Nie daj się zwieść drogi czytelniku na słowo „cudowne” w tytule. Ja to zrobiłam! Ale po paru stronach wszystko okazuje się jasne. Bardzo podoba mi się ta sarkastyczna nuta w tytule. Pierwszy punkt już na starcie.

Następna kwestia, którą chciałam poruszyć jest treść i gdy będę o niej mówić, nie może zabraknąć tego barwnego opisu, który zacytuję z pierwszej kartki: „moja pokręcona , biegnąca zygzakami egzystencja, mój uszkodzony mózg i wiara w Boga, konfrontacja z radością i nieszczęściem...”.
Oraz przedstawienia losu Edgara Minta (również pierwsza strona): „kiedy miałem siedem lat, listonosz najechał mi na głowę.”.
I nie myślcie sobie, że to było najgorsze wydarzenie. Na myśl przychodzi tułaczka Odyseusza. Życie tego chłopca, który zmartwychwstał, obudził się ze śpiączki i po tym wszystkim miał tylko delikatnie uszkodzony mózg. Cała jego przyszłość: od zwariowanej szkoły i znęcających się nad mniejszym i bezbronnym, udajemy się do z pozoru normalnej rodzinki. A stałą osoba w życiu tego chłopaka jest były lekarz, który jest narkomanem. Bardzo przyjemnie. W dodatku psychiczny, że tak powiem. A najgorsze jest zakończenie – bo dowiadujemy się, że...
Nie czytaj tego,
Jeśli jeszcze nie skończyłeś,
Spojler!
... że wcale tak źle nie mogło być.

Bardzo mi się podobała książka, z jednej strony ukazywała brutalną rzeczywistość, ale miała w sobie to coś – Edgara Minta. Polecam.

Nie daj się zwieść drogi czytelniku na słowo „cudowne” w tytule. Ja to zrobiłam! Ale po paru stronach wszystko okazuje się jasne. Bardzo podoba mi się ta sarkastyczna nuta w tytule. Pierwszy punkt już na starcie.

Następna kwestia, którą chciałam poruszyć jest treść i gdy będę o niej mówić, nie może zabraknąć tego barwnego opisu, który zacytuję z pierwszej kartki: „moja...