Drugi tom cyklu. Jeszcze lepszy, jak tom pierwszy. Połączenie romansu historycznego z powieścią kryminalną, dobrze osadzony w obyczajowości regencji angielskiej.
Kolejna sprawa, morderstwo pięknej markizy. Oraz dalszy ciąg romansu Sebastiana i Kat. St.Cyr odkrywa tajemnicę śmierci swojej matki, tajemnicę jego dzieciństwa.

Drugi tom cyklu. Jeszcze lepszy, jak tom pierwszy. Połączenie romansu historycznego z powieścią kryminalną, dobrze osadzony w obyczajowości regencji angielskiej.
Kolejna sprawa, morderstwo pięknej markizy. Oraz dalszy ciąg romansu Sebastiana i Kat. St.Cyr odkrywa tajemnicę śmierci swojej matki, tajemnicę jego dzieciństwa.

Lubię powieści z historią w tle. Zawsze wówczas z ciekawości sięgam do źródeł historycznych, a w przypadku tej książki dotyczy to niezwykle barwnych czasów angielskiej regencji (początek XIX wieku). Zgrabne połączenie wątków kryminalnych, obyczajowych, historycznych, a nawet... mitologii celtyckiej (legenda druidów).

Lubię powieści z historią w tle. Zawsze wówczas z ciekawości sięgam do źródeł historycznych, a w przypadku tej książki dotyczy to niezwykle barwnych czasów angielskiej regencji (początek XIX wieku). Zgrabne połączenie wątków kryminalnych, obyczajowych, historycznych, a nawet... mitologii celtyckiej (legenda druidów).

Sebastian St. Cyr po raz kolejny musi wziąć na siebie ciężar odszukania mordercy. Tym razem zmusza go do tego naszyjnik dawno zmarłej matki, zawieszony na szyi zamordowanej kobiety.
Drugi tom cyklu trzyma poziom pierwszego, wartka akcja, intryga gmatwająca się coraz bardziej wraz z każdym rozdziałem. Widzimy XIX wieczny Londyn zarówno w blichtrze arystokratycznego świata, jak i w mroku niebezpiecznych zakamarków półświatka. Po raz pierwszy czytałam tę książkę kilka lat temu po raz podróży po Indiach, nie miałam jednak wtedy świadomości że to część cyklu, musiałam zatem sięgnąć po raz drugi po przeczytaniu pierwszej części, żeby móc następnie sięgnąć po trzecią, a lata lecą i pamięć już nie ta ;) pamiętam, że nie mogłam się od niej oderwać bujając się w hamaku pod palmą, teraz też utknęłam w fotelu dopóki nie skończyłam, co tylko potwierdza, że to naprawdę dobry kryminał :)

Sebastian St. Cyr po raz kolejny musi wziąć na siebie ciężar odszukania mordercy. Tym razem zmusza go do tego naszyjnik dawno zmarłej matki, zawieszony na szyi zamordowanej kobiety.
Drugi tom cyklu trzyma poziom pierwszego, wartka akcja, intryga gmatwająca się coraz bardziej wraz z każdym rozdziałem. Widzimy XIX wieczny Londyn zarówno w blichtrze arystokratycznego świata,...

Na początku książka nie zachwyciła mnie. Przeczytałam kilka początkowych rozdziałów i odłożyłam książkę na półkę. Wydała mi się nudna i nieciekawa. Po kilku dniach sięgnęłam po nią ponownie i... przepadłam :)
Nie jest to literatura wysokich lotów, ale książka wciąga i trzyma czytelnika w niepewności do ostatniej strony. Znajdziemy tam spisek,zbrodnię i wątek miłosny. Zakończenie mnie zaskoczyło :) do ostatniej strony nie wiedziałam kto jest mordercą.
Za wielki atut tej książki uważam jej okładkę, bardzo mi się podoba. Przykuwa wzrok i zachęca do sięgnięcie po książkę, jest tajemnicza i niepokojąca.
Książkę jak najbardziej polecam :)

Na początku książka nie zachwyciła mnie. Przeczytałam kilka początkowych rozdziałów i odłożyłam książkę na półkę. Wydała mi się nudna i nieciekawa. Po kilku dniach sięgnęłam po nią ponownie i... przepadłam :)
Nie jest to literatura wysokich lotów, ale książka wciąga i trzyma czytelnika w niepewności do ostatniej strony. Znajdziemy tam spisek,zbrodnię i wątek miłosny....

Sądziłam, że po "Czego boją się anioły" nic mnie już nie zdziwi. A jednak pani Harris przeszła samą siebie.
Już w jej poprzedniej książce zrozumiałam, że Kat jest tak piękna, że gwiazdy bledną, więc przypominanie co kilka stron o jej urodzie było niemal tak samo irytujące jak każde pojawienie się tej bohaterki w książce. Nie mam najmniejszego pojęcia jak brzmiało to w oryginale, ale w "Czego boją się anioły" wszechmocny Sebastian oczy ma żółte, z kolei w "Kiedy bogowie umierają" bursztynowe. Albo pani Harris uznała, że Sebastian z żółtymi ślepiami jest mniej wspaniały niż z bursztynowymi, albo jest to niekonsekwencja w tłumaczeniu. Co do samego wicehrabiego - pani Harris zaskoczyła mnie, bo sądziłam, że niechęć do tego pana osiągnęła apogeum. Jeśli miałam głęboko współczuć bohaterowi, kiedy ten dowiedział się prawdy, no cóż - jeszcze bardziej kibicowałam wszystkim wrogom jakich napotkał, żeby mu tak dokopali, aby nie mógł wstać.
Do wąskiego grona ciekawych postaci, poza Amandą i Hero, mogę dołączyć jeszcze Toma. W poprzedniej części denerwował mnie swoim wręcz ślepym oddaniem Sebastianowi, a z kolei w "Kiedy bogowie umierają" jego przeszłość wzbudziła moje zainteresowanie. Czymże jednak jest przybliżenie losów osieroconego, uwięzionego dziecka wobec ciągłego przypominania o: urodzie/miłości/oddaniu/inteligencji/sprytowi/talentach/niepotrzebne skreślić, Sebastiana i Kat? O wiele bardziej chciałam bliżej poznać miłość pary Anglessey niż wspomnianej dwójki, a, o ile dobrze pamiętam, pani Harris poupychała to gdzieś w końcowych stronach. Lady Anglessey współczułam bardzo mocno, znając jakieś skrawki z jej biografii niż Sebastianowi, którego musiałam z trudem przetrawiać od pierwszych stron "Czego boją się anioły".
Najpewniej sięgnę, jeśli zostaną przetłumaczone, po kolejne części przygód irytującego wicehrabiego, aby sprawdzić czy pani Harris znów mi udowodni, że Sebastiana i Kat mogę znienawidzić jeszcze bardziej, ich miłość i uroda może mieć jeszcze więcej lukru, a Hero i Amanda wciąż będą się wybijać ponad chmury z grona tych niesamowicie nudnych, schematycznych postaci.

Sądziłam, że po "Czego boją się anioły" nic mnie już nie zdziwi. A jednak pani Harris przeszła samą siebie.
Już w jej poprzedniej książce zrozumiałam, że Kat jest tak piękna, że gwiazdy bledną, więc przypominanie co kilka stron o jej urodzie było niemal tak samo irytujące jak każde pojawienie się tej bohaterki w książce. Nie mam najmniejszego pojęcia jak brzmiało to w...

Spodziewałam się, że książka jest romansem, w którym dama podaje rękę w mitence hrabiemu i omdlewa z miłości i tak dalej... Już na wstępie pojawiła się dama, niestety nie żyła a że była żoną markiza, jej śmierć była podejrzana. Ciało znaleziono w objęciach księcia Jerzego, niezbyt zrównoważonego władcy Anglii. Mimo wszelkich poszlak szara eminencja lord Jarvis chce wyznaczyć kogoś sprytnego kto odkryje prawdę. Czy markiza była w coś zamieszana, czy zabił ją mąż a może kochanek a może spadkobierca rodu a może ktoś chce wrobić regenta? Pytań jest mnóstwo, ale proszony o zajęcie się sprawą lord Devlin nie ma ochoty w nic się mieszać. Tylko jedno go zastanawia: tajemniczy naszyjnik jego nieżyjącej matki na miejscu zbrodni.
Książkę czytało mi się dobrze. To lekka, rozrywkowa lektura a choć brak jej jakiejś głębi można prześledzić poszukiwania prawdy. Londyn początku XIX wieku też został ciekawie pokazany i ludzie tych czasów oraz ich mentalność i sposób myślenia. Akcja biegnie żywo i kluczy, a ja znów nie zgadłam kim był prawdziwy morderca.:)
Książka może podobać się czytelniczkom, które lubią coś z historią w tle albo miłośniczkom kryminału lub gdy ktoś poszukuje lżejszego utworu, żeby odpocząć.

Spodziewałam się, że książka jest romansem, w którym dama podaje rękę w mitence hrabiemu i omdlewa z miłości i tak dalej... Już na wstępie pojawiła się dama, niestety nie żyła a że była żoną markiza, jej śmierć była podejrzana. Ciało znaleziono w objęciach księcia Jerzego, niezbyt zrównoważonego władcy Anglii. Mimo wszelkich poszlak szara eminencja lord Jarvis chce...

Polecam wszystkim lubiących wciągające kryminały.
Troszkę gubiłam się w gąszczu koneksji, pokrewieństw i nazwisk.
Rozwiązanie zagadki okazuje się bardzo zaskakujące.

Polecam wszystkim lubiących wciągające kryminały.
Troszkę gubiłam się w gąszczu koneksji, pokrewieństw i nazwisk.
Rozwiązanie zagadki okazuje się bardzo zaskakujące.

Bardzo ciekawa,wciągająca na długie godziny oraz trzymająca w napięciu :)

Bardzo ciekawa,wciągająca na długie godziny oraz trzymająca w napięciu :)

Recenzja dostępna na: http://suomianne.blogspot.com/2015/10/kiedy-bogowie-umieraja-cs-harris.html :)

Recenzja dostępna na: http://suomianne.blogspot.com/2015/10/kiedy-bogowie-umieraja-cs-harris.html :)

Lekkie relaksujące czytadło. Fajny kryminał szybko się czyta polecam:)

Lekkie relaksujące czytadło. Fajny kryminał szybko się czyta polecam:)