię, nawet jeżeli niektórych jego teorii nie da się na razie w 100% potwierdzić, ze względu na ciągle utajnione dokumenty w archiwach rosyjskich. Tym razem Suworow rozprawia się z takimi wydarzeniami jak śmierć Stalina, eliminacja Berii, wpuszczenie do KC Żukowa i stworzenie wspólnie z nim triumwiratu władzy w postaci Chruszczowa (państwo),Żukowa (armia) i Sierowa (KGB). Autor pokazuje jak perfidnie działali przywódcy ZSRR w tamtych czasach, odsłania kolejne etapy walki o władzę, staczanie się gospodarcze kraju opartego na gospodarce planowanej przez GOSLPAN (Bajbakowa). Główną treścią książki jest jednak ukazanie wizji, w której ZSRR nie zrezygnowało po śmierci Stalina z chęci podbicia Europy Zachodniej i zaprowadzenia tam komunizmu. Służyć temu miało opracowanie i masowa produkcja bomby atomowej RDS-4 "Tatiana", której zadaniem było przełamywanie linii obronnych wroga, zaś w wyłomy wkroczyć miała ofensywnie usposobiona armia ZSRR. Autor opisuje testowe manewry z prawdziwym zrzuceniem bomby w 1954 roku na poligonie w Tocku, gdzie najbliższe osiedla mieszkalne znajdowały się kilka km od poligonu, gdzie nie dbano o zdrowie żołnierzy mających zajmować skażony teren bez ubrań ochronnych. Kolejne odsłaniane przez Suworowa epizody pokazują pokraczną rzeczywistość Związku Radzieckiego. Narracja książki kończy się na roku 1956, kiedy wpuszczony do KC Żukow zaczyna walkę o władzę. Trzeba będzie sięgnąć po "Upadek" będący kontynuacją tej książki. Wcześniej czytałem "Matkę Diabła" tego Autora, która wydaje się pracą nieco lepszą. Mimo to "Tatiana" to na prawdę dobra lektura, którą co ważne czyta się wybornie ze względu na styl Autora.

Od razu na początku podkreślam, że literaturę Suworowa lubię, nawet jeżeli niektórych jego teorii nie da się na razie w 100% potwierdzić, ze względu na ciągle utajnione dokumenty w archiwach rosyjskich. Tym razem Suworow rozprawia się z takimi wydarzeniami jak śmierć Stalina, eliminacja Berii, wpuszczenie do KC Żukowa i stworzenie wspólnie z nim triumwiratu władzy w postaci...

Tytułowa Tatiana to bomba atomowa RDS-4 "Tatiana". Jak wygląda przełamanie frontu przy pomocy broni jądrowej . Tego się dowiesz właśnie z tej książki. Książka wciąga, nieźle napisane, ale jak to u Suworowa teorie czasami mocno naciągane. Ciekawy jest wątek Polski. Jaki to wątek- to zostawię do odkrycia czytelnikowi. Książka warta polecenia, ale podkreślam nie brać wszystko za pewnik z tej książki. Przeczytać, przemyśleć i zweryfikować w innych źródłach.

Tytułowa Tatiana to bomba atomowa RDS-4 "Tatiana". Jak wygląda przełamanie frontu przy pomocy broni jądrowej . Tego się dowiesz właśnie z tej książki. Książka wciąga, nieźle napisane, ale jak to u Suworowa teorie czasami mocno naciągane. Ciekawy jest wątek Polski. Jaki to wątek- to zostawię do odkrycia czytelnikowi. Książka warta polecenia, ale podkreślam nie brać wszystko...

Jak na tego znakomitego autora dosyć słaba książka, moim zdaniem gorsza od poprzedniej części trylogii "Matki Diabła". Podtytuł Tatiany to "Kronika wielkiego dziesięciolecia" a historia cały czas kręciła się wokół XX zjazdu partii. Może gdyby to było moje pierwsze spotkanie z Suworowem, to oceniłbym "Tatianę" dużo wyżej, a przyzwyczajony do ostrego jak brzytwa języka autora i niesamowitych wniosków daję jej ledwie ocenę dobrą. Oczywiście pomimo moich subiektywnych narzekań książka dostarcza sporą dawkę wiedzy historycznej, dużo dowiadujemy się o kulisach przejęcia władzy przez Chruszczowa. Suworow przedstawił oczywiste kłamstwa komunistów, w taki sposób, że (mam nadzieję) nawet ten kto ślepo wierzy w podręczniki do historii przejrzy na oczy. Jak każda książka tego autora godna polecenia, demaskująca obłudę Chruszczowa w początkach jego władzy.

Jak na tego znakomitego autora dosyć słaba książka, moim zdaniem gorsza od poprzedniej części trylogii "Matki Diabła". Podtytuł Tatiany to "Kronika wielkiego dziesięciolecia" a historia cały czas kręciła się wokół XX zjazdu partii. Może gdyby to było moje pierwsze spotkanie z Suworowem, to oceniłbym "Tatianę" dużo wyżej, a przyzwyczajony do ostrego jak brzytwa języka autora...