Ostatnia część wspaniałej trylogii nie zawiodła mnie podobnie jak jej poprzedniczki. W tej części Katniss uratowana przez rebeliantów przebywa w Trzynastym dystrykcie i dochodzi do siebie po zdarzeniach na arenie. Początkowo dziewczyna jest oszołomiona nie wie co się dzieje z Peetą. Dowiaduje się, że żyje dopiero z telewizyjnych wywiadów. Dziewczyna w każdym z wywiadów zauważa pogarszający się stan chłopca aż w końcu dowiaduje się, ze przez nią jest torturowany. W pewnym momencie dziewczyna aby chronić Peete decyduje się zostać tytułowym Kosogłosem, jednak sytuacja Peety nie pomaga jej w pełnieniu swojej funkcji. Rebelianci postanawiają odbić Peetę i poszło im zadziwiająco łatwo. Ale to kogo odbili dalece odbiega od naszego starego Peety. Chłopiec został zaprogramowany żeby zabić Katniss przez jad os gończych. Rebelianci małymi kroczkami starają się przywrócić chłopakowi jego prawdziwe wspomnienia. W tym momencie poznajemy drugiego Peetę nie zakochanego na zabój w Katniss, tylko co krok oskarżającego ją o pożar, o zabawę z jego uczuciami aż w końcu chłopak kilkakrotnie próbuje ją zabić. Wydaje się, że w tym momencie Katniss docenia starego Peetę i przyznaje się przed samą sobą do tego, że go kocha. Mimo bóli jaki chłopak jej sprawia przy każdej okazji dziewczyna stara się jak może i próbuje nawiązać z nim kontakt. Tak naprawdę odzyskuje go dopiero przy ostatniej misji - zabiciu Snowa.
Misja Katniss jako Kosogłosa polegała na zjednoczeniu wszystkich dystryktów do tego potrzebna była prezydent Coin. Jednak dziewczyna nie poddała się łatwo postanowiła ruszyć do walki o osobiście zabić człowieka, który przysporzył jej tyle cierpienia. Jest specjalnie szkolona, aż w końcu zostaje przydzielona do drużyny Gwiazd - która ma walczyć na potrzeby telewizji. Po pewnym czasie do zespołu zostaje przysłany przez prezydent Coin Peeta, który dotychczas przebywał w towarzystwie Katniss tylko z ochroną i kajdanami. Wszyscy orientują się, że kobieta chce śmierci dziewczyny, ponieważ stanowi ona dla niej zagrożenie. Zespól jednak się nie poddaje w końcu sam Peeta po obejrzeniu proposa w którym atakuje Katniss i zabija Mitchela zaczyna się zmieniać i próbuje nad sobą panować. Od tej chwili widać poprawę relacji między nim a Katniss, która nie pozwala go zabić, ani zostawić. I tu buduje się między nimi nowe uczucie, budowane na staruch filarach. Rebelianci dążąc do rezydencji Snowa tracą swoich członków zespołu. W końcu zostaje ich tylko piątka, którą przechowuje była stylistka Tigers, którą Snow wyrzucił z igrzysk. Drużyna postanawia się podzielić na 3 grupy w ten sposób dotrzeć do Snowa. Strzelanina na ulicach i wybuchy pułapek, utrudniają im zadanie. Katniss traci partnera Gale, który został wciągnięty do jednego z mieszkań. Dziewczyna podąża dalej i trafia na plac przed rezydencja prezydenta Kapitolu. Widzi szeregi dzieci, przed wejściem. Nagle z poduszkowca Kapitolu spadają spadochrony prosto w ręce dzieci, część z nich wybucha odrazu. Lekarze rebalianci spieszą z pomocą dzieciom. Wśród nich w Katniss dostrzega swoją siostrę Prim jest zszokowana z tego powodu i zastanawia się jakim cudem dziecko znalazło się w środku wojny. Wtedy wybuchają pozostałe spadochrony.. Prim ginie. Katniss doznaje poparzeń.
Rebelianci przejmują Kapitol. Katniss dochodzi do siebie, stara się pogodzić ze śmiercią swojej ukochanej siostry. Spacerując po Kapitolu trafiła do miejsca w którym przetrzymywano Snowa. Były prezydent Kapitolu zwraca uwagę dziewczyny na prezydent Coin twierdzi, że to ona wysłała ten poduszkowiec, ponieważ chciała szybko zakończyć wojnę i jest winna śmierci Prim. Dziewczyna początkowo nie wierzy jego słowom, lecz gdy przychodzi dzień jego egzekucji Katniss wymierza strzałę prosto w serce prezydent Coin. Dziewczyna wcześniej długo zastanawiała się nad słowami Snowa i wyciągnęła dużo wniosków m. in. ten, że Gale pracował nad tego typu pułapkami.

Ta książka miała w sobie coś takiego co wywarło na mnie niesamowite wrażenie. Od początku zastanawiałam się w jaki sposób autorka dokona wyboru między Peetą i Galem, śmierć Prim była dla mnie szokiem. Cała akcja zaczyna się praktycznie dlatego, że Katniss za wszelka cenę chce ją ochronić a dziewczyna ginie na samym końcu opowieści.

W tej książce nie znajdziemy happy endu. Co prawda rebelianci zwyciężyli a dystrykty są wolne, lecz piętno odbite na Katniss i Peecie pozostanie do końca. Katniss zostaje porzucona przez matkę, która nie jest w stanie dla niej wrócić do domu w którym mieszkała z Prim. Zostaje sama, co prawda przychodzi Sue sprzata gotuje, ale w Katniss przez długi czas nie ma zycia. Podobnie jak zawsze w końcu pojawia się Peeta i pomagają sobie nawzajem żyć z tymi wszystkimi wspomnieniami. Do ostatniego zdania podkreślane jest jak wielki wpływ Igrzyska i wojna miały na psychikę tych ludzi, i że do końca nigdy sobie z tym nie poradzą.

Książka absolutnie świetna i polecam gorąco.

Ostatnia część wspaniałej trylogii nie zawiodła mnie podobnie jak jej poprzedniczki. W tej części Katniss uratowana przez rebeliantów przebywa w Trzynastym dystrykcie i dochodzi do siebie po zdarzeniach na arenie. Początkowo dziewczyna jest oszołomiona nie wie co się dzieje z Peetą. Dowiaduje się, że żyje dopiero z telewizyjnych wywiadów. Dziewczyna w każdym z wywiadów...