"Cyrk potępieńców" nie zawiódł moich oczekiwań. Anita nadal jest twardą pogromczynią wampirów i aniamtorką, która nie daje się zabić, chciaż mało brakowało. Ale od czego ma się zakochanego wampira, Edwarda-Śmierć i nowego faceta u boku.

Czytałam "Cyrk Potępieńców" z zapartym tchem i to dosłownie. Były takie momenty w książce, że autentycznie zaczęłam się denerwować, czy aby na pewno nic jej się nie stanie i jak to potoczy się dalej.

Uwielbiam serię o Anicie, za jej cięty język, specyficzne poczucie humoru, akcję, która trzyma w napięciu, za to, że wampiry są niebezpieczne, bezwzględne, nie zawahają się zadać ból, byle tylko osiągnąć swój cel, za to, że są przebiegłe. A także za Jean-Cloude'a i Edwarda. Uwielbiam tych facetów :D

Plusem jest to, że autorka nie próbuje złagodzić wampirów, zrobić z nich dobrych nieumarłych. Wampir to wampr, żądny krwi potwór, którego trzeba unicestwić. Są rzecz jasna wyjątki jak chociażby Jean-Cloude, który ma też swoją dobrą stronę, który wywołuje dreszcze, ale bynajmniej nie z powodu strachu jaki się do niego czuje, lecz zgoła innego, przyjemniejszego.
Laurell Hamilton używa standardowej broni na wampiry co uważam za plus, bo poco zmieniać coś co od lat dobrze się sprawdza.

"Cyrk potępieńców" nie zawiódł moich oczekiwań. Anita nadal jest twardą pogromczynią wampirów i aniamtorką, która nie daje się zabić, chciaż mało brakowało. Ale od czego ma się zakochanego wampira, Edwarda-Śmierć i nowego faceta u boku.

Czytałam "Cyrk Potępieńców" z zapartym tchem i to dosłownie. Były takie momenty w książce, że autentycznie zaczęłam się denerwować, czy...