Piękno poezji. Poruszenie. Poeta, który brzydocie i prozie życia szarego i smutnego do obłędu umiał nadać wzniosłość swymi słowami. Rozbicie między mrokiem duszy, a pięknem świata np. znalezionym w chwili miłości. Tematy ludzkie, często niewygodne, nawet i nieprzyjemne - tym bardziej porażają czytelnika swoją siłą i wymową. Pokazanie tej czerni, ukochania i jednoczesnego przestrachu przed wieczną nocą. Wiersze w "Kwiatach zła" są niczym odbicie myśli każdego człowieka mierzącego się z szeregiem pytań o istnienie. Zauroczenie poety tematyką rozkładu, śmierci, ciemną stroną człowieczeństwa, jego wadami i złem. Obdarcie ze sztuczności poezji, jest ona autentyczna, wręcz zmusza do zastanowienia się nad sobą i światem. Artyzm na wysokim poziomie. Lubię poezję, co może wpływa na mój odbiór tejże pozycji. Każdy może rozumieć ją trochę inaczej, może znajdzie w niej coś jeszcze innego niż ja. W każdym razie to poezja piękna, ludzka i kunsztowna, tarzająca się w człowieczeństwie w każdym jego wymiarze.

Piękno poezji. Poruszenie. Poeta, który brzydocie i prozie życia szarego i smutnego do obłędu umiał nadać wzniosłość swymi słowami. Rozbicie między mrokiem duszy, a pięknem świata np. znalezionym w chwili miłości. Tematy ludzkie, często niewygodne, nawet i nieprzyjemne - tym bardziej porażają czytelnika swoją siłą i wymową. Pokazanie tej czerni, ukochania i jednoczesnego...