Zaczyna się niczym rycerski romans: szlachetny książę wraca z wojny (konkretnie wojny litewsko–rosyjskiej w drugiej połowie XVI w). Wraca w glorii chwały. Dokonywał bohaterskich czynów, nie szczędził życia za ojczyznę. Teraz ma się widzieć z carem aby zdać mu relację. Ale marzy tylko o jednym – zobaczyć się z dawna nie widzianą ukochaną. Gdy dociera do Moskwy, okazuje się, że sytuacja jest zgoła inna niż sobie wyobrażał.
Dalsze losy tytułowego księcia Srebrnego nie stanowią jedynej osi powieści. Co więcej, nasz bohater nie odgrywa roli pierwszoplanowej. Odnosi się wrażenie, że stanowi w zasadzie rodzaj kontrastu dla innych.
W tym czasie w Rosji szaleje oprycznina. Z rozkazu cara watahy mołojców zaprowadzają nowy porządek mordując, paląc i grabiąc wszystkich uznawanych za wrogów władzy. Nie ma dla nich świętości, nie ma nad nimi prawa. Nie świadomy niczego Srebrny staje oko w oko z nowym wrogiem, innym niż na wojnie. Podstępnym, bezlitosnym i bezkarnym, który książęce zasługi dla ojczyzny ma gdzieś.
Akcja książki początkowo podąża dość przewidywalnymi ścieżkami. Im dalej, robi się ciekawiej i bardziej zaskakująco.
Jednak nie fabuła jest najsilniejszą stroną powieści. Największe wrażenie robi opis obyczajów i życia dworskiego panujących w Słobodzie Aleksandrowskiej, podmoskiewskiej siedzibie cara Iwana IV Groźnego. Tołstoj nie ma wątpliwości – władca to psychopatyczny okrutnik. Jego ofiarą może być każdy. Zaproszeni na carski obiad nie mogą być pewni czy to akt łaski czy wyrok śmierci. Podobnie jest z bohaterami tej powieści. Nie wiem czy zastaniemy ich na końcu książki.
Bardzo ciekawy i sugestywny obraz Rosji tamtych czasów. Daje wiele do myślenia w kontekście aktualnych wydarzeń w tym kraju.
Szkoda, że „Książę Srebrny” to jedyna powieść Aleksieja K. Tołstoja. Główna jego twórczość to dramaty, w części poświęcone również okresowi rządów Iwana Groźnego.

Zaczyna się niczym rycerski romans: szlachetny książę wraca z wojny (konkretnie wojny litewsko–rosyjskiej w drugiej połowie XVI w). Wraca w glorii chwały. Dokonywał bohaterskich czynów, nie szczędził życia za ojczyznę. Teraz ma się widzieć z carem aby zdać mu relację. Ale marzy tylko o jednym – zobaczyć się z dawna nie widzianą ukochaną. Gdy dociera do Moskwy, okazuje się,...