Lektura pełna melancholii i wprowadzająca w melancholię.
W sumie jak każda opowieść o losach ludzkich doprowadzona do końca możliwej opowieści - czyli do śmierci bohatera. "I oto już nie możemy dalej wniknąć w śmierć Zenona" - tak brzmi ostatnie zdanie tej powieści.

Chciałoby się powiedzieć, że ta książka to długi przypis do mrocznych grafik Albrechta Durera; zresztą autorka mówi w posłowiu wprost o takich skojarzeniach.
Opowieść o Zenonie, lekarzu, filozofie, alchemiku i bękarcie włoskiego kardynała jest czymś w rodzaju elegii dla człowieka, który nie ugiął się przed siłami społecznymi i dziejowymi, nie zdradził ani nie stłumił swoich przekonań i pragnień, bez nasączania narracji ich ocenami (zdaje się ?). Ujmujący jest dla mnie również rytm opisów i uważność M. Yourcenar dla świadomości i doświadczeń bohatera. To nie jest tylko opisywanie ciągu wydarzeń, mniej lub raczej bardziej zajmująco i "informująco", które składały się na opowiadane życie, to są wnikliwe refleksje wobec uchwyconego doświadczenia, to są intelektualne i filozoficzne minitraktaty.

Zadumałam się także w trakcie czytania wielokrotnie nad tym, co oznaczało w różnych epokach poszukiwanie tzw. prawdy, jakimi drogami chadzała ludzka ciekawość reguł, które żądzą życiem, nad tym jak okrutną panią jest Historia przez duże "H" przytłaczająca pojedyncze losy.. Bardzo cennym dla mnie jest też wkład tej książki w zrozumienie ducha czasu wojen religijnych w zachodniej Europie, które począwszy od pierwszej połowy XVI w, przez ponad stulecie targały naszym kontynentem.

W końcu jest to również książka, która powinna być lekturą każdego co bardziej świadomego lekarza, a już w szczególności chirurga. Przesączona jest cała pytaniami o etykę lekarza, pokusy i dylematy związane z jego kondycją, które jako że trudne i nie do ostatecznej rekapitulacji, zatarły pewnie swoje zmęczone napięciem kontury przez stulecia rozwoju medycyny.

Lektura pełna melancholii i wprowadzająca w melancholię.
W sumie jak każda opowieść o losach ludzkich doprowadzona do końca możliwej opowieści - czyli do śmierci bohatera. "I oto już nie możemy dalej wniknąć w śmierć Zenona" - tak brzmi ostatnie zdanie tej powieści.

Chciałoby się powiedzieć, że ta książka to długi przypis do mrocznych grafik Albrechta Durera; zresztą...