Kuba -moja miłość. Nie pamiętam dokładnie, ale ta miłość chyba zaczęła się na trochę przed lekturą "Opowiedz mi o Kubie". Książka niezwykła - jak cały ten dziwny kraj, archaiczny, nie przystający do rzeczywistości, a na pewno nie do dzisiejszej. W sposób miejscami dramatyczny, a miejscami bardziej niż humorystyczny opowiada o absurdach życia w kraju komunistycznej szczęśliwości, gdzie wszyscy są równi, wszyscy mają pracę i... nic poza tym. Z głównym bohaterem jednocześnie można się zaprzyjaźnić i go znienawidzić, podśmiewać się z niego i bardzo mu współczuć. Zakończenie to już swoisty majstersztyk. A zaczyna się od zepsutego wentylatora... Polecam nie tylko miłośnikom Kuby :)

Kuba -moja miłość. Nie pamiętam dokładnie, ale ta miłość chyba zaczęła się na trochę przed lekturą "Opowiedz mi o Kubie". Książka niezwykła - jak cały ten dziwny kraj, archaiczny, nie przystający do rzeczywistości, a na pewno nie do dzisiejszej. W sposób miejscami dramatyczny, a miejscami bardziej niż humorystyczny opowiada o absurdach życia w kraju komunistycznej...

Przeplatające się opowieści o pełnej absurdów Kubie i bogatym Miami. Stalin Martinez ze swojej podniebnej perspektywy opisuje miłosne przygody, zdradę, rozkręcanie interesu i marzenia, które nigdy się nie spełnią.

To przeczytaniu książki współczułam Kubańczykom życia w tak dziwnym kraju, choć miałam wrażenie, że ze wszystkim potrafiliby sobie poradzić a przeciwności losu uczą ich pomysłowości.

Przeplatające się opowieści o pełnej absurdów Kubie i bogatym Miami. Stalin Martinez ze swojej podniebnej perspektywy opisuje miłosne przygody, zdradę, rozkręcanie interesu i marzenia, które nigdy się nie spełnią.

To przeczytaniu książki współczułam Kubańczykom życia w tak dziwnym kraju, choć miałam wrażenie, że ze wszystkim potrafiliby sobie poradzić a przeciwności losu...

Okładkowa recenzja głosi, że książka ta przypomina klimatem komedie Barei i trudno z tym się nie zgodzić. Absurdy komunistycznej Kuby jako żywo przypominają tragikomiczny świat naszego rodzimego PRL-u, w którym było i śmieszno, i straszno.
Przykłady? Proszę bardzo:
- utalentowany adwokat musi uciec do Stanów Zjednoczonych, by móc wykonywać z godnością swój zawód;
- uzdolniony dentysta zmuszony jest pracować jako kelner, by zarobić na wymarzoną klinikę, która nigdy nie wyjdzie poza świat marzeń;
- pani psycholog z tytułem doktora trudni się nierządem, sprzedając swoje ciało obcokrajowcom, by mieć twardą walutę na otwarcie własnej restauracji;
- gdy w knajpie brakuje przydziałowej herbaty, parzy się ją z wysuszonych skórek banana, zachwalając towar jako ulubiony napój Castro...

Przykłady - mniej czy bardziej absurdalne, niczym wyjęte z męczącego koszmaru - można by mnożyć.

W tym świecie, przesiąkniętym także inwigilacją, żyje główny bohater o imieniu Stalin. Pomysł rodziców staje się dla niego w dorosłym życiu przekleństwem, tym bardziej, że ma świadomość, kim naprawdę był jego imiennik. Pocieszające nie wydaje mu się nawet to, że ma brata Lenina i siostrę Stalinę.

Nasz bohater w iście Barejowskim stylu zmaga się z przeciwnościami losu, ze zdradą żony i własną zazdrością, z paradoksami społecznymi i ekonomicznymi oraz z rozdźwiękiem między swoimi życiowymi planami a rzeczywistością. Przepaść ta pogłębia się, gdy Stalin trafia do USA i ukrywając się na dachu domu brata, rozpamiętuje przeszłość.

Dużo jest w tej powieści groteski, czarnego humoru, sarkazmu i hiperboli. Wiele sytuacji, które czytelnik z pierwszym odruchu uznaje za zabawne, po namyśle okazuje się pełnymi beznadziei i tragizmu zdarzeniami. Obraz Kuby, jaki wyłania się z książki, bardziej przejmuje i wzrusza niż naprawdę bawi.

To książka do śmiechu i do zadumy. Polecam przede wszystkim tym, którzy lubią literackie połączenie nieskrępowanego humoru (okraszonego dosadnością) i refleksji.

Okładkowa recenzja głosi, że książka ta przypomina klimatem komedie Barei i trudno z tym się nie zgodzić. Absurdy komunistycznej Kuby jako żywo przypominają tragikomiczny świat naszego rodzimego PRL-u, w którym było i śmieszno, i straszno.
Przykłady? Proszę bardzo:
- utalentowany adwokat musi uciec do Stanów Zjednoczonych, by móc wykonywać z godnością swój zawód;
-...

książka, to swego rodzaju pamiętnik kubańczyka, któremu udaje się uciec z Kuby na pontonie i dotrzeć do Miami w USA. Przez wiele dni pozostaje on na dachu domu swoich kuzynów.
Jego przemyślenia, marzenia i plany na przyszłość są opisane bardzo ciekawie. Jest to książka na jeden dzień ale moim zdaniem warta przeczy

książka, to swego rodzaju pamiętnik kubańczyka, któremu udaje się uciec z Kuby na pontonie i dotrzeć do Miami w USA. Przez wiele dni pozostaje on na dachu domu swoich kuzynów.
Jego przemyślenia, marzenia i plany na przyszłość są opisane bardzo ciekawie. Jest to książka na jeden dzień ale moim zdaniem warta przeczy

"...wyspa jak wulkan gorąca."
A książka Jesusa Diaza jest równie ciepła jak Kuba. Lekka, napisana dobrym stylem, ciekawa. Autor płynnie przechodzi od teraźniejszości do wspomnień, jawa miesza się ze snem, co na początku może lekko denerwować, ale gdy już się do tego przyzwyczai pomysł okazuje się świetny. Kuba z książki jest czarująca, upalna i kusząca jak kobieta, a jednocześnie jakoś dziwnie swojska- jest krajem absurdu, gdzie ludzie wytrenowani przeciwnościami losu poradzą sobie ze wszystkim. Są też tacy, którzy w pewnym momencie sprzeciwiają się takiemu życiu i płyną do Stanów- na tratwie, pontonie, związanych ze sobą oponach od traktoru. Główny bohater również musiał opuścić swój kraj, jednak nie z tak przejrzystych powodów... ot, los pechowca.
Jedynym co mi się nie spodobało to zakończenie. Zaskakujące jednak jakby niedopowiedziane, czegoś tam brakuje... Ale może to specjalny zabieg autora?
Czytadło idealne na lato.

"...wyspa jak wulkan gorąca."
A książka Jesusa Diaza jest równie ciepła jak Kuba. Lekka, napisana dobrym stylem, ciekawa. Autor płynnie przechodzi od teraźniejszości do wspomnień, jawa miesza się ze snem, co na początku może lekko denerwować, ale gdy już się do tego przyzwyczai pomysł okazuje się świetny. Kuba z książki jest czarująca, upalna i kusząca jak kobieta, a...

6 dni z zycia przypadkowego uchodzcy z Kuby. Ksiazka krotka, ale intensywna. Troche umoru Mendozy, troche sarkazmu Llosy, a do tego dosadny opis wspolczesnej Kuby.
Pisany z punktu widzenia kogos, kto wcale nie chce Kuby pozostawic.
Polecam!

6 dni z zycia przypadkowego uchodzcy z Kuby. Ksiazka krotka, ale intensywna. Troche umoru Mendozy, troche sarkazmu Llosy, a do tego dosadny opis wspolczesnej Kuby.
Pisany z punktu widzenia kogos, kto wcale nie chce Kuby pozostawic.
Polecam!